ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ

﴿ الغش ﴾

« باللغة اليونانية »

ترجمة: المركز الأوروبي للدراسات الإسلامية

& ريجالوس كونستادينوس

مراجعة: تساكورا فيفيان

2012 - 1433

Εξαπάτηση

Η εξαπάτηση είναι ένα ποταπό χαρακτηριστικό, που δεν αρμόζει σε έναν έντιμο άνθρωπο. Η σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας με σκοπό τον αποπροσανατολισμό δε συνάδει με τις αξίες της ειλικρίνειας, που απαιτεί ευθύτητα και αμεροληψία και δεν αφήνει περιθώρια για εξαπάτηση, το ψέμα και το δόλο. Υπάρχουν πολλά κείμενα από το Κοράνι και τη Σούνα (Sunnah) που μεταφέρουν το μήνυμα ότι η εξαπάτηση, είτε προς Μουσουλμάνους είτε όχι, απαγορεύεται.

Η αποδοχή της καθοδήγησης του Ισλάμ οδηγεί ένα άτομο στην αρετή της ειλικρίνειας, κάτι το οποίο σημαίνει ότι το άτομο αυτό αποφεύγει εντελώς την εξαπάτηση και τα πισώπλατα μαχαιρώματα. Ο Προφήτης του Ισλάμ, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, είπε:

«Όποιος στρέφει όπλα εναντίον μας δεν είναι ένας από εμάς, και όποιος μας εξαπατά δεν είναι ένας από εμάς.» (Saheeh Muslim)

Σύμφωνα με μία άλλη αναφορά, ο Προφήτης πέρασε δίπλα από ένα σωρό φαγητού στην αγορά. Έβαλε το χέρι του μέσα και το αισθάνθηκε υγρό, αν και η επιφάνεια ήταν ξηρή. Είπε:

«Ω πωλητή, αυτό τι είναι;»

Ο άνδρας είπε. «Το κατέστρεψε η βροχή, Ω Αγγελιαφόρε Του Αλλάχ.»

Εκείνος του απάντησε: «Γιατί δεν έβαλες το φαγητό που κατέστρεψε η βροχή στην κορυφή, ώστε να το βλέπουν οι άνθρωποι; Όποιος μας εξαπατά δεν είναι ένας από εμάς.» (Saheeh Muslim)

Η Μουσουλμανική κοινωνία βασίζεται στην αγνότητα του συναισθήματος, την αγάπη, την ειλικρίνεια προς κάθε Μουσουλμάνο και την εκπλήρωση των υποσχέσεων προς κάθε μέλος της κοινωνίας. Τα μέλη της είναι προικισμένα με ευσέβεια, ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη. Η εξαπάτηση είναι ένα χαρακτηριστικό που έρχεται σε αντίθεση με τον ευγενή χαρακτήρα ενός πραγματικού Μουσουλμάνου. Δεν υπάρχει χώρος για απατεώνες, κολπατζήδες ή προδότες.

Το Ισλάμ βλέπει την εξαπάτηση σαν μια ειδεχθή αμαρτία, πηγή ντροπής για όποιον την ασκεί, και σε αυτόν τον κόσμο και στον άλλο. Ο Προφήτης, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, δεν την καταδίκασε απλά και μόνο αποκλείοντάς την από τη Μουσουλμανική κοινότητα σε αυτόν τον κόσμο, αλλά ανακοίνωσε και ότι την Ημέρα της Κρίσης κάθε προδότης θα υψωθεί κουβαλώντας τη σημαία της προδοσίας του. Κάποιος θα φωνάξει από την αχανή αρένα της κρίσης, δείχνοντάς τον και στρέφοντας την προσοχή πάνω του:

«Κάθε προδότης θα έχει ένα λάβαρο την Ημέρα της Α νάστασης και θα ειπωθεί: Αυτός είναι ο προδότη για το τάδε.» (Saheeh Al-Bukhari)

Η ντροπή των προδοτών – ανδρών και γυναικών – θα είναι τεράστια. Αυτοί που πίστεψαν ότι η προδοσία τους είχε ξεχαστεί θα τη βρουν εδώ πέρα, εκτεθειμένοι ώστε να τους βλέπει όλος ο κόσμος με σημαίες που θα υψωθούν από τα ίδια τους τα χέρια!

Η ντροπή τους θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο όταν συναντήσουν τον Προφήτη του ελέους, εκείνη την τρομακτική και απαίσια Ημέρα. Το έγκλημά τους είναι τόσο μεγάλο που θα τους στερήσει το θεϊκό έλεος. Ο Προφήτης του Ισλάμ είπε:

«Ο Θεός είπε: Είναι τρεις αυτοί στους οποίους θα εναντιωθώ την Ημέρα της Ανάστασης: κάποιος που έδωσε το λόγο του και δεν τον κράτησε· κάποιος που πούλησε έναν ελεύθερο άνθρωπο για σκλάβο και κράτησε τα λεφτά· και κάποιος που προσέλαβε κάποιον, επωφελήθηκε από την εργασία του και έπειτα δεν του πλήρωσε την αμοιβή του.» (Saheeh Αl- Bukhari)

Ο καθένας πρέπει να κατευθύνεται μακριά από τις διάφορες μορφές πλάνης και εξαπάτησης που υπάρχουν στη σημερινή κοινωνία. Η εξαπάτηση είναι συχνή στις εξετάσεις, στις επαγγελματικές συναλλαγές και ακόμα και μεταξύ συζύγων και ερωτευμένων. Το να βάζει κανείς ετικέτα σε εγχώρια προϊόντα ενώ είναι εισαγώμενα ή το αντίθετο είναι ένα είδος απάτης. Κάποιοι δίνουν (σκοπίμως) τη λάθος συμβουλή όταν τους ζητείται και έτσι εξαπατούν το άτομο, που πιστεύει ότι δέχτηκε μια καλή συμβουλή. Ένας εργαζόμενος θα πρέπει να κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται χωρίς καμιά εξαπάτηση. Ηγέτες ασκούν νοθεία προκειμένου να κερδίσουν τις εκλογές και εξαπατούν ολόκληρα έθνη. Η απάτη ανάμεσα σε συζύγους και οι παράνομες σχέσεις είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο στη σύγχρονη κοινωνία. Παρόλα αυτά μπορεί κάποιος να πέσει στην κατηγορία των υποκριτών για τους οποίους μίλησε ο Μωχάμμαντ:

«Υπάρχουν τέσσερα χαρακτηριστικά, από τα οποία όποιος τα κατέχει όλα είναι ένας πραγματικός υποκριτής, και όποιος έχει ένα από αυτά έχει κάποιες από τις ιδιότητες του υποκριτή μέχρι να πάψει να τις έχει: όταν τον εμπιστεύονται, προδίδει· όταν μιλάει, ψεύδεται· όταν δίνει μια υπόσχεση, την αθετεί· και όταν λογομαχεί, καταφεύγει σε συκοφαντίες» (Saheeh Al-Bukhari, Saheeh Muslim)

Επομένως, ένας Μουσουλμάνος με τις αληθινές Ισλαμικές ευαισθησίες αποφεύγει την πλάνη, την εξαπάτηση, την προδοσία και το ψέμα, ανεξάρτητα από τα οφέλη και τα κέρδη που μπορεί να του αποφέρουν τέτοιες δραστηριότητες, γιατί το Ισλάμ θεωρεί υποκριτές όσους καταφεύγουν σε τέτοιες πράξεις.

http://www.islamreligion.com