Islam en Eerwraak

الإسلام وقتل الشرف

بسم الله الرحمن الرحيم

Één van de grootste aantijgingen tegen de Islam wat betreft diens zogenaamde afkeer jegens vrouwen, is de aantijging dat het een fenomeen aanmoedigt welke bekend staat als eerwraak. Deze onislamitische praktijk bestaat uit het vermoorden van vrouwelijke familieleden die worden gezien als diegenen die hun familie onteren vanwege daadwerkelijke [begaande] of vermoedelijke daden, zoals buitenechtelijke seksuele relaties of niet-goedgekeurde contacten [met het andere geslacht.

Deze praktijk wordt absoluut niet gerechtvaardigd in de Koran, de Sunnah, of de diverse scholen van Islamitische wetgeving. Voor wat betreft overspel of ontucht, de enige manier waarop iemand hiervan beticht kan worden is door middel van een bekentenis, wat afgeraden wordt, of vier mensen die daadwerkelijk getuigen dat het mannelijke geslachtsdeel het vrouwelijke [geslachtsdeel] penetreert. Zelfs wanneer er vier mensen een naakte man met een naakte vrouw aantreffen, maar niet kunnen getuigen dat er penetratie heeft plaatsgevonden, zou hun getuigenis worden verworpen.

Enigszins hieraan gerelateerd, moet het worden opgemerkt dat in drie van de vier Soennitische wetscholen, zoals ook het geval is met alle grote Shi'itische scholen, zwangerschap niet als bewijs geldt voor overspel omdat de mogelijkheid van verkrachting in zo'n zaak bestaat. Vandaar dat als een [ongehuwde] vrouw zwanger wordt, dit volgens de overweldigende meerderheid van Islamitische rechtsgeleerden geen reden is om haar te bestraffen. In de enkele maar welbekende [en zeer uitgelichte] gevallen waarin een zwangere vrouw bestraft dreigde te worden, werd een minderheidsstandpunt van de Māliki school op een ongerechtvaardigde wijze aangehaald zoals dit in Nigeria gebeurde [1], of vond er een misdadig misdrijf plaats zoals de kwestie in Pakistan. [2]

In het geval van contacten [met het andere geslacht] is er geen Islamitische mandaatstraf voor een man of een vrouw die, tegen de wensen van hun families in, iemand van het andere geslacht ziet. Vandaar dat het vermoorden van een vrouw die aan een van deze overtredingen schuldig is niet één of andere Islamitische straf is, maar een moord in koele bloede en geen enkele Islamitische autoriteit kan iets anders beweren.

De overweldigende meerderheid van Islamitische maatschappijen zijn vrij van zulke praktijken, het blijft echter in sommige delen van het Midden-Oosten en Azië voorkomen. Volgens de statistieken die door de Verenigde Naties in 2000 zijn vrijgegeven, zijn er jaarlijks ongeveer 5000 doden door 'eerwraak'. Zelfs als één dood door zo'n barbaarsheid plaatsvond, zou het er één teveel zijn, omdat de Koran benadrukt dat degene die een onschuldig leven neemt zonder mandaad hetzelfde is alsof de moordenaar de gehele mensheid heeft vermoord. (Sūrat al-Mā'ida 5:35).

Het bestaan van zulke moorden te gebruiken om de Islam ermee te besmeuren laat de wanhopigheid en misplaatste prioriteiten zien van degenen die dergelijke aanvallen lanceren. De meeste moorden van deze soort zijn trieste daden van zieke individuen welke ver van de letter en de geest van de Islam zijn verwijderd, zoals we hierboven in het kort hebben aangetoond. Een voorbeeld van zo'n individu is Muhammad Riaz, een Britse Moslim van Zuid-Aziatische afkomst die stierf als gevolg van een vuur dat hij stichtte om zijn vrouw en vier dochters dood te verbranden, naar verluidt omdat zijn vrouw weerstand bood tegen zijn poging om huwelijken voor zijn dochters te regelen. Zijn vrouw en dochters zijn inderdaad [ook] in dat vuur omgekomen. Om Riaz, wiens dochters geen overspel hadden gepleegd noch [andere] contacten [met het mannelijke geslacht] hadden, te presenteren als iets anders dan een ziek individu is een jammerlijke poging om de reputatie van de Islam en haar leerstellingen te benadelen.

Om de Islam vanuit dit oogpunt aan te vallen is een zaak van misplaatste prioriteiten omdat het de aandacht afleidt van veel ergere mishandelingen van vrouwen welke een onmiddellijke aanpak vereisen. Het [Amerikaanse] Ministerie schat bijvoorbeeld dat ongeveer 800.000 vrouwen en meisjes jaarlijks als seksslavinnen worden verhandelt. De overweldigende meerderheid van deze vrouwen komen uit en worden gestuurd naar ogenschijnlijke Christelijke landen. Desondanks zou het oneerlijk zijn om zulke statistieken te gebruiken als een aanklacht tegen het Christendom of de Christelijk seksuele ethiek. Het bestaan van dergelijke praktijke is een belediging aan de mensheid en vereist onze collectieve aandacht.

Andere zaken met betrekking op aanvallen tegen personen en de waardigheid van vrouwen zoals verkrachting en pornografie zijn epidemisch en vereisen de onmiddellijke aandacht van de internationale gemeenschap.

Dit zeggende marginaliseert de ernstigheid van de zogenoemde 'eerwraak' niet, in zoverre dat het wel [degelijk] in Islamitische maatschappijen voorkomt. Als Moslims zijnde, zijn wij verplicht om toegewijd te zijn aan rechtvaardigheid. Deze toewijding houdt in dat we als gemeenschap in de krachtigste termen tegen 'eerwraak' strijden en onmiddellijke actie ondernemen om dergelijke praktijken in onze gemeenschappen te beëindigen. Praktische stappen houden het volgende in:

1. Benadrukken dat dergelijke moorden niet gerechtvaardigd worden in de Koran, de Sunnah of de Islamitische Wet.

2. Verklaren dat iemand die schuldig is aan betrokkenheid in eerwraakmoorden als koudbloedige moordenaar. 3. Gerechtelijke autoriteiten aanmoedigen om de zwaarst mogelijke straffen op te leggen aan diegenen die betrokken zijn bij dergelijke moorden.

4. Onze Moslimgemeenschappen onderwijzen over de onislamitische oorsprong van 'eerwraak', en de druk, nuances, uitdagingen en complicaties die jonge Moslims in het Westen ervaren.

5. Eraan werken om het dubbele moraal en de hypocrisie die in onze over het algemeen gemeenschappen bestaan wat betreft de houdingen en standaarden gerelateerd aan de indiscretie van mannen in tegenstelling tot vrouwen te elimineren.

Tot slot, de Islam eert de vrouw en waardeert het vrouwelijkheid. Het is aan iedere Moslim om deze theoretische leerstellingen te vertalen naar een mooie werkelijkheid, die de status van vrouwen in alle gemeenschappen helpt te verhogen.

Voetnoten

[1] De zaken waarin de Mālikī wetschool werd aangehaald beschrijf ik [dit aanhalen] als ongerechtvaardigd omdat iedere inspanning moet worden gedaan om beschuldiging van een misdaad in dergelijke zaken af te weren. Als het meerderheidsstandpunt dat doet, dan moet het worden gedaan op basis van die regel.

[2] In de Pakistaanse gevallen beschouwt de Hanafī wetschool, welke over het algemeen wordt gevolgd in Pakistan, de zwangerschap niet als een basis bewijs voor overspel. Vandaar dat elke poging om een vrouw die zwanger wordt, vooral vanwege verkrachting, te bestraffen een misdaad is en een verdraaiing van rechtvaardigheid.