Jaki jest Cel naszego Życia?

Rozdział 1

Jaki jest cel naszego życia?

To, czym chcę się z wami dzisiaj podzielić może wydawać się obszerne. Jednak jeśli wziąć pod uwagę pojemność ludzkiego mózgu i liczbę informacji, jakie mogą się w nim zmieścić i zostać odczytane, to te kilkadziesiąt stron niniejszej książki z pewnością go nie przeciąży.

Pamiętajmy, że spoczywa na nas wszystkich jednakowa odpowiedzialność, a jest nią czytanie z otwartym sercem i umysłem.

W świecie pełnym uprzedzeń i uwarunkowań kulturowych trudno o ludzi, którzy potrafią znaleźć chwilę, by pomyśleć obiektywnie o życiu i spróbować odkryć prawdę o tym świecie i prawdziwy cel naszego istnienia. Niestety, jeśli chodzi o fundamentalne pytanie: „Jaki jest cel naszego życia?" większość ludzi nie potrafi wyciągnąć wniosków na podstawie obserwacji czy analitycznego rozumowania. Raczej w większości przypadków po prostu powtórzą wam to, co powiedział ktoś inny, albo co się powszechnie sądzi; co mój ojciec mówi na temat celu życia, co mówi ksiądz czy pastor w moim kościele, co mówią nauczyciele, przyjaciele, itp. Gdyby zapytać kogoś dlaczego spożywa pokarmy, z pewnością odpowie swoimi słowami, że w celu odżywiania, gdyż to podtrzymuje życie. Gdyby zapytać kogoś dlaczego pracuje, odpowie, że jest to konieczne, by móc się utrzymać i zaspokoić potrzeby rodziny. Jeśli spytać kogoś dlaczego śpi, myje się, itp., odpowie, że jest to konieczność dla wszystkich ludzi. Zadając w ten sposób 100 pytań, dostaniemy taką samą, lub podobną odpowiedź od każdego, w każdym języku, w każdym miejscu na świecie. Takie są fakty!

Dlaczego więc pytając o cel życia usłyszymy tyle różnorodnych opinii? Jest tak dlatego, że ludzie zupełnie się pogubili! Tak naprawdę nie wiedzą! Błądzą w ciemnościach. Lecz zamiast powiedzieć „nie wiem", dają pierwszą lepszą odpowiedź, jaką im zaprogramowano. Pomyślcie o tym!

Czy naszym celem na tym świecie jest po prostu jedzenie, spanie, ubieranie się, praca, zdobywanie rzeczy materialnych i dobra zabawa? Czy na tym polega życie? Po co się urodziliśmy? Co jest przedmiotem naszego istnienia? I jaka mądrość stoi za stworzeniem ludzi i otaczającego nas wszechświata? Zastanówcie się nad tymi pytaniami.

Niektórzy twierdzą, że nie ma żadnych dowodów na Boską moc czy na istnienie samego Boga, ani też na to, że wszechświat stworzony został dla jakiegoś wyższego celu. Zamiast tego przekonują, że świat powstał przez przypadek. Był wielki wybuch i cały wszechświat, po prostu się połączył i zorganizował. Twierdzą oni też, że w życiu nie ma jakiegoś określonego celu, oraz że nie ma żadnych logicznych ani naukowych dowodów na istnienie Boga. Odrzucają każde uzasadnienie dotyczące powstania tego świata z mocy Boga.

W Koranie jest powiedziane:

{Do Allaha[1] należy królestwo niebios i ziemi. Allah jest nad każdą rzeczą wszechwładny. Zaprawdę, w stworzeniu niebios i ziemi i w kolejnej zmianie nocy i dnia są znaki dla tych, którzy posiadają rozum, dla tych, którzy wspominają Allaha stojąc, siedząc i leżąc. Oni rozmyślają nad stworzeniem niebios i ziemi: „Panie nasz, nie stworzyłeś tego nadaremnie. Niech Ci będzie chwała! Uchroń nas od kary ognia!"} [3:189-191]

W tych wersetach Allah w jasny sposób kieruje naszą uwagę na nasze stworzenie, różne pozycje ludzkiego ciała i postawy psychologiczne ludzi. Kieruje naszą uwagę także na niebiosa, następstwo nocy i dnia, firmament, gwiazdy, gwiazdozbiory, a następnie dodaje, że ludzie zastanawiający się powiedzą: „Nie stworzył On tego wszystkiego nadaremnie". Widząc tę organizację zdacie sobie sprawę, iż to wszystko jest bardzo precyzyjnie przemyślane. A coś, co jest tak dogłębnie i precyzyjnie przemyślane, co jest nie do wyliczenia i wyobrażenia, nie może być bezcelowe. Nie może być też dziełem przypadku.

Gdybyście wzięli 10 piłeczek i ponumerowali je od 1 do 10, a potem włożyli do torby, potrząsnęli nią, a następnie zamykając oczy sięgnęli do niej, aby wyciągnąć tę z numerem 1, potem z numerem 2, 3 i tak dalej, wszystkie we właściwej kolejności, jakie jest prawdopodobieństwo, że wydostaniecie te 10 piłeczek właśnie w takim porządku? Czy wiecie ile ono wynosi? 1 do 26 milionów. Jaka jest więc szansa, by niebiosa i ziemia zostały tak precyzyjnie zorganizowane podczas wielkiego wybuchu? Jak myślicie, ile wynosi prawdopodobieństwo, że tak się właśnie stało?

Moi drodzy, musimy zadać sobie kolejne pytanie. Kiedy widzicie most, budynek czy samochód, od razu uważacie, że jakaś osoba czy firma je skonstruowała. Kiedy widzicie samolot lub rakietę, satelitę czy wielki statek, także myślicie o tym, jak niesamowicie one wyglądają. Kiedy widzicie elektrownię jądrową, stację orbitalną czy wielkie międzynarodowe lotnisko, musicie być pod wielkim wrażeniem związanej z nimi dynamiki inżynierskiej. A przecież są to tylko rzeczy wytworzone przez ludzi. Co zatem z ciałem człowieka, z jego wielkim i złożonym systemem kontroli? Pomyślcie o tym.

Pomyślcie o mózgu; w jaki sposób działa, jak funkcjonuje, jak analizuje i sortuje informacje, wydobywa je, rozróżnia i klasyfikuje w ułamku sekundy! I robi to bezustannie. Jest to mózg, który stworzył ów samochód i rakietę. Pomyślcie o mózgu, kto go stworzył? Pomyślcie o sercu, jak bije stale przez 60 czy 70 lat, dostarczając krew całemu ciału, utrzymując tak miarową precyzję przez okres całego życia. Pomyślcie o tym.

Pomyślcie o nerkach i ich funkcji – jako narząd oczyszczający ciało, dokonujący setek analiz chemicznych jednocześnie, a także kontrolujący poziom toksyn w organizmie. I dzieje się to mimowolnie.

Pomyślcie o waszych oczach – ludzkiej kamerze, która reguluje, dostosowuje, odczytuje, określa i wykorzystuje kolory – wszystko to działa automatycznie; która naturalnie ustala i dostosowuje światło i odległość. Wszystko to automatycznie. Pomyślcie o tym!

Kto to stworzył? Kto zaplanował i uregulował? Czy sami ludzie? Nie, oczywiście, że nie.

A co z wszechświatem? Pomyślcie o nim. Ziemia jest JEDNĄ z kilku planet naszego układu słonecznego. A nasz układ słoneczny jest jednym z wielu układów w Drodze Mlecznej. Zaś Droga Mleczna jest jedną z niezliczonej ilości konstelacji w naszej galaktyce. A takich galaktyk są miliony. Pomyślcie o tym. I wszystkie one są precyzyjnie uporządkowane. Nie kolidują ze sobą i nie zderzają się, lecz każda z nich płynie po orbicie, która została dla niej przeznaczona. Czy to ludzie kontrolują te wszystkie ruchy? I czy to ludzie utrzymują tę precyzję? Nie, oczywiście, że nie!

Pomyślcie o oceanie, rybach, owadach, ptakach, roślinach, bakteriach i pierwiastkach chemicznych, które jeszcze nie zostały odkryte i nie można ich wykryć nawet za pomocą najbardziej zaawansowanych przyrządów. Jednak każde z nich stosuje się do określonych praw.

Czy cały ten porządek, równowaga, harmonia, różnorodność, ułożenie, podtrzymanie, działanie i niezliczona ilość, czy wszystko to tylko przypadek? Czy przez przypadek to wszystko ciągle i doskonale funkcjonuje? Nie, oczywiście, że nie.

Takie myślenie byłoby zupełnie nielogiczne i niemądre. Jest tylko jedno uzasadnienie i wskazuje ono na to, że jest to całkowicie poza zakresem ludzkich możliwości. Myślę, że wszyscy się co do tego zgadzamy.

Najwyższa Istota, Wszechmocny Bóg (Allah), Stwórca, który ma wiedzę, by zaplanować i ustalić proporcje, jest odpowiedzialny za podtrzymanie tego wszystkiego, jest On Jedynym, który zasługuje na całkowitą chwałę i wdzięczność.

Gdybym każdemu z was dał bez powodu po 100 dolarów, powiedzielibyście przynajmniej dziękuję. A co z waszymi oczami, nerkami, mózgiem, waszym życiem, waszymi dziećmi? Kto wam je dał? Czy w takim razie nie zasługuje On na chwałę i podziękowania? Czy nie zasługuje na cześć i dziękczynienie?

Krótko mówiąc, to właśnie jest celem naszego życia.

Allah, Wszechmogący, powiedział nam w Koranie: {I stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili.} [51: 56] To właśnie mówi Wszechmogący. Tak więc celem naszego życia jest poznanie Stwórcy, bycie wobec Niego wdzięcznym, oddawanie Mu czci, poddanie Mu się i przestrzeganie praw, jakie dla nas ustanowił.

W skrócie oznacza to, że mamy Go czcić. To jest cel naszego życia. I cokolwiek robimy, jemy, pijemy, ubieramy się, pracujemy, wszystko to jest jedynie konsekwencją; celem zaś jest to, że zostaliśmy stworzeni, by Go czcić.

To jest właśnie cel naszego życia i nie sądzę, aby jakiś naukowiec czy analityk miał jakiś powód, by go unieważnić. Mogą oni mieć także jakiś inny cel. Ale i tę sprawę, pomiędzy sobą a Wszechmogącym Bogiem, muszą rozstrzygnąć .

Wstęp do islamu.

Co naprawdę wiecie o islamie? Nie co SŁYSZELIŚCIE na temat islamu, nie co zauważyliście w postępowaniu niektórych muzułmanów, gdyż jest zasadnicza różnica pomiędzy islamem a czynami muzułmanów. Tak jak istnieje różnica pomiędzy mężczyzną a ojcem. Mężczyzna posiadający dziecko jest ojcem. Ale bycie ojcem to odpowiedzialność. Mężczyzna nie dopełniający swych obowiązków nie jest dobrym ojcem. Islam to zasady i nakazy. Jeśli muzułmanin ich nie przestrzega, nie jest dobrym muzułmaninem. Tak więc nie możecie zrównywać islamu z muzułmanami.

Często słyszymy o „islamie" i „muzułmanach", a także czytamy o tym w czasopismach i podręcznikach akademickich. W mediach słyszymy i widzimy wiele nieścisłych, często fałszywych i celowo zakłamanych informacji. Muszę jednak przyznać, że niektóre z tych błędnych informacji i wypaczeń uwiecznili sami muzułmanie. Niemniej jednak co piąta osoba na świecie, w sumie ponad miliard ludzi, to muzułmanie. Te statystyki możecie sprawdzić w encyklopedii. Jak to jest, że co piąta osoba na świecie to muzułmanin, a my nie wiemy nic konkretnego na temat islamu?

Znamy fakty geograficzne, społeczne, ekonomiczne, polityczne, filozoficzne i historyczne dotyczące Chin i Chińczyków, jako że co piąta osoba na tym świecie jest Chińczykiem, gdyż na świecie jest ich około miliarda. Jak więc możemy nie znać islamu?

Co zatem łączy wszystkie te kraje (około 35 państw muzułmańskich) i ten ogólnoludzki układ w jedną wspólną całość? Co sprawia, że brat w Arabii Saudyjskiej jest bratem dla Amerykanina, brat w Chinach jest bratem dla Egipcjanina, brat z Australii jest bratem dla Pakistańczyka? Afrykańczyk jest moim bratem, ktoś inny z Tajlandii także, jak również Bośniak, Kanadyjczyk; a także mam braci z Hiszpanii, Rosji, Indii, Niemiec i tak dalej. Co sprawia, że oni wszyscy są moimi braćmi?

Mamy różne podstawy kulturowe i psychologiczne. Co takiego jest w islamie, że automatycznie nas obejmuje i łączy w braterstwie?

Jakie rzeczywiście są cechy tego często błędnie rozumianego sposobu życia, za którym postępuje tak olbrzymia część ludzkości?

Postaram się wam przedstawić pewne fakty, ale – jak wspomniałem wcześniej – wymaga to od was otwartego serca i umysłu, ponieważ jeśli ktoś odwróci szklankę do góry nogami i będzie lał na nią wodę, nigdy nie otrzyma pełnej szklanki. Szklanka musi być wcześniej właściwie ustawiona.

Samo poznanie faktów nie prowadzi do zrozumienia; potrzebna jest raczej kombinacja tolerancji, pragnienia poznania prawdy i umiejętności uznania i zaakceptowania jej.

Słowo islam oznacza poddanie się, uległość i posłuszeństwo wobec praw Wszechmocnego Boga. Możecie powiedzieć „Allah", możecie też powiedzieć Stwórca, Bóg Najwyższy, Najwyższa Siła, Mądry – wszystko to są Jego imiona. Mówimy „Allah", ponieważ w języku arabskim słowo to odnosi się jedynie do Stwórcy. Słowo „Allah" nie może być stosowane dla żadnego ze stworzeń. Innych słów, jakich używamy do określenia Wszechmogącego, możemy używać także dla rzeczy stworzonych, jak „wszechmogący pieniądz", czy że ktoś jest „wielki" itp. Ale słowo „Allah" stosujemy tylko i wyłącznie w odniesieniu do Jedynego, który stworzył wszystkie opisane wcześniej rzeczy.

Słowo „islam"

Słowo „islam" wywodzi się od rdzenia „salama", co oznacza pokój lub bezpieczeństwo. Dlatego muzułmanin to osoba, która się poddaje, jest posłuszna i przestrzega praw Wszechmogącego Boga, osiągając dzięki temu poddaniu pokój i poczucie bezpieczeństwa.

Możemy z łatwością dostrzec, że poprzez taką definicję, arabskie słowo „islam" opisuje sposób bycia wszystkich znanych i szanowanych proroków i wysłanników Wszechmogącego Boga – Adama, Noego, Abrahama, Mojżesza, Dawida, Salomona, Izaaka, Izmaela, Jakuba, Jana Chrzciciela, Jezusa syna Mari i Muhammada (pokój z nimi wszystkimi). Wszyscy ci prorocy i wysłannicy przybyli z posłannictwem od tego samego Wszechmogącego Boga, z takim samym przesłaniem, z takim samym łańcuchem przekazu. Głosili też jedną podstawową Prawdę – bądźcie posłuszni Wszechmogącemu Bogu, czcijcie Go, wypełniajcie cel waszego życia, czyńcie dobro, a zostaniecie nagrodzeni doskonałym życiem (w Raju). To właśnie mówili, bez względu na język i czas, oraz na to, do kogo byli posyłani. Jeśli uważnie przeczytacie święte pisma, bez własnych nadinterpretacji ani czyichś dodatków czy wymysłów, zobaczycie, że było to proste przesłanie wszystkich tych proroków, z których jeden potwierdzał drugiego. Żaden z tych proroków nigdy nie powiedział „Jestem Bogiem, czcijcie mnie". Nie musicie nawet się zastanawiać, gdyż nie znajdziecie tego w żadnej z ksiąg, jakie posiadacie. Ani w Biblii, ani w Torze, ani w Starym, ani w Nowym Testamencie, ani też w Psalmach Dawida. Nie znajdziecie tego w żadnej z Ksiąg Objawionych, ani w żadnych mowach proroków. Zatem skąd się to wzięło? To jest coś, co sami musicie rozpatrzeć.

Z łatwością możemy dostrzec, że poprzez taką definicję arabskie słowo „islam" opisuje wszystko to, co robili prorocy. Nadeszło wezwanie, a oni poddali się Bogu, usłuchali Go, nawoływali ludzi do Niego, nakłaniali ich, by wykonywali dobre i prawe czyny i obstawali przy tym. O czym mówi Dziesięć Przykazań Mojżesza? A Zwoje Abrahama? Psalmy Dawida? Przypowieści Salomona? Co głosiła Ewangelia Jezusa Chrystusa? Co powiedział Jan Chrzciciel? A Izaak i Izmael? Co powiedział Muhammad ? Czcijcie Jednego Boga, tylko tyle.

Allah mówi w Koranie: I nie nakazano im niczego, z wyjątkiem czczenia Allaha, bycia wobec Niego szczerym; to jest Droga Prosta. To było pierwotne przesłanie. Tym samym właściwym będzie postrzegać tych proroków i wysłanników jako muzułmanów.

Nie myślcie w tej chwili o terminologii arabskiej, ani o tym, jak wyglądają Arabowie; nie myślcie o Mekce, Arabii Saudyjskiej czy Egipcie, itd., ani o stereotypach związanych z muzułmanami.

Słowo „muzułmanin".

Pomyślcie o słowie „muzułmanin". Oznacza ono tego, kto poddał się Wszechmogącemu Bogu i przestrzega Jego praw. Wszystko i wszyscy, którzy poddają się Wszechmogącemu Bogu, są muzułmanami. Kiedy więc dziecko przychodzi na świat w czasie, kiedy Bóg mu nakazał, kim jest? Muzułmaninem. Kiedy księżyc krąży wokół słońca, czym jest? Także muzułmaninem. Podobnie jest z prawem grawitacji. Wszystko, co poddaje się prawom Wszechmogącego Boga to muzułmanie. Dlatego będąc posłusznymi Wszechmogącemu Bogu, jesteśmy muzułmanami.

Jezus Chrystus był zatem muzułmaninem. Jego błogosławiona matka – Maria była muzułmanką. Abraham także był muzułmaninem, podobnie jak Mojżesz. Wszyscy prorocy byli tak naprawdę muzułmanami.

Prorocy, którzy przybywali do swoich ludzi, mówili w różnych językach. Prorok Muhammad mówił po arabsku. I tak w języku arabskim ten, kto się poddaje i jest posłusznym, jest nazywany „muslim" (muzułmanin). Każdy prorok i wysłannik Allaha przyniósł jednakowe i fundamentalne przesłanie – Czcijcie Wszechmogącego Boga i bądźcie wobec Niego szczerzy.

Jeśli przeanalizujemy przesłanie każdego ze znanych nam proroków, łatwo dojdziemy do takiego wniosku. Dlaczego więc w pozostawionych przez nich pismach są sprzeczności? Jest to efekt fałszywych wyrażeń, wymysłów, wyolbrzymiania czy osobistych interpretacji rzekomych pisarzy, historyków, uczonych i innych jednostek.

Jak to się stało, że w całym Starym Testamencie Bóg wymieniany jest jako Jeden, Pan i Król wszechświata; w pierwszym przykazaniu danym Mojżeszowi nie pozwolił On nikomu czcić żadnych rzeźb; wszyscy prorocy mówili, że jest on Jedynym i Wszechmogącym Bogiem, w całym Starym Testamencie jest to ciągle powtarzane, aż tu nagle pojawiają się cztery świadectwa – cztery Ewangelie zwane: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Jakiego Mateusza? Jakiego Marka, Łukasza czy Jana? Cztery różne ewangelie, które zostały napisane niezależnie od siebie, w odstępie 48 lat i żaden z tych ludzi, którzy nawet nie współpracowali ze sobą, nie podpisał się swoim nazwiskiem. Gdybym dał wam czek z waszym wynagrodzeniem za ten miesiąc, napisał na nim swoje imię i poprosił, abyście poszli z nim do banku, czy przyjęlibyście ten czek? Nie, nie zrobilibyście tego. Gdyby zatrzymała was policja i poprosiła o prawo jazdy, a wy mielibyście w nim zapisane tylko imię, czy zaakceptowano by je? Czy dostalibyście paszport jedynie z imieniem? Czy wasi rodzice dali wam tylko imię? Gdzie w historii ludzkości przyjmuje się samo imię jako dokumentację? Nigdzie, z wyjątkiem Biblii. Jak więc możecie opierać swoją wiarę na czterech ewangeliach napisanych przez czterech ludzi, którzy zdaje się nie znali swojego nazwiska (nie określili dokładnie kim są – przyp. tłum.)?

Poza tymi czterema Ewangeliami jest jeszcze piętnaście ksiąg napisanych przez człowieka, który był apostatą, który zabijał chrześcijan, torturował ich, a następnie stwierdził, że miał wizję, w której zobaczył Jezusa i został mianowany jego apostołem.

Gdybym wam powiedział, że Hitler po zabiciu tylu żydów zdecydował się zostać świętym, spotkał Chrystusa czy Mojżesza na swojej drodze i stał się żydem, a następnie napisał piętnaście ksiąg i dodał je do Tory, czy mogłoby to zostać zaakceptowane przez żydów? Nie. Jak więc można zaakceptować cztery księgi bez nazwiska autora i piętnaście innych, napisanych przez człowieka, który zabijał i torturował chrześcijan? To właśnie w tych księgach po raz pierwszy Bóg jest nazwany człowiekiem i po raz pierwszy stał się trzema, a także tutaj po raz pierwszy Bogu jest dany syn – jak więc chrześcijanie mogą to zaakceptować? Na jakiej podstawie? Pomyślcie o tym! Nie będziemy o tym dyskutować. Po prostu dałem temat do przemyślenia.

Zauważcie - nawet w tych czterech Ewangeliach nie jest wspomniane, że Jezus mówił innym, aby go czcili czy brali za boga, albo że dzieli on boskość z Bogiem Stwórcą. W rzeczywistości jest napisane coś przeciwnego, na przykład, kiedy ktoś nazwał Jezusa dobrym, on odpowiedział: „Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Jeden jest tylko dobry, Bóg". (Ewangelia wg Mateusza, 19:16-17). Zatem idea trójcy zasugerowana jest jedynie w jednej z ksiąg napisanych przez Pawła, który był prześladowcą chrześcijan.

Nadejście Proroka Muhammada [2]

Wraz z nadejściem Proroka Muhammada nie pojawiła się nowa religia czy nowy sposób życia, jak twierdzą niektórzy. Przeciwnie, zarówno swoim zachowaniem, jak i poprzez Boskie objawienie jakie otrzymał od Wszechmogącego, potwierdził on życie i przesłanie wszystkich wcześniejszych proroków i wysłanników. Święta Księga, którą przyniósł Muhammad nazywa się Koran (Al-Qur'an), co oznacza „to, co jest recytowane", ponieważ Muhammad nie napisał Koranu. To nie on był jego autorem. Nikt mu nie pomógł w napisaniu go, ani nikt z nim nie współpracował. To anioł Gabriel recytował mu wersety Koranu, a Wszechmogący Bóg sprawił, że wyryły się one w jego sercu. Tak jak antena satelitarna przyjmuje fale i przekazuje nam obraz w telewizorze, tak serce Proroka Muhammada stało się odbiornikiem objawienia, dzięki czemu otrzymaliśmy Koran, który zachował się przez piętnaście stuleci bez najmniejszej zmiany.

Czy jest jakakolwiek inna księga na świecie, o której wiecie, że pozostała taka sama, jak wtedy, gdy została objawiona, bez jakichkolwiek zmian? Nie ma. Jedynie Koran. Jednak nie wierzcie mi na słowo. Idźcie do biblioteki i przeczytajcie co o islamie, Koranie i Muhammadzie mówi Encyklopedia Britannica, czy jakakolwiek inna encyklopedia powszechna na świecie. Przeczytajcie co o Koranie, islamie i Muhammadzie powiedzieli niemuzułmanie. Dopiero wtedy przyjmiecie to za pewnik. To, co mówię jest powszechnie dowiedzione i jasne – życie Muhammada jest dogłębnie i wyczerpująco udokumentowane, jak mało kogo w całej historii ludzkości. Przeczytajcie, co mówią inni:

„Koran jest najbardziej niesamowitym, najbardziej dokładnym dziełem literackim w historii kronik."

„Islamski styl życia jest uporządkowany i tak precyzyjny oraz dynamiczny, że nigdy nie uległ zmianie."

Muhammad , podobnie jak inni prorocy i wysłannicy, otrzymał Świętą Księgę. Nazywa się ona Koran (ar. Qur'an). W nim opisane są szczegółowo historie pozostałych proroków, księgi jakie dostali, oraz cele ich misji. Czy Muhammad ich spotkał? Jadał z nimi? Rozmawiał z nimi? Czy z nimi współpracował, aby spisać ich biografie? Oczywiście, że nie. W Koranie Muhammad opisany jest jako wysłannik Wszechmogącego Boga i pieczęć wszystkich poprzednich proroków, do tego sprowadza się jego misja jako człowieka. Muzułmanie nie oddają mu czci. Nie mamy prawa używać imienia Muhammada (po polsku znanego jako Mahometa – przyp. tłum.), aby mówić, że jesteśmy mahometanami. Nie jesteśmy mahometanami. Ludzie, którzy podążają za Mojżeszem nie są mojżeszanami, a ludzie podążający za Jakubem nie są jakubitami. Ludzie podążający za Abrahamem nie są abrahaminami, a ludzie podążający za Dawidem nie są dawidanami.

Dlaczego więc są ludzie, którzy nazywają siebie chrześcijanami? Chrystus nie nazywał siebie chrześcijaninem. Chrystus powiedział, że wszystko co usłyszał, powiedział i zrobił jest zgodne z wolą Wszechmogącego Boga; jest Jego rozkazem. Jak więc można siebie nazywać chrześcijanami? Aby to robić, trzeba być jak Chrystus. A jaki był Chrystus? Był on sługą Wszechmogącego Boga. Tak więc i wy powinniście być sługami Wszechmogącego Boga.

Jakże jasno i treściwie mówi ostatnia Księga i Boskie Objawienie, Koran:

{Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię i obdarzyłem was w pełni Moją dobrocią; wybrałem dla was islam jako religię.} [5:3]

Tak więc słowo „islam" pochodzi z Koranu. Dlaczego słowo to pojawia się w Koranie? Ponieważ gdy budynek jest już gotowy, nazywacie go domem. Kiedy pojazd jest jeszcze na taśmie produkcyjnej, nie nazywacie go samochodem, to dopiero proces montowania. Kiedy zostanie złożony, uzyska certyfikat i przejdzie testy, staje się samochodem.

Kiedy religia jako objawienie, Księga i przykład dany w Proroku Muhammadzie została ukończona, stała się islamem, kompletnym sposobem życia. Tak więc słowo to było nowe; ale nie czyny, prorocy czy nakazy Boga. To nie nowy Bóg ani nowe objawienie, a jedynie słowo islam jest nowe.

Inną kwestią, o jakiej musimy pamiętać jest to, że Muhammad , w odróżnieniu od swoich poprzedników, nie przybył jedynie do Arabów czy wyłącznie do swojego ludu. Dlatego islam nie jest religią Arabów; nie jest on jedynie dla Arabów. Tak, Muhammad , syn Abdullaha, urodził się w Mekce, mieście na Półwyspie Arabskim. I z pewnością był z pochodzenia Arabem. Ale nie został wysłany jedynie do Arabów.

Urodził się tam z woli Wszechmogącego. Także Koran został objawiony w języku arabskim, aby go chronić, uczynić czystym, jasnym i precyzyjnym. Ponadto Koran zaprzeczył informacji, jakoby przesłanie Muhammada było przeznaczone czy skierowane wyłącznie do Arabów. Allah mówi:

{Posłaliśmy cię do wszystkich ludzi jako zwiastuna radosnej wieści i ostrzegającego. Lecz większość ludzi nie wie.} [34:28]

Jako taki, Muhammad jest pieczęcią proroków i wysłanników, którzy przyszli przed nim.

Co to jest Koran?

Teraz nadszedł czas na poznanie faktów na temat Koranu. Po pierwsze, Koran głosi, że jest Boskim Objawieniem – czyli że został zesłany Prorokowi Muhammadowi od samego Wszechmogącego Boga. Allah mówi:

{On (Muhammad) nie mówi pod wpływem namiętności. To jest tylko objawienie, które mu zostało zesłane.} [53:3-4]

Dlatego chcąc przekonać was, czy kogokolwiek innego, o autentyczności Koranu, musimy udowodnić że:

1) Nie było możliwe, by Muhammad napisał taką księgę;

2) Żaden człowiek nie jest aż tak zdolny ani twórczy.

Zastanówmy się. Koran głosi:

„Stworzyliśmy człowieka z grudki krwi zakrzepłej, przyczepionej do ściany macicy."

Skąd Prorok Muhammad wiedział, że embrion początkowo jest właśnie zakrzepłą grudką krwi, przyczepioną do ściany macicy, zawieszoną w łonie matki? Czy miał teleskop, mikroskop, bądź coś w rodzaju rentgena? Gdzie zdobył wiedzę na temat faktów, które zostały odkryte dopiero kilkadziesiąt lat temu? Skąd wiedział, że pomiędzy rzekami a oceanami znajduje się bariera, oddzielająca wody słodkie od słonych? Skąd wiedział, że słońce, księżyc i planety krążą po orbitach, które zostały im przyporządkowane? Skąd znał te fakty, skoro zostały one odkryte dopiero w minionym stuleciu?

Fakty te zostały odkryte niedawno, dzięki zaawansowanej technologii i nauce, oraz przy użyciu skomplikowanej aparatury. Skąd znał je Muhammad czternaście wieków temu? Niewykształcony pasterz, który nie potrafił czytać ani pisać, człowiek wychowany na pustyni; skąd mógł to wiedzieć? Jak on, bądź ktokolwiek żyjący w jego czasach, przed nim czy nawet po nim, mógłby pisać o czymś, co zostało odkryte dopiero niedawno? To niemożliwe. Jak człowiek, który nigdy nie opuścił Półwyspu Arabskiego, który nigdy nie płynął statkiem, mógł tak jasno i zadziwiająco dokładnie opisać coś, co odkryto dopiero w drugiej połowie XX wieku? Pozwólcie, że dodam jeszcze, iż Koran składa się ze 114 rozdziałów, zawiera ponad 6000 wersetów i w czasach Proroka Muhammada były setki ludzi, którzy w całości zapamiętali tę Księgę.

Czy byli oni geniuszami? Jak to się stało? Czy ktokolwiek w czasach Jezusa (pokój z nim) lub po nim zapamiętał którąkolwiek z Ewangelii? Czy ktokolwiek w czasach Mojżesza lub po nim zapamiętał Torę? Psalmy? Stary i Nowy Testament? Nikt, nawet sam papież. Ale nawet dziś są miliony muzułmanów, którzy zapamiętują cały Koran i jest to pragnieniem każdego muzułmanina. Nie jakiegoś wybranego, ale każdego muzułmanina. Ilu w swoim życiu spotkaliście chrześcijan, którzy zapamiętali Biblię? Żadnego, ponieważ nigdy nie spotkaliście nawet takiego, który by wiedział co dokładnie wchodzi w skład Biblii. Jest tak dlatego, że w obrębie chrześcijaństwa jest ponad 700 różnych wyznań, oraz około 39 różnych wersji Biblii, a każda zawiera inne księgi, inną liczbę wersetów i rozdziałów; nie ma też zgody co do tego, która z wersji Biblii jest prawdziwa. Jak zatem mogliby oni zapamiętać coś, co do czego się nawet nie zgadzają?

Dowód jest jasny – gdyby pewnego dnia wszyscy chrześcijanie na świecie, wszystkie kościoły, zgromadzenia i pojedyncze osoby, zgodzili się wrzucić swoje święte księgi do oceanu, i podobnie ze swoimi kopiami Koranu uczyniliby muzułmanie, to chrześcijanie nie byliby zdolni odtworzyć swojej Biblii, ponieważ nawet nie ma wśród nich zgody co do prawdziwej i niepowtarzalnej jej wersji. Za to są miliony muzułmanów, którzy zapamiętali cały Koran. Zatem nawet gdyby wrzucili wszystkie kopie Koranu do oceanu i przyprowadzili dziesięciu muzułmanów z dziesięciu różnych krajów, którzy nawet się nie znają, wszyscy oni staną razem i zaczną recytować Koran od pierwszej do ostatniej sury. Tak pierwsza, jak i ostatnia, oraz wszystkie 112 sur pomiędzy nimi, będą zawierać tyle samo identycznych słów, zdań i akapitów. Koran zostanie więc przywrócony, tak samo wyjątkowy i niepowtarzalny jak ten pierwotny.

I w końcu, ta Księga (Koran) zachowała się bez nawet najmniejszej zmiany przez ponad czternaście wieków. Zauważcie, że każdy spośród milionów muzułmanów, którzy zapamiętali Koran, zapamiętał dokładnie te same słowa. Jest to poświadczone certyfikatem, jaki otrzymują od Szejcha, gdy dokładnie zapamiętają Koran; w certyfikacie tym jest napisane, iż taka osoba zapamiętała go od Szejcha, który zapamiętał od innego Szejcha, który zapamiętał od takiego a takiego, aż łańcuch przekazu dochodzi do samego Proroka Muhammada . A to, co oni zapamiętali, zgadza się z tym, co jest rzeczywiście zapisane we wszystkich kopiach Koranu na świecie.

Jeśli wszystko to jest prawdą, a nią jest, to czy zgodzicie się ze mną, że ta Księga jest co najmniej wyjątkowa? Oczywiście, zrobicie to, jeśli jesteście szczerzy.

Podstawowe tematy w Koranie

Przejdźmy teraz do innej kwestii – podstawowych tematów poruszanych w Koranie.

Księga ta mówi głównie o Jedności Wszechmogącego Boga, obejmującej Jego imiona, atrybuty, relacje pomiędzy Wszechmogącym a Jego stworzeniami oraz o tym, w jaki sposób człowiek powinien te relacje podtrzymywać. Mówi także o rodowodzie proroków, ich życiu, przesłaniu i ich misji ogólnie. Podkreśla, by podążać za ostatecznym przykładem danym całej ludzkości w osobie Muhammada , będącego Pieczęcią proroków i wysłanników (pokój i błogosławieństwo z nimi wszystkimi).

Koran przypomina ludziom o ulotności tego życia i zachęca ich, by dążyli do osiągnięcia przyszłego, wiecznego życia. Opuszczając jakieś miejsce, dokądś przecież idziecie. Po śmierci także dokądś pójdziecie, niezależnie od tego, czy to akceptujecie i czy wiecie o tym, czy nie. Pójdziecie tam z odpowiedzialnością, gdyż powiedziano wam o tym, nawet jeśli to odrzucacie. Celem tego życia nie jest przesiadywanie tutaj, nic nie robiąc, bez żadnych efektów. Nie chodzicie do szkoły, by tam tylko siedzieć. Nie chodzicie do pracy, by nie zarabiać. Nie budujecie domu, by się do niego nie przenieść. Nie szyjecie sobie garnituru, by go nie nosić. Jako dzieci nie dorastacie po to, by nie stać się dorosłymi. Nie pracujecie, nie oczekując zapłaty. Nie możecie też żyć, nie oczekując śmierci. Nie możecie umierać, nie oczekując grobu i nie możecie oczekiwać, że grób jest końcem istnienia. Znaczyłoby to, że Bóg stworzył was nadaremnie. A przecież nie poszliście do szkoły ani nie pracowaliście czy nie wybieraliście małżonki nadaremnie. Jak zatem możecie przypisać Bogu mniej mądrości, niż oczekujecie od siebie samych?

Chcąc poruszyć ludzką wyobraźnię i przekonać nas przy użyciu logiki, Koran często i szczegółowo omawia tematy związane z rzekami i oceanami, drzewami i roślinami, ptakami i owadami, dzikimi i domowymi zwierzętami, górami i dolinami, ekspansją niebios, ciałami niebieskimi we wszechświecie, rybami i życiem podwodnym, ludzką anatomią i biologią, ludzką cywilizacją i historią, opisem raju i piekła, rozwojem embrionu ludzkiego, misją wszystkich proroków i celem życia na ziemi.

Jak człowiek urodzony na pustyni, który nawet nie potrafił czytać, mógł wyjaśniać rzeczy, z którymi nigdy nie miał styczności? Jednakże najbardziej wyjątkowym aspektem Koranu jest to, że potwierdza on wcześniej objawione Księgi, oraz to, że gdybyście zdecydowali się zostać muzułmanami, nie musielibyście się uważać za zmieniających swą religię na inną, nową.

Gdybyście stracili na wadze, a mieli kostium, który byście bardzo lubili, nie musielibyście go wyrzucić, prawda? Poszlibyście do krawca, aby wam go zwęził.

Wasza wiara, wasz honor, prawość, wasza miłość do Jezusa Chrystusa i przywiązanie do Boga, którego czcicie, wasza prawdomówność i poświęcenie Wszechmogącemu Bogu – nie musicie tego wszystkiego zmieniać i odrzucać. Zachowujecie to, zmieniając jedynie pewne rzeczy po tym, jak poznaliście prawdę, która została wam objawiona. Po prostu musielibyście być na tyle szczerzy, by przyjąć do wiadomości, że straciliście na wadze i potrzebujecie dokonać małych poprawek.

Islam jest prosty, moi Bracia i Siostry. Zaświadczcie, że nie ma nikogo godnego czci, z wyjątkiem Wszechmogącego Boga. Jeśli poprosiłbym kogoś z was, by zaświadczył, że jego ojciec jest jego ojcem, iluż z was odpowiedziałoby: „Tak, mój ojciec jest moim ojcem"; mój syn jest moim synem, a żona – żoną; ja jestem kim jestem. Dlaczego więc wahacie się z zaświadczeniem, że Wszechmogący Bóg jest Jeden i Jedyny, jest waszym Panem i Stwórcą? Dlaczego? Czy jesteście tak aroganccy? Czy posiadacie coś, czego Bóg nie posiada? Czy macie jakieś sekrety, którymi nie chcecie się z nami podzielić? Albo jesteście zagubieni? Sami musicie sobie zadać takie pytanie. Jeśli wiedzielibyście, że tej nocy umrzecie, a przed wami byłby Raj, a za wami Piekło – a wy mielibyście szansę przedstawić sprawę samemu Bogu i poprosić Go, by przyjął najlepsze z waszych uczynków – gdybyście mieli szansę uczynić to przed śmiercią, nie wahalibyście się zaświadczyć, że Bóg jest Jeden. Nie wahalibyście się zaświadczyć, że Muhammad jest Wysłannikiem Boga. Nie wahalibyście się zaświadczyć, że jesteście jednymi z tych, którzy chcieliby być wpisani w Księdze Boga jako ci, którzy się Mu poddają.

Nie zawahalibyście się. Jednak myślicie, że będziecie żyć nieco dłużej. Chcecie się jeszcze trochę nacieszyć. Chcecie wypić trochę więcej szkockiej, zabawić się z kilkoma dziewczynami więcej, chcecie ubierać jeszcze kilka modnych ciuchów, by was podziwiano. Chcecie jeszcze potańczyć i pośpiewać. No i oczywiście nie jesteście gotowi, by się codziennie modlić. Jest tak dlatego, że myślicie, że pożyjecie dłużej. Ale ile dłużej? Niektórzy są już łysi. Jak dawno temu mieliście burzę włosów na głowie? Jak dawno temu wasze włosy były czarniusieńkie? Macie bóle w kolanach, łokciach i w innych miejscach, a tak niedawno byliście jeszcze dziećmi. Kiedy to było? Wczoraj. A jutro umrzecie. Jak długo więc zamierzacie czekać?

Islam to zaświadczenie, że Wszechmogący Bóg jest Bogiem, Jedynym, bez żadnych towarzyszy. Islam to uznanie istnienia aniołów, którzy zostali wysłani z obowiązkiem dostarczania objawienia prorokom, kontrolowania wiatru, oceanów i gór i zabierania życia ludziom w czasie, gdy Bóg nakazał im umrzeć. Islam to uznanie, że prorocy i wysłannicy byli prawymi ludźmi i zostali posłani przez Wszechmogącego Boga. To uznanie faktu, że nadejdzie Dzień Sądu Ostatecznego dla wszystkich stworzeń, że wszystkie sprawy tego (i przyszłego) świata zostały dostosowane i ustanowione zgodnie z Mądrością Wszechmogącego Boga, oraz że po śmierci z pewnością będzie zmartwychwstanie.

Podstawowe obowiązki muzułmanina

Podstawowe obowiązki ciążące na każdym muzułmaninie/muzułmance są proste i jest ich pięć.

Islam jest jak wielki dom, wsparty na solidnych filarach i fundamentach i zbudowany według określonych zasad. Kiedy budujecie dom, musicie zasad przestrzegać. Podobnie jest z islamem, którego pięcioma filarami są:

1) Zaświadczenie, że nie ma nikogo godnego czci poza Allahem, oraz że Muhammad jest Wysłannikiem Allaha.

2) Odprawianie modlitw – pięć razy dziennie – zgodnie z nakazem Wszechmogącego Allaha. Ktoś mógłby spytać: dlaczego musimy się modlić aż pięć razy dziennie? Jeśli powiem wam: słuchajcie – damy wam pracę i będziemy płacić pięć razy dziennie, musicie się jedynie umyć, ustawić w szeregu i zarobić - czy będzie to dla was jakiś problem? Nie, nie będzie. Kiedy zadzwoni dzwonek, będziecie pierwszymi, którzy się umyją i ustawią w szeregu, ponieważ wiecie, że zostaniecie nagrodzeni. Prorok Muhammad spytał: „Jeśli obok waszego domu płynąłby strumyk, w którym kąpalibyście się pięć razy dziennie, to czy byłby na was jakikolwiek ślad brudu? Oczywiście odpowiecie „nie". Jest to porównanie do kogoś, kto modli się pięć razy dziennie".

Celem modlitwy jest zachowanie nas w czystości duchowej i przypomnienie nam o Allahu. Jak długo trwa modlitwa? Mniej niż 10 minut. Dłużej zajmuje wam wypalenie papierosa, telefon do żony, wypicie soku czy pogaduszki na ulicy.

Czy chcecie powiedzieć, że nie macie zamiaru przerwać czegoś, co akurat robicie dla Tego, który godzien jest czci, który stworzył niebiosa i ziemię, w którego wierzycie po to, aby pięć razy dziennie prosić Go o przebaczenie, chwalić Go, czcić i przez dziesięć minut okazać Mu wdzięczność? Bo po to jest modlitwa. Jej ideą jest zachowanie was czystymi, uczciwymi, świadomymi tego, że jesteście muzułmanami oraz przypominanie wam cały czas, że Wszechmogący jest waszym Bogiem.

Kiedy każecie waszym dzieciom wrócić do domu o 20:00, nie myślicie, że o 20:15 czar pryśnie i zamienią się w dynię, ale chcecie, by przyzwyczaili się do przestrzegania zasad panujących w domu i wrócili o 20:00. To samo jest z modlitwą. Allah chce, byście przywykli do pamiętania o Nim. On nie potrzebuje waszej modlitwy. To wy jej potrzebujecie. Ale Allah nakazał nam się modlić, ponieważ jest to błogosławieństwo. Muzułmanin otrzymuje to błogosławieństwo, gdyż pięć codziennych modlitw ma zbawienny wpływ na jego umysł, psychologię, fizjologię i pozycję społeczną. Wszystko w tym życiu obraca się wokół modlitw.

3) Zakat (darowizna) – słowo „zakat" znaczy „wzrastać, oczyszczać, rozwijać się pomyślnie, przynosić korzyści". Kiedy oddajecie część majątku, jaki zaoszczędziliście (tj. pieniędzy, których nie zużywacie na codzienne wydatki, lecz odkładacie) biednym – Allah oczyszcza wasz majątek.

Czyż ci ludzie, którym nie powodzi się tak dobrze nie zasługują na niewielką część naszego majątku? I gdyby Allah nie rozkazał nam z niego rozdawać, to czy robilibyśmy to? Nie, nie robilibyśmy. Tak więc Zakat jest dla biednych i oczyszcza nasz majątek, gdyż bogactwo sprawia, że człowiek skłania się ku chciwości i samolubności.

4) Post – poszczenie podczas miesiąca Ramadan ma na celu kształtowanie ludzkiego charakteru. Uczy samokontroli. Jeśli nie potraficie pościć od wschodu do zachodu słońca – nie potraficie zapanować na swoim językiem, powstrzymać pożądania wobec żony, lubieżnych myśli, jeśli nie potraficie kontrolować złości czy powstrzymać się od jedzenia przez te 12-14 godzin, to jakimi ludźmi jesteście? Co z waszą stanowczością?

Natomiast po zakończeniu postu (tj. po zachodzie słońca – przyp. tłum.) możecie jeść, zbliżać się do żon i robić wszystko, co normalnie jest dozwolone przez resztę roku. Dzięki tym kilkunastu godzinom samokontroli zaczynacie rozumieć, jak czują się ludzie w Somalii, Etiopii, Indiach i innych zakątkach świata, którzy poszczą mimowolnie, każdego dnia.

Dzięki poszczeniu rozumiecie jak czują się ludzie biedni, stajecie się bardziej pokorni, spełniacie więcej dobrych uczynków, zdajecie sobie sprawę z własnej odpowiedzialności jako muzułmanów, myślicie więcej o Wszechmogącym Bogu, a w efekcie stajecie się pobożniejsi.

5) Hadżdż (Pielgrzymka) – to podróż do Kaby (domu w Mekce, zbudowanego przez Abrahama i jego syna, Izmaela, by upamiętnić czczenie Jedynego Boga). Jako muzułmanie, możecie jechać do Mekki, odwiedzić Kabę i odbyć mniejszą pielgrzymkę, zwaną „Umra", a następnie, kiedy nadchodzi czas hadżdż, możecie odprawić większą pielgrzymkę. Odkryjecie wówczas i poczujecie siłę braterstwa w islamie.

Nigdy tego nie zobaczycie, nie doświadczycie, nie poczujecie i nie poznacie, dopóki nie odbędziecie pielgrzymki.

Malcolm X powiedział w jednym ze swoich listów: „Nigdy nie doświadczyłem tak szczerej serdeczności i wszechogarniającego ducha prawdziwego braterstwa, jak to praktykowane przez ludzi wszystkich kolorów i ras tutaj, na tej prastarej Świętej Ziemi, w domu Abrahama, Muhammada i innych Proroków ze Świętych Ksiąg. Przez ostatni tydzień pielgrzymki byłem całkowicie oniemiały i zafascynowany miłosierdziem, jakie widziałem dookoła, okazywanym przez ludzi różnych kolorów."

Pomyślcie o celu życia! Pomyślcie o Jedynym Bogu! Pomyślcie o istocie wszystkich głównych religii i o tym, jak czysta jest ta ostatnia, jak nas ona oczyszcza! Pomyślcie o islamie!

Ktoś mógłby zapytać – czy nie jest to za trudne?

Nie, przyjacielu, nie jest. Nie dla tego, kto otworzy swój umysł i serce i przyjmie prawdę.

Ja wam jedynie przedstawiam sprawę, byście sami mogli dokonać wyboru. Podejmiecie decyzję, ponosząc jej konsekwencje. Wybierzcie dla siebie spokój i raj, lub wybierzcie chaos, frustrację, ogień i karę. [3]'[4]

Rozdział Drugi 2

Islam od A do Z

Celem tego rozdziału jest przedstawienie autentycznych nauk islamu. Nie prezentujemy tu żadnej specyficznej wersji czy wyjątkowej interpretacji islamu. Pokazujemy islam taki, jaki on jest, bez ubarwiania, oraz pozwalamy mu ukazać własne zasługi. Jest tylko jeden islam i jeden przykład na to, jak wierzyć – przykład Proroka Muhammada . Naszą intencją jest dać ogólny pogląd na główne zasady islamu, tak jak przedstawione są w Koranie i poparte przykładem Proroka [5].

1- Przedmioty wiary

· WIARA W ALLAHA

Przedmioty wiary - a jest ich w sumie sześć - muszopierać na solidnych podstawach wiedzy; a co jest bardziej solidną podstawą niż Ostatnie Boskie Objawienie - Koran i natchnione słowa Proroka Muhammada ?

Pierwszą z sześciu podstawowych zasad wiary w ortodoksyjnym islamie jest wiara w Allaha, jedynego prawdziwego Boga.

Konieczne jest potwierdzenie wszystkiego tego, co znajduje się w Koranie i autentycznych mowach Wysłannika Allaha - Muhammada odnośnie imion i atrybutów Allaha. Niektóre z tych atrybutów są działaniami (jak „stworzył On"), a inne są cechami (jak „On jest Wielki"), jeszcze inne są opisowe („Jego Twarz") itp. Wszystkie z nich trzeba potwierdzić bez wpadania w następujące pułapki:

· Zniekształcanie – chodzi o zniekształcenie ich jasnego znaczenia, snucia przypuszczeń, że te atrybuty czy imiona oznaczają coś innego, niż to, co zostało przekazane;

· Zaprzeczanie – czyli zaprzeczanie ich znaczeniu, czy to bezpośrednio, czy poprzez sposób interpretacji;

· Określanie – czyli stwierdzanie w jaki sposób (Allah coś robi – przyp. tłum.).

· Upodabnianie – czyli twierdzenie, że jest on (tj. atrybut – przyp. tłum.) do czegoś podobny, lub że jest podobny do opisu rzeczy stworzonych.

Allah objawił Swojemu Wysłannikowi Muhammadowi , że: Jest On Jedynym Bogiem, jest Tym, do którego należy kierować skruchę, jest Wieczny i Doskonały, całkowicie nieomylny. Nie zrodził, ani nie został zrodzony. Nie ma bóstwa innego niż On. (Słowo bóstwo oznacza coś, co jest czczone; zatem nie ma nikogo, kto zasługuje na to, by być czczonym, z wyjątkiem Niego, chociaż wielu ludzi czci także innych). Jest Żyjący, Podtrzymujący i Chroniący wszystko, co istnieje. Nie męczy się On. Jest Właścicielem i Władcą wszystkiego.

Jego Wiedza obejmuje wszystko; jest On Wszechwiedzący o każdej rzeczy, nawet zanim ją stworzy; wie o wszystkim co się dzieje, o okolicznościach i warunkach, włącznie z czasem trwania. Ma On pełną kontrolę nad wszystkim i nic nie dzieje się inaczej, jak tylko za Jego Pozwoleniem. Jego Podnóżek rozpościera się nad niebiosami i ziemią, a Jego Tron jest ponad Podnóżkiem; On sam zaś jest ponad Swoim Tronem. Jest on Wzniosły i Potężny.

Jest On Pierwszy i Ostatni, Najwyższy, Najbliższy i zna każdą rzecz. Jest Wiecznie Żyjący, bez końca. Jest Mądry, Świadomy. Posiada klucze do wiedzy będącej poza zasięgiem ludzkim, której nie zna nikt, z wyjątkiem Niego. Nic nie może się stać poza tym, co zapisał On w Jasnej Księdze. Potrafi wszystko uczynić. Posiada Moc, jest Niezniszczalny. Nie ma Jemu podobnych. Jest On zawsze Słyszący i Widzący. Kocha czyniących dobro, sprawiedliwych, prawych i pobożnych. Kocha okazujących skruchę i tych, którzy się oczyszczają, oraz tych, którzy walczą w Jego Sprawie. Kocha tych, którzy podążają za Jego Wysłannikiem, Muhammadem . Jest Wybaczający, Kochający i Kochany.

Jest Miłosierny i jest Dawcą miłosierdzia. Obejmuje On Swoją Łaską wszystko i jest Litościwy dla Swych wiernych. Nakazał Sobie bycie łaskawym; jest Ukrywającym grzechy, jest Najlepszym z Ochraniających i Najbardziej Miłosierny wobec tych, którzy okazują miłosierdzie.

Jest zadowolony z wierzących i sprawi, że będą oni mieszkańcami Raju. Jest zagniewany na każdego, kto celowo zabije wierzącego i przeklina On zabójcę. Odpłaci tym, którzy powodują Jego gniew i ukarze ich. Nie lubi On pewnych rzeczy - takich jak nakazywanie innym czegoś, czego się samemu nie robi - i postrzega je jako znienawidzone.

Przybędzie On w Dniu Sądu w sposób odpowiedni dla Jego Majestatu. Zstępuje On do najniższego nieba w ostatniej trzeciej części nocy, odpowiadając na wołanie tych, którzy wznoszą do Niego prośby. Jest Posiadaczem Majestatu, Szczodrości, a Jego Oblicze jest Wieczne. Jest Panem i Władcą. Ma dwie Ręce, gdyż powiedział, że stworzył Adama (pokój z nim) Swoimi dwiema Rękami. Obie Jego Ręce rozpościerają się szeroko i rozdaje On według Swojej woli. Jest on naszym Panem, który dogląda Swych sług. Allah zawsze wszystko słyszy, widzi i stale patrzy na wszystkie rzeczy.

Jest On najlepszym z knujących podstępy i najlepszym Planującym. Inni mogą planować lub knuć podstępny, ale stanie się tak, jak On zapragnie. Jest On Przebaczający, Potężny, potrafi zrobić wszystko, co zechce. Jest Jedyny w swoim rodzaju; Majestatyczny i Szlachetny. Nie ma współimiennika, nie ma sobie równego, rywala, partnera, syna, córki, potomka. Jest Stwórcą wszystkiego i wszystko dokładnie odmierzył.

Mówimy o Nim to, co Sam powiedział - że zasiada na Swoim Tronie. Jest ponad wszystkim. Wiara w to, że jest On ponad wszystkim nie oznacza, że pozostaje w cieniu czegoś, istnieje w czymś, czy że jest częścią czegoś, lecz raczej że jest ponad wszelkimi rzeczami.

To On zsyła tornado, huragan, trzęsienie ziemi i wszystkie katastrofy. Jest z wami wszędzie, gdziekolwiek jesteście, tak jak Sam wyjaśnia; słyszy i widzi. Wiara w to, że jest wszędzie tam, gdzie wy nie oznacza, że jest On w każdym miejscu. Raczej znaczy to, że wie On, słyszy i widzi wszystko, ma całkowitą kontrolę nad wszelkim istnieniem.

Mówi On i opowiada, oraz przemówił bezpośrednio do Mojżesza (pokój z nim). Zesłał Koran, którego słowa są Jego własnymi. Cieszy się ze szczerej skruchy wiernego. Śmieje się. Będzie przemawiał bezpośrednio do Swoich sług w Dniu Zmartwychwstania i w życiu przyszłym, a ci z wierzących, których obdarzy takim błogosławieństwem, zobaczą Go.

Wiara w Allaha oznacza także wybór czczenia wyłącznie Jego, razem ze wszystkimi cechami wymienionymi w tej książce. Przeciwieństwem tego jest łączenie z Allahem innych bogów. Takie dodawanie Mu towarzyszy (szirk) jest najpoważniejszym grzechem – grzechem, o którym Allah powiedział, że go nie wybaczy. Ponadto zaprzeczanie któremukolwiek z atrybutów Allaha jest heretyckim aktem niewiary, który może doprowadzić człowieka do apostazji. Wiara w Allaha wymaga wiary we wszystko, co On o Sobie mówi, niech Mu będzie chwała.

· WIARA W ANIOŁÓW

Aniołowie są zazwyczaj ukryci przed zmysłami ludzkimi, choć czasem mogą stać się widzialni. Ich istnienie można poznać za pomocą rozsądku, a także jest ono udowodnione poprzez Boskie Objawienie. Oto niektóre z wielu cech aniołów:

Aniołowie są nieśmiali i zachowują się w sposób skromny; podobnie jak ludzi, irytuje ich to, czego nie lubią (np. niemiłe zapachy). Gromadzą się wokół tych, którzy wspominają Allaha i oddają Mu cześć. Aniołowie zostali stworzeni ze światła; są wolni od słabości ciała, jakich doświadczają ludzie, takich jak głód, choroba, senność, zmęczenie, itp.

{Oni głoszą chwałę nocą i dniem i nie doznają zmęczenia.} [21:20]

Jednakże przy końcu świata nawet aniołowie umrą.

{I zadmą w trąbę. Ci, którzy są w niebiosach, i ci, którzy są na ziemi omdleją, z wyjątkiem tych, których Allah zechce oszczędzić! Następnie zadmą w nią po raz drugi – i oto oni będą stać i patrzeć (oczekując). } [39:68]

Aniołowie obawiają się swego Pana, jak mówi Allah w Koranie:

{I wybija Allahowi pokłony wszystko to, co jest w niebiosach i to, co jest na ziemi: wszelkie zwierzę, a także aniołowie, którzy nie wbijają się w pychę. Oni obawiają się swojego Pana, będącego nad nimi, i czynią to, co im jest nakazane. } [16:49-50]

{Oni (aniołowie) będą się wstawiać tylko za tymi, których On (Allah) sobie upodobał; oni są przeniknięci obawą przed Nim.} [21:28]

Nigdy nie wykazują nieposłuszeństwa wobec Allaha: {Oni nie buntują się przeciw rozkazowi Allaha, lecz wypełniają to, co jest im nakazane. } [66:6]

{To są tylko słudzy otoczeni szacunkiem! Oni nie wyprzedzają Go w słowie; oni działają na Jego rozkaz. } [21:26-27]

Aniołowie mają zdolność kochania i okazywania miłości. Wznoszą prośby do Pana:

{Ci, którzy niosą tron, i ci, którzy są wokół niego, głoszą chwałę swego Pana; wierzą w Niego i proszą o przebaczenie dla tych którzy uwierzyli: „Panie nasz! Ty obejmujesz każdą rzecz miłosierdziem i wiedzą. Przebacz tym, którzy się nawrócili i którzy poszli po Twojej drodze; i ochroń ich od kary ognia piekielnego!} [40:7].

Przeklinają tego, kogo przeklina ich Pan, mówiąc:

{Zaprawdę, nad tymi, którzy nie uwierzyli i umarli, będąc niewiernymi – nad nimi przekleństwo Allaha, aniołów i ludzi, wszystkich razem! Będzie im ono towarzyszyć na wieki. } [2:161-162]

Aniołowie są dużej postury, jedni większej niż inni:

{Chwała Allahowi, Stwórcy niebios i ziemi, który uczynił aniołów posłańcami posiadającymi skrzydła – dwa, trzy lub cztery. On powiększa w stworzeniu to, co chce. Allah jest nad każdą rzeczą wszechwładny.} [35:1]

Niektórzy z aniołów mają przypisane określone funkcje; na przykład Gabrielowi (Dżibrilowi) powierzone zostało przekazywanie prorokom i wysłannikom (pokój z nimi) Objawienia Allaha. Michał (Mika'il) jest odpowiedzialny za deszcz i roślinność, Israfil będzie odpowiedzialny za dęcie w Trąbę w Dniu Zmartwychwstania, a Malik jest Strażnikiem Piekła.

Są jeszcze inni aniołowie, mający określone zadania, ale nie są znane ich imiona, na przykład ten, który zabiera duszę w chwili śmierci. Inni są odpowiedzialni za embrion w łonie matki, jeszcze inni za ochronę ludzi, a kolejni zapisują ich uczynki:

{Kiedy spotykają się dwaj spotykający, siedząc z prawej strony i z lewej, człowiek nie wypowie ani jednego słowa, które by nie dotarło do będącego przy nim nadzorcy.} [Koran, 50:18]

Są też dwaj aniołowie, którzy przychodzą do każdego człowieka złożonego do grobu, by go zapytać o jego Boga, religię i proroka.

· WIARA W BOSKIE OBJAWIENIA

Allah od zawsze prowadził ludzi Swoją drogą i pomagał im na wiele sposobów. Jednym z nich było objawianie Ksiąg z Boskimi prawami poszczególnym ludom poprzez ich proroków. Każdy z proroków, który otrzymał Boską Księgę Objawioną, otrzymał także mądrość, pozwalającą mu na wyjaśnianie ludziom jak najlepiej wprowadzać jej nauki w życie.

Te Księgi wyjaśniają ludziom, że Allah jest jedynym godnym czci, oraz że tylko czcząc Jego jednego, bez żadnych partnerów czy towarzyszy, można osiągnąć prawdziwy sukces zarówno w tym życiu, jak i w życiu przyszłym. Wyjaśniają także prawa i normy, jakich powinni przestrzegać ludzie; informują o życiu przyszłym, dając dobre wieści tym, którzy słuchają wysłanników, a ostrzegając przed srogą karą tych, którzy odrzucają ich przewodnictwo.

Wiemy, że Abraham (pokój z nim) otrzymał Boską Księgę i mądrość: {Przecież daliśmy rodowi Abrahama Księgę i mądrość i daliśmy im królestwo ogromne.} [4:54] Obecnie najbardziej znanymi z Proroków są ci, których Allah wysłał do Izraelitów: {I daliśmy Abrahamowi Izaaka i Jakuba, i ustanowiliśmy w jego potomstwie dar proroczy i Księgę.} [29:27]

Wiemy o następujących Księgach danych prorokom: Suhuf (Zwoje) objawione Abrahamowi , Zabur (Psalmy) objawione Dawidowi , Taurah (Tora) objawiona Mojżeszowi , Indżil (Ewangelia) objawiona Jezusowi , oraz Qur'an (Koran) objawiony Muhammadowi , którego rodowód sięga Abrahama poprzez Izmaela, pokój z nimi wszystkimi.

Chociaż było wielu proroków i wysłanników posłanych do ludzkości, niewielu z nich znamy z imienia. Wierzymy w proroków i ich Księgi, mimo że dziś ludzkość nie posiada oryginalnych Ksiąg, jakie otrzymali oni od Allaha, ani rad, jakie każdy z Proroków dawał swoim ludziom.

Na przykład wiemy, że Tora została z czasem zmieniona. Ten fakt łatwo zauważą wszyscy ci, którzy zechcą:

{My zaprawdę zesłaliśmy Torę, w której jest przewodnictwo i światło. Według niej prorocy całkowicie poddani sądzili tych, którzy wyznawali judaizm; podobnie rabini i doktorzy prawa sądzili według tego, co im zostało powierzone z Księgi Boga, której byliśmy świadkami. Dlatego nie bójcie się ludzi, lecz bójcie się Mnie! I nie sprzedajcie Moich znaków za niską cenę! A ci, którzy nie sądzą według tego, co zesłał Bóg, są niewiernymi.} [5:44] oraz: {Biada więc tym, którzy piszą Księgę swoimi rękami, a potem mówią: „To pochodzi od Boga!" – aby to sprzedać za niską cenę. Biada im więc za to, co napisały ich ręce… } [2:79] a także: {Lecz niesprawiedliwi zamienili słowo, które im zostało zesłane, na inne słowo. I spuściliśmy na niesprawiedliwych gniew z nieba…} [2:59].

Podobnie, chociaż wierzymy w Indżil (Ewangelię) objawioną Jezusowi (pokój z nim), to jednocześnie wiemy, że tak ona, jak i część z mądrości objawionej mu przez Allaha, została zagubiona przekręcona i do tego stopnia, że dziś ludzie oddają cześć Jezusowi (pokój z nim). {I oto powiedział Allah: „O Jezusie, synu Marii! Czy ty powiedziałeś ludziom: Bierzcie mnie i moją matkę za dwa bóstwa, poza Bogiem?" On powiedział: „Chwała Tobie! Nie do mnie należy mówić to, do czego nie mam prawa. Jeślibym ja tak powiedział, Ty przecież wiedziałbyś o tym. Ty wiesz, co jest w mojej duszy, a ja nie wiem, co jest w Twojej. Zaprawdę, Ty dobrze znasz rzeczy ukryte! Ja im powiedziałem tylko to, co Ty mi nakazałeś powiedzieć: Czcijcie Allaha, mojego Pana i waszego Pana! Ja byłem ich świadkiem, jak długo przebywałem wśród nich, a kiedy mnie wezwałeś do Siebie, Ty zostałeś ich stróżem i Ty jesteś świadkiem każdej rzeczy!"} [5:116-117]

Koran jest Ostatnią z Ksiąg Objawionych. Jest on zachowany w dokładnej, oryginalnej formie, w jakiej przekazał go nam Prorok Muhammad . Jest to fakt poświadczony przez większość uczonych i historyków. Oto kilka ważnych faktów dotyczących Koranu:

· Wysłannik Allaha - Muhammad , który nie potrafił pisać ani czytać, otrzymał pierwsze objawienie z Koranu w grocie Hira w roku 610.

· Koran był objawiany Muhammadowi fragmentami - raz dłuższym, raz krótszym - przekazywany był mu przez Anioła Dżibrila (Gabriela) przez okres ponad dwudziestu dwóch lat.

· Objawione fragmenty były natychmiast zapamiętywane i spisywane na pergaminach i kamieniach, pod nadzorem Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim).

· Koran został zebrany w jedną księgę tuż po śmierci Wysłannika Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Abu Bakr, pierwszy Kalif, który żył zaledwie dwa lata dłużej niż Wysłannik Allaha Muhammad , zebrał Koran w formie księgi jeszcze za swojego życia.

· Tradycja uczenia się Koranu na pamięć, w jego oryginalnym języku, oraz ochrona jego zapamiętywania, trwają do dziś, dlatego też w wielu miejscach na świecie są ludzie, którzy zapamiętali wszystkie 114 rozdziałów, 6 236 wersetów.

Podsumowując, muzułmanie wierzą we wszystkie Boskie Księgi, objawione wszystkim wcześniejszym prorokom. Jednak nie trwają przy wcześniejszych objawieniach, lecz – jak im nakazał Allah poprzez Swojego ostatniego Wysłannika, Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) – wierzą w Koran i Mądrości, jakie zostały mu objawione i starają się kierować nimi w życiu.

· WIARA W WYSŁANNIKÓW

{O Ludu Księgi! Nasz Posłaniec przyszedł do was, wyjaśniając wam wiele z tego, co wy ukrywaliście z Księgi, i wiele też zacieraliście. Przyszło do was światło od Allaha i Księga jasna.} [5:15].

{Nie uwierzyli ci, którzy powiedzieli: “Zaprawdę, Bogiem jest Mesjasz, syn Marii!" Powiedz: „Któż ma możność uczynić coś przeciw Allahowi, jeśli On zechce zgubić Mesjasza, syna Marii, jak również Jego Matkę i wszystkich, którzy są na ziemi?" Do Allaha należy królestwo niebios i ziemi i tego, co jest między nimi. On stwarza to, co chce. Allah jest nad każdą rzeczą wszechwładny!} [5:17].

Allah wybierał wysłanników spośród Swoich sług. Wszystkich ich posłał z tym samym Przesłaniem, by dostarczali je oni wszystkim ludziom: {„Czcijcie Allaha i unikajcie bałwochwalstwa!"} [16:36] Wysłannicy zostali posłani, by zapraszać swój lud do czczenia jedynie Allaha, odrzucając fałszywe bóstwa. Poza tym, wysłannicy ci mieli za zadanie ostrzegać ludzi, którzy nie czcili wyłącznie Allaha, przed karą w przyszłym życiu, a także przekazywać dobre wieści tym, którzy czczą wyłącznie Allaha Jedynego. To dlatego ludzie nie będą mieli żadnego wytłumaczenia w Dniu Zmartwychwstania. Allah, Potężny i Majestatyczny, powiedział: {Posłaliśmy do każdego narodu posłańca (mówiącego): „Czcijcie Allaha i unikajcie bałwochwalstwa!"} [16:36] oraz: {My nie karaliśmy (ludzi) nigdy, zanim nie wysłaliśmy (do nich) posłańca. } [17:15].

Wysłannicy byli sługami Allaha, których zaszczycił On misją proroczą. Byli oni najlepszymi z ludzi, jacy kiedykolwiek żyli, oraz stanowili najlepszy przykład dla ludzkości. Allah mówi o Noem (pokój z nim): {Zaprawdę, on był wdzięcznym sługą.} [17:3], a o Abrahamie, Izaaku i Jakubie (pokój z nimi): {I wspomnij Nasze sługi: Abrahama, Izaaka i Jakuba – posiadających władzę i jasne spojrzenie.} [38:45]. Odnośnie Józefa (pokój z nim): {Zaprawdę, on należy do Naszych szczerych sług!} [12:24]. O Dawidzie (pokój z nim): {I wspomnij Naszego sługę Dawida, posiadającego siłę. Zaprawdę, on był pełen skruchy...} [38:17]. Odnośnie Salomona (pokój z nim): {Jakże to wspaniały sługa! Zaprawdę, on był pełen skruchy.} [38:30]. O Hiobie (pokój z nim): {Jakże to wspaniały sługa!} [38:44]. Odnośnie Muhammada : {Błogosławiony niech będzie Ten, który zesłał rozróżnienie Swemu słudze, aby był ostrzegającym dla światów.} [25:1]; a o Jezusie (pokój z nim) Allah powiedział: {On jest tylko sługą, którego obdarzyliśmy dobrocią i którego uczyniliśmy przykładem dla synów Izraela} [43:59].

Ostatnim z proroków i wysłanników był właśnie Muhammad . On jako jedyny został wysłany do całej ludzkości: {Powiedz: „O ludzie! Ja jestem posłańcem Allaha dla was wszystkich…} [7:158].

Prawem objawionym Muhammadowi jest religia islamu. Jest to jedyna religia, którą Allah przyjmie od Swoich sług. Nie przyjmie On innej religii niż Swoja, gdyż powiedział: {Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię i obdarzyłem was w pełni Moją dobrocią; wybrałem dla was islam jako religię.} [5:3] oraz: {A od tego, kto poszukuje innej religii niż islam, nie będzie ona przyjęta; i on w życiu ostatecznym będzie w liczbie tych, którzy ponieśli stratę.} [3:85], a także: {Za każdym razem, gdy wrzucają do niej czeredę, zapytują ich strażnicy Gehenny: „Czyż nie przychodził do was ostrzegający?" Oni mówią: „Tak! Przychodził do nas ostrzegający, lecz my uznaliśmy go za kłamcę i powiedzieliśmy: Bóg nie zesłał niczego; jesteście jedynie w wielkim błędzie." I jeszcze powiedzą: „Gdybyśmy posłuchali albo zrozumieli, to nie bylibyśmy wśród towarzyszy płomienia palącego."} [67:8-10].

Pierwszym z wysłanników był Noe , a ostatnim Muhammad . Najlepszymi z nich byli Noe (Nuh) , Abraham (Ibrahim) , Mojżesz (Musa) , Jezus (Isa) i Muhammad . Wierzymy także w to, że Prawo objawione Muhammadowi uzupełnia Prawa otrzymane przez poprzednich Proroków i przeważa nad nimi. {Ale nie! Na twego Pana! Oni nie uwierzą (całkowicie), dopóki nie uczynią ciebie (Muhammadzie) sędzią w tym, co jest przedmiotem sporu między nimi. Potem nie znajdą już w sobie sprzeciwu co do tego, co rozstrzygnąłeś i poddadzą się całkowicie.} [4:65].

Wysłannikami byli zawsze ludzie, potomkowie Adama (czyli ludzie – przyp. tłum.). Żaden z nich nie posiadał cech boskości, które usprawiedliwiałyby oddawanie im czci (gdyż nikt nie jest godny czci, z wyjątkiem Allaha): {Powiedzieli im ich posłańcy „Jesteśmy tylko ludźmi, tak jak wy..."} [14:11]. Allah powiedział także Muhammadowi : {Powiedz: Ja jestem tylko śmiertelnikiem, tak jak wy. Zostało mi objawione, że Bóg wasz jest Bogiem Jedynym.}[41:6] oraz {Powiedz: Chwała niech będzie mojemu Panu! Czyż nie jestem tylko człowiekiem - posłańcem?} [17:93].

Zasadniczym elementem islamu jest wiara we wszystkich wysłanników, a zatem ktokolwiek odrzucił Muhammada , tak naprawdę odrzuca wszystkich wysłanników (pokój z nimi) i dlatego nie wierzy prawdziwie w Allaha: {Wysłaliśmy ciebie (Muhammadzie) do ludzi jako Posłańca.} [4:79] oraz: {A lud Noego, który za kłamców uznał posłańców…} [25:37]. Allah mówi nam, że ludzie Noego (pokój z nim) odrzucili nie tylko jego, ale także wszystkich wysłanników, ponieważ wraz z nim odrzucili oni ogólnie pojętą instytucję posłannictwa.

Po Muhammadzie nie został już posłany żaden inny Prorok: {...(Muhammad) jest Posłańcem Boga i pieczęcią proroków.} [33:40].

· WIARA W ŻYCIE PRZYSZŁE

Wśród sześciu głównych artykułów wiary w ortodoksyjnym islamie jest wiara w życie po śmierci. Temat ten omówiony zostanie w oparciu o informacje zaczerpnięte z Koranu – Ostatniego Boskiego Przesłania, oraz z tradycji Proroka Muhammada , któremu Koran został objawiony i wyjaśniony.

Ostatnia Godzina i jej znaki: W Koranie i tradycji Proroka Muhammada przepowiedzianych jest wiele przyszłych wydarzeń związanych z końcem życia na ziemi. Do najważniejszych z nich należy nadejście Dadżdżala, Wielkiego Kłamcy, który będzie dokonywał cudów tak potężnych, że wielu ludzi uwierzy, iż jest on Bogiem. Prawy przywódca, znany jako Mahdi, który będzie pochodził z rodu Muhammada , stoczy walkę przeciwko wojskom Wielkiego Kłamcy. Jednak Dadżdżal nie zostanie pokonany do czasu, aż Jezus, syn Marii (pokój z nim) powróci na ziemię i go zgładzi. Innymi ze znaków Ostatniej Godziny są: Bestia ze Wschodu, ponowne przyjście Goga i Magoga, a w końcu wzejście słońca z zachodu, po czym od tych, którzy do tej pory nie uwierzyli, wiara nie zostanie przyjęta.

Życie grobowe: Po śmierci każda osoba będzie poddana w grobie prawdziwym próbom. O jednych, którzy umarli, Wszechmogący mówi: {Ogień! na którzy będą wystawieni rano i wieczór…} [40:46]. Wysłannik Allaha - Muhammad powiedział: „Grób jest albo ogrodem z ogrodów Raju, albo otchłanią z otchłani Piekielnych."

Pierwsze zadęcie w trąbę: Po tym, jak ziemskie istnienie dobiegnie końca, Allah rozkaże aniołowi Israfilowi zadąć w trąbę. Po pierwszym zadęciu wszyscy mieszkańcy niebios i ziemi upadną nieprzytomni, z wyjątkiem tych, wobec których Allah zadecyduje inaczej. Następnie ziemia zostanie spłaszczona, a łańcuchy górskie obrócą się w ruchome wydmy piaskowe. Wtedy Allah rozkaże niebiosom, aby spuszczały deszcz przez okres czterdziestu dni. Następnie wszyscy ludzie, jacy kiedykolwiek żyli, powstaną z grobów. Proces zmartwychwstania istnień połączony będzie z naprawą podstawy kręgosłupa każdej z osób. Reformacja ta będzie trwała dotąd, aż każda osoba powstanie w oryginalnej ziemskiej formie.

Drugie zadęcie w trąbę: Allah rozkaże Israfilowi, aby zadał w trąbę po raz drugi, po czym wszyscy ludzie jacy kiedykolwiek żyli, powstaną z grobów. Ci, którzy mieli prawdziwą wiarę we Wszechmogącego, powiedzą: {Oto co obiecał Miłosierny. I prawdę mówili posłańcy!} [36:52].

Zebranie: Aniołowie zbiorą wszystkich, bosych, nagich i nieobrzezanych, w miejscu Zgromadzenia. Pierwszą osobą, jaka zostanie tego dnia odziana, będzie prorok Ibrahim (Abraham, pokój z nim). W miejscu tym słońce zostanie przybliżone do głów ludzi i zaleje ich pot. Niektórzy będą stali we własnym pocie po kostki, inni po kolana, a jeszcze inni po piersi, podczas gdy inni będą w nim zanurzeni po szyję. Głębokość potu będzie zależna od uczynków, jakie popełniali podczas życia na ziemi.

Cień Tronu: Niektórym ludziom będzie oszczędzone wiele cierpienia w Dniu Zmartwychwstania, dzięki cieniowi, jaki będzie dawał Tron Allaha.

Początek Sądu: Kiedy warunki te staną się dla ludzi nie do zniesienia, a ich strach wzrośnie, poproszą Allaha, aby pozwolił wysłannikom i prorokom wstawić się za nimi i ocalić ich od cierpienia. Każdy z proroków czy wysłanników, skieruje ludzi do tego proroka, który przyszedł po nim, aż dojdą do Muhammada . On zaś jako jedyny zostanie obdarzony możliwością wstawiennictwa. Następnie rozpocznie się Sąd.

Szale, na których ważone będą uczynki: Zostaną uniesione wagi i każdy z ludzkich uczynków będzie zważony. Wagi te będą prawdziwe, z prawdziwymi szalami. Allah, Wywyższony i Wychwalony, nada uczynkom każdego ze stworzeń byt materialny. Dobre uczynki zostaną umieszczone na jednej szali, a złe na drugiej, jak powiedział Allah: {My postawimy wagi sprawiedliwości w Dniu Zmartwychwstania. Żadna dusza nie dozna w niczym krzywdy, nawet na ciężar jednego tylko ziarnka gorczycy…} [21:47].

Zapisywanie uczynków każdej z osób: Po zważeniu uczynków, każdej z osób zostanie przedstawiony zapis. Ten, kto otrzyma swój zapis do prawej dłoni, zostanie łatwo rozliczony. Powróci do swojej rodziny, promieniejąc spokojem. Lecz ten, kto otrzyma swój zapis za swoimi plecami, do swej lewej ręki, tego dnia będzie sobie życzył jedynie śmierci. Będzie on wrzucony do Ognia Piekielnego.

Sąd: Następnie Allah osądzi Swoje stworzenie. Przypomni wszystkim ich dobre i złe uczynki. Wszystko, co zrobili, będzie zapisane, choć oni sami mogli o tym zapomnieć: {Potem do ich Pana powrócicie! I On obwieści im to, co czynili!} [6:108].

Wysłannik Allaha, Muhammad , powiedział: „Allah przyprowadzi Swojego wiernego sługę blisko Siebie, nałoży na niego zasłonę i przedstawi mu na osobności jego uczynki – sprawi, że przyzna się on do swoich grzechów. Allah powie mu: „Czy nie zrobiłeś tego w tym konkretnym dniu?" Sługa potwierdzi swój grzech i poczuje, że z pewnością jest zgubiony. Allah powie mu: „Zataiłem twoje grzechy za życia, a dziś ci je wybaczam." {I przystąpiliśmy do dzieł, jakich oni (niewierni, politeiści, grzesznicy) dokonali, i uznaliśmy je za proch rozrzucony} [25:23] {Czyny tych, którzy nie uwierzyli w swojego Pana, podobne są do popiołu, nad którym wzmógł się wiatr w burzliwy dzień. Oni nie będą mieli władzy nad niczym, co zyskali.} [14:18]. Niewierny korzyści ze swoich dobrych uczynków otrzyma w tym życiu, tak więc kiedy zostanie wskrzeszony w Dniu Sądu, znajdzie swoją księgę dobrych uczynków pustą.

Staw Wysłannika Allaha: Staw Wysłannika Allaha będzie największym zbiornikiem wodnym; jego woda będzie słodsza niż miód i bielsza niż mleko; zaopatrzony będzie w przybory do picia tak liczne, jak gwiazdy, by wystarczyło dla wielu odwiedzających. Długość i szerokość tego Stawu będzie jak odległość miesiąca podróży liczona w każdą stronę, a każdy, kto się z tego Stawu napije, nigdy więcej nie poczuje pragnienia.

Most rozpościerający się nad Piekłem: Ponad Ogniem Piekielnym będzie się rozpościerał Most, który sięgnie aż do Raju. Wysłannik Allaha, Muhammad , opisał go jako cieńszy niż włos i ostrzejszy niż miecz. Ludzie będą przechodzić przez ten Most w różnym tempie, w zależności od swoich uczynków; jedni w mgnieniu oka, inni w tempie biegnących koni, inni jak biegnące wielbłądy, a jeszcze inni przemierzą go w tempie normalnego chodu. Będą też tacy, którzy ledwie zdołają się po nim przeczołgać. Będą oni chwytani żelaznymi hakami i wrzucani do Ognia Piekielnego. Zaś ci, którzy przejdą przez Most, znajdą się u progu Raju.

Płaskowyż pomiędzy Rajem a Piekłem: Ci, którzy przejdą przez Most, zostaną zebrani w miejscu pomiędzy Rajem a Piekłem. Tu uregulowane będą ich wzajemne długi, aż wszyscy się rozliczą. Następnie dostaną pozwolenie na wejście do Ogrodów Raju.

Prorocy i ludzie pobożni: Drzwi do Raju zostaną otwarte najpierw dla Proroka Muhammada : „Będę przywódcą dzieci Adama w Dniu Sądu, choć się tym nie chełpię. Będę pierwszym, który zostanie wskrzeszony z grobu, chociaż się tym nie chełpię. Będę pierwszym, który przekręci klamkę Drzwi do Raju, wchodząc do niego wraz z biednymi z mojego narodu." Allah zezwoli na wstawiennictwo tylko tym, których nim obdarzył. Pierwszym, który będzie się mógł wstawiać, jest Ostatni Wysłannik Allaha, Muhammad . Po raz pierwszy wstawi się on już w miejscu zgromadzenia, podczas Sądu. Jest to Wielkie Wstawiennictwo, które Allah zachował jedynie dla niego. Drugą formą wstawiennictwa danego Prorokowi Muhammadowi , będzie uzyskanie zgody Allaha dla ludzi Raju, aby do niego weszli. Bez tego wstawiennictwa nie wejdą oni do Raju. Wśród rodzajów wstawiennictwa, jakie inni prorocy będą dzielić wraz z Ostatnim Wysłannikiem, Muhammadem jest ocalenie od Ognia ludzi, którzy już prawie do niego weszli, oraz wyciągnięcie z niego części z tych, którzy już do niego weszli. W końcu Miłosierny, w Swej nieskończonej Łasce i Szczodrości względem Swoich stworzeń, wyciągnie z Ognia część z ludzi. Gdy wszyscy, którzy mieli wejść do Raju już się tam znajdą, będzie tam jeszcze jedno pomieszczenie. Allah stworzy wtedy specjalną grupę mieszkańców, by zamieszkali w Raju.

Wieczny Ogień: Piekło jest miejscem niekończących się tortur, istniejącym już teraz, przygotowanym dla ludzi aroganckich, którzy odrzucają wiarę we Wszechmogącego, oraz dla grzeszników, którzy nie okazują skruchy. Jeśliby ktoś trafił do Ognia Piekielnego tylko na moment, doświadczyłby w tej krótkiej chwili więcej bólu, cierpienia i tortur, niż jest w stanie sobie wyobrazić. Allah ostrzega Swoje stworzenia: {Przeto ostrzegam was przed Ogniem, który płonie!} [92:14]. Jest to ogień nieporównywalny do tego w tym życiu. Allah nazywa piekło: Ogniem Piekielnym, niezgłębioną Otchłanią, okrutną płonącą Czeluścią, miejscem, gdzie ciała i dusze topnieją, nieustającym spalaniem i pochłaniającą Otchłanią. {...będą w palącym podmuchu i wrzącej wodzie, w cieniu czarnego dymu, ani nie orzeźwiającego, ani dobroczynnego.} [56:42-44] oraz: {Rzuca on iskry na podobieństwo basztry} [77:32]. Ludzie z piekła {…będą pojeni wrzącą wodą, rozrywającą im wnętrzności} [47:15] {Jeśli będą wzywać pomocy, to zostanie im udzielona w postaci wody podobnej do roztopionego metalu, który pali twarze...} [18:29].

Wieczny Raj: Istniejący już Raj przygotowany jest dla tych, którzy służą jedynie Allahowi, i którzy okazują skruchę. Jest czymś, czego żadne oko nie widziało, ani żadne ucho nie słyszało, ani co nigdy nie pojawiło się w sercu ludzkim. Są w nim:

{Ogrody Edenu, do których wejdą oni, oraz ci spośród ich ojców, którzy byli sprawiedliwi, jak też ich żony i ich potomstwo. A aniołowie będą wchodzili do nich przez wszystkie bramy.} [13:23] {...bogobojnych czeka piękna przystań: Ogrody Edenu z otwartymi dla nich bramami.} [38:49-50] {…będą w nim strumyki wody nie ulegającej zepsuciu i strumyki mleka, którego smak się nie zmienia, i strumyki wina – rozkosz dla popijających, i strumyki oczyszczonego miodu. I będą tam dla nich wszelkiego rodzaju owoce; i przebaczenie od ich Pana.} [47:15] Allah powiedział o Raju także wiele innych rzeczy, ale najważniejsze jest to, że będzie on niekończący się; i będzie przeznaczony dla tych, o których Allah powiedział: „Ześlę na was Swoją łaskę, po czym nigdy nie będę z was niezadowolony." A to jest największe osiągnięcie.

· WIARA W WOLĘ BOSKĄ

Ostatnim z głównych elementów wiary w ortodoksyjnym islamie jest wiara w Boską Wolę, która obejmuje wszystkie rzeczy i zdarzenia, jakie mają miejsce, czy to dobre, czy złe. Wiara w Wolę Boską nie jest kompletna, dokąd nie zawiera następujących elementów:

Wiara w to, że Wiedza Allaha obejmuje wszystko i jest kompletna, że jest On najbardziej świadomy cech wszelkich stworzeń i najgłębszych uczuć, świadomy efektów ludzkich czynów, a także tego, co oni zrobią, zanim jeszcze to zrobią, oraz co by zrobili, gdyby zechciał, by stało się inaczej. Jest On świadomy tego wszystkiego, nie sprawia Mu to trudności, a także nie ma sprzeczności pomiędzy Jego wszechogarniającą Wolą, a wolną wolą i wolnym wyborem stworzeń.

{On znał was najlepiej, kiedy stworzył was z gliny i kiedy byliście embrionami w łonach waszych matek.} [53:32] oraz {...abyście wiedzieli, że Bóg jest nad każdą rzeczą wszechwładny i że obejmuje każdą rzecz Swoją wiedzą.} [65:12]

Allah zapisał każde zdarzenie jakie kiedykolwiek będzie mieć miejsce na Zabezpieczonej Tablicy, gdzie wyryte są wszystko, co zdarzy się wszelkim stworzeniom.

{Czyż ty nie wiesz, iż Bóg zna wszystko, co jest w niebie i na ziemi? Zaprawdę, to jest w Księdze!} [22:70]

Największe znaczenie dla wiary w to, że Allah przesądził o przeznaczeniu wszelkich stworzeń, jest następująca Tradycja Wysłannika Allaha – Muhammada :

„Pierwszą rzeczą, jaką Allah stworzył było Pióro. Następnie nakazał mu pisać. Pióro to spytało: 'Panie mój! Co mam pisać?' On odpowiedział: 'Spisuj miarę każdej rzeczy, aż do (ostatniej) Godziny."

Wysłannik Allaha, Muhammad , powiedział:

„..Cokolwiek wam się przydarza, nigdy by was nie ominęło, a cokolwiek was omija, nigdy by wam się nie przydarzyło. Pióro zostało podniesione, a zwoje wyschły."

Wszystko dzieje się zgodnie z Planem Boskim.

{Czyż ty nie wiesz, iż Bóg zna wszystko, co jest w niebie i na ziemi? Zaprawdę, to jest w Księdze! Zaprawdę, to jest dla Boga łatwe.} [22:70]

{Żadne nieszczęście nie dosięgnie ziemi ani też was samych, bez tego, żeby nie było ono zapisane w księdze, zanim My je sprowadzimy. Zaprawdę, to jest dla Boga łatwe! } [57:22]

Boska Wola dotyczy tak rzeczy ogólnych, jak i szczegółów. Co do szczegółów, Wysłannik Allaha, Muhammad , opisał płód w łonie matki i powiedział:

„...On (Allah) wysyła do niego anioła i rozkazuje mu, by zapisał cztery rzeczy: jego utrzymanie, długość życia, czyny i to, czy będzie błogosławiony, czy nieszczęśliwy."

Wszystko, czego Allah sobie życzy, to się stanie.

{Kiedy On chce jakiejś rzeczy, to mówi „Bądź" – i ona się staje. } [36:82].

Wszystkie czyny stworzeń, czy to dobre, czy złe, są następstwem posłuszeństwa Allahowi, a On zakazał im być nieposłusznymi. Allah kocha ludzi sprawiedliwych i pobożnych i jest zadowolony z ich dobrych uczynków. Zaś niezadowolony jest z tych, którzy nie wierzą i czynią zło. Nie życzy sobie, by Jego stworzenia były niewierne; ostrzega je przed tym; jednak zezwala im na to, by błądziły, jeśli tego chcą.

Jego Mądrość jest wyjątkowa i może nie zostać zrozumiana przez ludzki intelekt. Dlatego wierzymy, że zezwala On na zło i nieposłuszeństwo, nawet jeśli zachęca swoje stworzenia do dobra. To, że ktoś nie jest Mu posłuszny i popełnia złe czyny, wynika tylko z Mądrości Allaha, nie z niezaspokojenia Jego Woli.

Allah stworzył wszystko, wszelkie rzeczy i wydarzenia:

{A Bóg stworzył was i to, co wy tworzycie. } [37:96]

{Chwała niech będzie Bogu, który stworzył niebiosa i ziemię i uczynił ciemności i światło. } [6:1]

{O ludzie! Bójcie się waszego Pana, który was stworzył z jednej istoty i stworzył z niej drugą do pary, a z ich dwojga rozprzestrzenił wiele mężczyzn i kobiet. } [4:1]

Ludzie mają pewną kontrolę nad swymi czynami i mają oni ograniczony rodzaj woli. Fakt, że Allah dał ludziom wolność wyboru nie oznacza, że zmienia to Wolę Allaha.

{...Dla tych spośród was, którzy chcą iść Drogą Prostą. Lecz wy nie będziecie chcieli, jeśli nie zechce Bóg, Pan Światów.} [81:28-9]

Wysłannik Allaha, Muhammad , powiedział:

„Jeśli ktoś należy do zwycięskich, to czyny zwycięskich są im ułatwiane."

Starożytni greccy filozofowie głosili, że dobro pochodzi od Boga, lecz zło pochodzi od innych, poza Nim. Było to popularne w ich nauczaniu i doprowadziło ich to do uznania, że albo:

(a). Od Allaha są rzeczy dobre i złe w sensie relatywnym; albo (b). Wszelkie zło istnieje ze względu na inne czynniki (czy to samego człowieka, czy też na inne bóstwa). Ten koncept doprowadził filozofów do niekończącej się dyskusji w tej kwestii.

Jednak człowiek powinien rozpoznawać prawdę w tym, o czym wspomnieliśmy, gdyż wiara w jednego Boga zawiera prawdziwy koncept, że jest tylko jeden Stwórca i tylko On stworzył wszystko, czy to dobre, czy złe.

2-Czystość w islamie

Islam kładzie duży nacisk na czystość, zarówno w aspekcie fizycznym, jak i duchowym. Pod względem fizycznym, islam wymaga od muzułmanina oczyszczania swojego ciała, odzieży, domu, oraz całego swego otoczenia, a robiąc to jest on nagradzany przez Boga. Prorok Muhammad powiedział między innymi:

„Usuwanie wszelkich przeszkód z drogi jest jałmużną (nagradzaną przez Allaha)" [Buchari]

Podczas gdy ludzie postrzegają czystość jedynie jako cechę pożądaną, islam kładzie na nią wielki nacisk, czyniąc z niej nieodzowną podstawę wiary. Od muzułmanina wymagana jest czystość moralna, duchowa, a także fizyczna. Poprzez Koran i Sunnę islam nakazuje wierzącemu czystość w każdym aspekcie jego życia.

W Koranie Allah chwali tych, którzy przywykli do czystości:

{Zaprawdę, Bóg miłuje nawracających się i miłuje oczyszczających się. } [2: 222]

Arabskim słowem oznaczającym „oczyszczanie" jest „tahara". Książki na temat islamskiego prawodawstwa często zawierają cały rozdział zatytułowany właśnie Tahara.

Allah nakazuje wiernym, by byli schludni:

{I twoje szaty oczyszczaj!} [74:4]

Koran kładzie nacisk na to, by wierzący stale utrzymywał swój stan czystości:

{O wy, którzy wierzycie! Kiedy stajecie do modlitwy, to obmyjcie wasze twarze i ręce aż do łokci; przetrzyjcie lekko wasze głowy, a nogi myjcie – aż do kostek. A jeśli jesteście w stanie nieczystym, to oczyszczajcie się.} [5: 6]

Stan nieczystości to taki, który jest wynikiem polucji, menstruacji i połogu (pierwsze czterdzieści dni po porodzie). Muzułmanie do oczyszczania się po załatwieniu potrzeb fizjologicznych nie używają jedynie papieru czy czegoś podobnego, lecz przede wszystkim wody.

Prorok Muhammad radził wiernym, aby byli schludni i zadbani tak prywatnie, jak i publicznie. Kiedyś, wracając do domu po bitwie, przypomniał:

„Wkrótce spotkacie swoich braci, więc doprowadźcie do porządku wasze siodła i odzież. Bądźcie wytworni w oczach ludzi…" [Abu Dałud]

Innym razem powiedział: „Nigdy nie chodźcie z włosami i brodami rozczochranymi, jak diabeł." [Al-Tirmidhi]

I kiedy indziej: „Gdybym nie obawiał się, że będzie to zbyt duży ciężar dla mojej wspólnoty, nakazałbym im, aby czyścili zęby przed każdą modlitwą." [Buchari]

Higiena moralna także nie została w islamie pominięta, gdyż Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zachęcał muzułmanów do odmawiania specjalnej modlitwy (suplikacji – przyp. tłum.), kiedy przeglądają się w lustrze: „Allahu, Ty uczyniłeś mnie w dobrej postaci; pobłogosław mnie także nieskazitelnym charakterem i uchroń moją twarz od dotyku Ognia Piekielnego." [Ahmad]

Natomiast skromność ubioru, tak mężczyzn, jak i kobiet, pomaga człowiekowi w osiągnięciu czystość myśli.

Dobroczynność natomiast jest sposobem na oczyszczenie swojego majątku. Muzułmanin, który nie daje jałmużny (sadaqah) i nie płaci obowiązkowego, corocznego zakatu (podatku na cele dobroczynne) w wysokości 2,5%, w rzeczywistości zanieczyścił swój majątek poprzez gromadzenie tego, co prawnie należy się innym:

{Weź z ich majątku jałmużnę, abyś przez nią mógł ich oczyścić.} [9: 103]

Wszystkie prawa i nakazy Allaha i Jego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) są klarowne; natomiast prawa tworzone przez człowieka - skażone ludzką stronniczością i innymi niedoskonałościami. Dlatego każde oficjalne prawo może być naprawdę sprawiedliwe jedynie wtedy, gdy zostało oczyszczone przez Boskie przewodnictwo – jak zostało wyjaśnione w Koranie i Sunnie – albo jeśli jest przede wszystkim rozkazem Boga – Szari'a.[6]

3-Prawa człowieka w islamie

Islam od samego początku dbał o prawa człowieka. Zagwarantował każdemu prywatność, wolność, godność i równość. Święty Koran jasno mówi: {Nie ma przymusu w religii.} [2:256]

Nie ma żadnych wiarygodnych przekazów potwierdzających zarzuty, że kiedy wojska muzułmańskie wkroczyły do Azji, Afryki i Europy, ludzie ginęli, jeśli odmówili przyjęcia islamu. Najlepszym dowodem jest to, że chrześcijanie, żydzi, zaratusztrianie i hindusi nie tylko na tych terenach nie wyginęli, lecz w rzeczywistości wzmocnili się jako chronione mniejszości wyznaniowe, a wielu z nich odegrało ważną rolę w sztuce, nauce, czy nawet w rządzie.

Życie, majątek i prywatność wszystkich mieszkańców w państwie islamskim postrzegana jest jako świętość, bez względu na to, czy dana osoba jest muzułmaninem, czy nie. Niemuzułmanie mają swobodę w wykonywaniu aktów czci i praktykowaniu swoich religii, włącznie ze stosowaniem własnego prawa rodzinnego i posiadaniem własnych sądów religijnych. Są oni zobowiązani do opłacania innego rodzaju podatku (Dżizja) zamiast Zakah, a państwo jest zobowiązane dostarczać im w zamian zarówno ochronę, jak i usługi rządowe. Przed epoką współczesną niezwykłą rzadkością było znalezienie gdziekolwiek na świecie państwa czy rządu, które troszczyłyby się o swoje mniejszości i ich prawa cywilne tak, jak robiło to państwo islamskie.

W żadnej innej religii kobiety nie miały takiej równości prawnej i moralnej, oraz nie były darzone takim szacunkiem. Co więcej, rasizm i rozbicie plemienne także są niezgodne z islamem. Koran mówi o ludzkiej równości w następujący sposób:

„O ludzie! My stworzyliśmy was z jednej istoty, mężczyzny i kobiety, i uczyniliśmy z was narody i plemiona, abyście mogli się nawzajem poznawać. Zaprawdę, najlepszym z was w oczach Boga jest najbardziej bogobojny."[7]

4-Prawo islamskie

Prawo islamskie wywodzi się wyłącznie z Koranu i Sunny Proroka Muhammada . Podobnie jak Koran, Sunna także pochodzi z objawienia od Boga. Prawo islamskie obejmuje wszelkie aspekty życia. Dotyczy sposobu czczenia Boga, oraz postępowania wobec innych. Bóg pewne rzeczy wiernym nakazuje, a innych zabrania. Tylko Bóg, Wszechwiedzący, Sprawiedliwy, ma prawo uczynić pewne rzeczy dozwolonymi, a inne grzesznymi i zakazanymi. Społeczeństwo islamskie może ustanowić inne prawa dla polepszenia życia (np. prawo o ruchu drogowym), o ile nie stoją one w sprzeczności z prawem islamskim. Są rzeczy, do których Bóg, Przewodnik i Zarządzający, zachęca, nie nakazując ich, oraz takie, do których zniechęca bez zabraniania ich bezpośrednio. Wszystkie te regulacje zebrane razem stanowią prawo islamskie. Kiedy jeszcze dodamy do tego fakt, że są kwestie, które prawo islamskie postrzega po prostu jako dozwolone, to będziemy mieć wyznaczone podstawowe zasady dla każdego czynu ludzkiego:

1. Obowiązkowe

2. Zalecane

3. Dozwolone

4. Nie wskazane

5. Zabronione

Prawo islamskie pochodzi od Boga. Powodem, dla którego go przestrzegamy jest fakt, że On nam to nakazuje. Zachęca nas do zrozumienia mądrości, jaka za tym prawem stoi, choć powinniśmy być posłuszni nawet wtedy, gdy nie rozumiemy w pełni powodów dlaczego jest tak, a nie inaczej. Zrozumienie jest dodatkowym darem. Na przykład jedzenie wieprzowiny jest zabronione, ponieważ tak powiedział Bóg. Powstrzymujemy się więc od spożywania jej właśnie z tego powodu, a nie dlatego, że znamy także naukowe dowody na to, iż przenosi ona swoiste choroby i jest najmniej zdrowym mięsem. Jeśli nawet naukowcy byliby w stanie rozmnażać świnie zmodyfikowane genetycznie tak, aby były one pokarmem wolnym od chorób i najbardziej pożywnym, jedzenie wieprzowiny byłoby nadal zabronione. (Jednakże człowiek może zjeść wieprzowinę, aby ocalić swoje życie, jeśli nie ma żadnej innej opcji, nie będzie w tym żadnego grzechu).

Źródłem prawa islamskiego jest Koran i Sunna. Bóg postrzega jako politeizm zezwalanie przywódcom religijnym na zmienianie rozkazu Boga - poprzez czynienie dozwolonym tego, co Bóg zabronił, czy czynienie zabronionym tego, na co Bóg zezwolił. Jedynie Bóg ma taką moc i mądrość, by nagradzać tych, którzy czynią dobro i karać czyniących zło.[8]

5-Jezus (pokój z nim)

Islam uznaje wszystkich proroków wysłanych do ludzkości. Muzułmanie szanują ich wszystkich, a w szczególności Jezusa (pokój z nim), ponieważ był on jednym z tych proroków, którzy przepowiedzieli nadejście Muhammada . Muzułmanie oczekują także powtórnego przyjścia Jezusa (pokój z nim). Uważają go za jednego z największych proroków Boga wysłanych do ludzkości. Muzułmanin nie mówi o nim po prostu „Jezus", ale dodaje też zwrot „pokój z nim", na znak szacunku.

Żadna inna religia na świecie nie szanuje i nie honoruje Jezusa (pokój z nim) tak, jak czyni to islam. Święty Koran potwierdza jego dziewicze narodzenie, a matka Jezusa - Maria postrzegana jest jako jedna z najczystszych kobiet spośród całego stworzenia (jeden z rozdziałów Koranu nosi tytuł „Maria" od jej imienia).

Koran narodziny Jezusa (pokój z nim) opisuje następująco:

{I oto powiedzieli aniołowie: „O Mario! Zaprawdę, Bóg wybrał ciebie i uczynił cię czystą, i wybrał ciebie ponad kobietami światów. (…) O Mario! Bóg zwiastuje ci radosną wieść o Słowie pochodzącym od Niego, którego imię Mesjasz, Jezus, syn Marii. On będzie wspaniały na tym świecie i w życiu ostatecznym i będzie jednym z przybliżonych. I będzie przemawiał do ludzi już w kołysce, a także jako mąż dojrzały; i będzie wśród sprawiedliwych." Ona powiedziała: „O Panie mój! Jakże będę miała syna, skoro nie dotknął mnie żaden mężczyzna?: Powiedział: „Tak będzie! Bóg stwarza to, co chce! Kiedy On decyduje o istnieniu jakiejś rzeczy, to tylko mówi: „Bądź!" – i to się staje." } [3:42-47]

Muzułmanie wierzą, że Jezus (pokój z nim) został niepokalanie, poczęty dzięki tej samej mocy, która stworzyła i ożywiła Adama i Ewę, bez żadnego ojca czy matki.

{Zaprawdę, Jezus jest u Boga jak Adam. On stworzył go (Adama) z prochu, a następnie powiedział do niego: „Bądź!" – i on jest. } [3:59]

W czasie swej misji proroczej, Jezus (pokój z nim) dokonywał wielu cudów. Święty Koran mówi nam, że powiedział on:

{Przyszedłem do was ze znakiem od waszego Pana. Ja utworzę wam z gliny postać ptaka i tchnę w niego, i on stanie się ptakiem. Ja uzdrowię chorego i trędowatego i ożywię zmarłych – za zezwoleniem Boga.} [3:49]

Muhammad i Jezus (pokój z nimi), a także inni prorocy, zostali posłani przez Boga Jedynego, by potwierdzać wiarę w Niego. Wspomniane jest o tym w Koranie, gdy przytoczone są słowa Jezusa (pokój z nim) :

{Ja przychodzę potwierdzić prawdziwość tego, co było przede mną w Torze, i aby uczynić dla was dozwolonym część tego, co wam było zakazane. Przyszedłem do was ze znakiem pochodzącym od waszego Pana. Bójcie się Boga i słuchajcie mnie! } [3:50]

Prorok Muhammad podkreślił ważną rolę Jezusa (pokój z nim), mówiąc:

„Ktokolwiek wierzy, że nie ma boga poza Allahem, jedynym, bez partnera, że Muhammad jest Jego wysłannikiem, że Jezus jest sługą i wysłannikiem Boga, Jego Słowem tchniętym w Marię i duchem emanującym z Niego, oraz że Raj i Piekło są prawdą, ten zostanie przyjęty przez Boga do Nieba." [Buchari] [9]

6-Wiedza

Islam przy każdej okazji namawia ludzi do czytania i zdobywania wiedzy. Wersety Koranu nakazują, doradzają, ostrzegają i zachęcają ludzi, by obserwowali zjawiska naturalne, następstwo dnia i nocy, ruch gwiazd, słońca, księżyca i innych ciał niebieskich. Muzułmanie są zachęcani do przyglądania się wszystkiemu we wszechświecie, podróżowania, badania, odkrywania i zrozumienia tego wszystkiego, aby móc bardziej to doceniać i być wdzięcznym Bogu za całe piękno Jego stworzenia. Pierwsze objawienie dane Muhammadowi pokazało, jak bardzo islam dba o wiedzę:

{Iqra (czytaj, głoś), w imię twego Pana, który stworzył… } [96:1]

Nauka jest obowiązkiem zarówno mężczyzny, jak i kobiety. Co więcej, edukacja nie ogranicza się do kwestii religijnych; dotyczy wszelkich dziedzin wiedzy, włącznie z biologią, fizyką i technologią. Uczeni mają wysoką pozycję w islamie, zaraz po prorokach (pokój z nimi wszystkimi).

Prawie od samego początku państwa islamskiego muzułmanie badali i opanowywali wiele dziedzin tak zwanych nauk świeckich, rozpoczynając od językoznawstwa i architektury, jednak bardzo szybko poszerzając je także o matematykę, fizykę, astronomię, geografię, medycynę, chemię i filozofię. Przetłumaczyli oni i zsyntetyzowali znane dzieła świata starożytnego z Grecji, Persji, Indii, a nawet z Chin. Niedługo potem zaczęli tę wiedzę krytykować, ulepszać i rozwijać. Wiele wieków przed europejskim Odrodzeniem żyli już muzułmańscy ludzie renesansu, którzy byli jednocześnie odkrywcami, naukowcami, filozofami, fizykami i poetami. Wśród nich był Ibn Sina (Awicenna), Umar Chajjam i inni.[10]

7-Maria

Żadna wiara ani żadna Święta Księga, nawet Biblia, nie poważają Dziewicy Marii i nie cenią jej tak, jak robi to islam i Święty Koran. Cały rozdział Koranu zatytułowany jest Maria (po arabsku Marjam). Zauważcie też, że wielu muzułmanów chętnie nazywa swoje córki Marjam, z miłości i szacunku do matki Jezusa (pokój z nim).

Święty Koran ukazuje charakter i zalety Dziewicy Marii od jej narodzin, aż po cudowne poczęcie i narodziny Jezusa Chrystusa (pokój z nim). Czyniąc to, Koran, który jest Księgą objawioną przez Boga, nie kładzie dużego nacisku na szczegóły różnych wydarzeń, co jest typowe dla ludzkich autorów - zupełnie jakby miały one największe znaczenie, zawierała się w nich jakaś mądrość i jakby niosły za sobą jakąś naukę. Dlatego ukazane są tu jedynie zalety, pozycja i moralna doskonałość Dziewicy Marii - cnotliwej i pobożnej kobiety, która została wybrana spośród wszystkich kobiet na świecie i oczyszczona, aby - z rozkazu Boga - stać się tą, która urodzi Wysłannika Bożego - Jezusa (pokój z nimi obojgiem). Został on poczęty bez jakiegokolwiek ojca.

Oto niektóre z przetłumaczonych wersetów Koranu, odnoszących się do historii Dziewicy Marii. Cytaty te, jeśli by czytać ich oryginalny, arabski tekst – wraz z jego niezrównaną Boską elokwencją i znakomitą retoryką – są tak wzruszające, że oczy słuchających go Arabów, tak muzułmanów, jak i chrześcijan, napełniają się łzami.

Rozdział 66, werset 12: {…i Marię, córkę Imrana, która zachowała dziewictwo; tak więc tchnęliśmy w nią poprzez Naszego Ducha (anioła Garbriela). I ona uwierzyła w słowa swego Pana i Jego Ksiąg i była wśród pokornych}

Rozdział 3, wersety 42 – 43: {I oto powiedzieli aniołowie: „O Mario! Zaprawdę, Bóg wybrał ciebie i uczynił cię czystą, i wybrał ciebie ponad kobietami światów. O Mario! Poddaj się pokornie twemu Panu, wybijaj (Mu) pokłony i skłaniaj się wraz z tymi, którzy się skłaniają!"}

Rozdział 19 - zatytułowany Marjam od jej imienia - wersety 16 - 31: {I wspomnij w Księdze Marię! Oto ona oddaliła się od swojej rodziny do pewnego miejsca na wschodzie. I oddzieliła się od nich zasłoną. Wtedy posłaliśmy do niej Naszego Ducha (Gabriela) i on ukazał się jej jako doskonały człowiek. Powiedziała: „Szukam schronienia u Miłosiernego przed tobą, jeśli jesteś bogobojny." On powiedział: „Ja jestem tylko posłańcem twego Pana, aby dać tobie chłopca czystego." Ona powiedziała: Jakże mogę mieć syna, kiedy nie dotknął mnie żaden mężczyzna, ani nie jestem występną?" On powiedział: „Tak będzie! Powiedział twój Pan: 'To jest dla Mnie łatwe. Uczynimy z niego znak dla ludzi i miłosierdzie pochodzące od Nas. To jest sprawa zdecydowana!'"

I poczęła go, i oddaliła się z nim w dalekie miejsce. I doprowadziły ją bóle porodowe do pnia drzewa palmowego. Powiedziała: „Obym była umarła przedtem; obym była całkowicie zapomniana!" Wtedy będące u jej stóp dziecko zawołało do niej: „Nie smuć się! Twój Pan umieścił u twych stóp strumyk. Potrząśnij ku sobie pień palmy, ona ci zrzuci świeże, dojrzałe daktyle. Jedz, pij i daj oczom ochłodę! A jeśli zobaczysz jakiegoś człowieka, to powiedz: 'Ślubowałam Miłosiernemu post, nie będę więc dziś mówić z nikim.'"

I przyszła z nim do swego ludu niosąc go. Oni powiedzieli: „O Mario! Uczyniłaś rzecz niesłychaną! O siostro Aarona! Twój ojciec nie był złym człowiekiem i matka twoja nie była występna." Wtedy ona wskazała na nie. Oni powiedzieli: “Jakże będziemy przemawiać do kogoś, kto jest w kołysce, do małego chłopca?" On (Jezus) powiedział: „Zaprawdę, ja jestem sługą Boga! On dał mi Księgę i uczynił mnie prorokiem. On mnie błogosławi, gdziekolwiek się znajduję. On nakazał mi modlitwę i jałmużnę, jak długo będę żył."}

Także Prorok Muhammad podkreślał wysoki status Dziewicy Marii w islamie, mówiąc: „Najlepszą z kobiet na świecie jest Maria."

Powiedział on także: „Żadna spośród kobiet nie osiągnęła doskonałości, z wyjątkiem Marii, córki Imrana, oraz Asiji, żony Faraona."

Jeśli chodzi o Biblię, o Dziewicy Marii wspomina głównie Mateusz 1:15-25 i Łukasz 1:26-57, w kontekście relacjonowania historii narodzin Jezusa Chrystusa (pokój z nim). To może pomóc wam dokonać względnej oceny – mając na uwadze także moją wcześniejszą uwagę odnośnie oryginalnego, arabskiego Koranu – statusu Dziewicy Marii w islamie i chrześcijaństwie.[11]

8-System moralny w islamie

Wśród autentycznych suplikacji wznoszonych przez Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) są następujące:

„O Allahu, poprowadź mnie do (osiągnięcia – przyp. tłum.) dobrego charakteru, nikt nie prowadzi do dobrego charakteru, jak tylko Ty…" [Zapisał Muslim]

„O Allahu, szukam schronienia u Ciebie przed złym charakterem, złymi uczynkami i pragnieniami." [Zapisał Tirmidhi.]

„O Allahu, Ty stworzyłeś mnie w doskonałej formie, więc udoskonal też mój charakter." [Zapisał Ahmad]

„O Allahu, szukam schronienia u Ciebie przed ułomnością i lenistwem; przed tchórzostwem i chciwością; przed zniedołężnieniem i surowością; przed niedbalstwem i zubożeniem, przed poniżeniem i upokorzeniem. I szukam schronienia u Ciebie przed biedą i niewiarą; przed grzesznością, rozbiciem i hipokryzją; przed sławą i życiem na pokaz…" [Zapisał Hakim]

Udoskonalenie zasad moralnych

Moralność ma w islamie tak wielką rangę, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Zostałem wysłany tylko po to, by udoskonalić zasady moralne" [Ahmad, Malik, przekazany od Abu Hurajry] - jak gdyby ograniczył on swą misję wyłącznie do tej kwestii…

Jeśli spojrzymy na moralność jako na układ pomiędzy sługą a Allahem i wzajemne relacje pomiędzy ludźmi, wtedy kwestia ta staje się jasna. Oto pełna religia. Jak podchodzicie do Stwórcy? Jak Go czcicie? Czy wyznajecie Jego jedność i unikacie Jego gniewu? Jak podchodzicie do stworzonych istot, w tym aniołów, proroków, ludzi pobożnych, swoich bliskich krewnych, którzy mają prawo do miłości? Jak podchodzicie do różnego rodzaju demonów, do tych, którzy ukrywają prawdę do grzeszników i hipokrytów?

Jeśli rozumiemy moralność jako relacje jedynie pomiędzy ludźmi, to powyższy hadis (wypowiedź Proroka) pokazuje wielkie znaczenie prawdziwej moralności i jej wysoką pozycję w religii. Podobnie jak inny hadis: „Religia jest szczerą radą." [Muslim] Nie oznacza to, że cała religia ogranicza się jedynie do szczerej rady. Dlatego też w hadisie tym nie ma wątpliwości co do tych dwóch znaczeń, oraz oba one podkreślają wielką wagę moralności w islamie.[12]

9-Wkład muzułmanów w naukę

Astronomia

Muzułmanie zawsze wykazywali szczególne zainteresowanie astronomią. Księżyc i słońce odgrywają zasadniczą rolę w ich życiu codziennym. Dzięki księżycowi muzułmanie ustalają początek i koniec miesięcy w ich kalendarzu księżycowym. Dzięki słońcu obliczają czasy modlitw i postu. To za pomocą astronomii muzułmanie wyznaczają precyzyjnie kierunek Qiblah, by zwracać się podczas modlitwy ku Kabie w Mekce. Najbardziej precyzyjnym kalendarzem słonecznym, lepszym od juliańskiego, jest kalendarz gregoriański, opracowany pod nadzorem Umara Chajjama.

Koran w wielu miejscach odnosi się do astronomii.

{On (Bóg) jest Tym, który stworzył noc i dzień, słońce i księżyce – wszystko żegluje po orbicie.} [21:33]

Te wzmianki oraz zalecenie zdobywania wiedzy zachęciły wczesnych uczonych muzułmańskich do badania niebios. Zebrali oni dawne prace Hindusów, Persów i Greków w nową całość. Almagest Ptolemeusza (tytuł pod jakim go znamy wywodzi się z języka arabskiego) tłumaczono, badano i krytykowano. Odkryto wiele nowych gwiazd, co możemy poznać po ich arabskich nazwach – Algol, Deneb, Betelgeza, Rigel, Aldebaran.

Zostały opracowane tablice astronomiczne, wśród nich tablice toledańskie, z których korzystali Kopernik, Tycho Brahe i Kepler. Zostały także opracowane almanachy – ich nazwa to także termin arabski. Również zenit, nadir, albedo i azymut są nazwami arabskimi.

Muzułmańscy astronomowie byli pierwszymi, którzy wybudowali obserwatoria, takie jak to w Mugharah w Persji, założone przez Hulagu, syna Genghis Khana. Wynaleźli też takie narzędzia jak kwadrant i astrolabium, które umożliwiły postęp nie tylko w dziedzinie astronomii, ale także w nawigacji oceanicznej, przyczyniając się do europejskiej ery odkryć.

Geografia

Uczeni muzułmańscy przykładali wielką wagę do geografii. W rzeczywistości ogromne zainteresowanie muzułmanów tą dziedziną wynikało z ich religii. Koran zachęca ludzi do podróżowania po ziemi, aby podziwiali stworzenie i zobaczyli znaki Boga. Islam wymaga także od każdego muzułmanina, by posiadał on choć minimalną wiedzę z zakresu geografii, w celu wyznaczenia kierunku Qiblah (położenie Kaby w Mekce), aby móc się zwracać ku niemu pięć razy dziennie podczas modlitwy. Muzułmanie odbywali także długie wyprawy handlowe, oraz podróże, by odbyć Hadżdż i szerzyć swą religię. Rozległe imperium islamskie umożliwiło badaczom naukowym zebranie wielu informacji o geografii i klimacie od Atlantyku aż po Pacyfik.

Wśród najbardziej popularnych nazwisk w dziedzinie geografii, znanych nawet na Zachodzie, są Ibn Chaldun i Ibn Batuta, którzy zasłynęli dzięki pisemnym relacjom ze swych obszernych badań.

W roku 1166 Al-Idrisi, znany muzułmański uczony, pełniący funkcję sędziego na Sycylii, stworzył bardzo dokładne mapy - w tym mapy całego świata ze wszystkimi kontynentami, górami, rzekami i znanymi miastami. Al-Muqdiszi był pierwszym geografem, który sporządził dokładne kolorowe mapy.

Ponadto, to dzięki pomocy muzułmańskich żeglarzy i ich wynalazków Magellan mógł przemierzyć Przylądek Dobrej Nadziei, a Da Gama i Kolumb mieli muzułmańskich żeglarzy na pokładzie swych statków.

Ludzkość

Poszukiwanie wiedzy jest obowiązkiem każdego muzułmanina, tak kobiety, jak i mężczyzny. Główne źródła islamu - Koran i Sunna (tradycje Proroka Muhammada, pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) - zachęcają muzułmanów do poszukiwania i zdobywania wiedzy, gdyż jest to najlepszy sposób, by ludzie poznali Allaha (Boga), docenili Jego cudowne stworzenie i byli za nie wdzięczni. Dlatego też muzułmanie od początku chętnie poszukiwali wiedzy, tak religijnej, jak i świeckiej, a po kilku latach misji Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powstała i rozkwitła wielka cywilizacja. W efekcie utworzone zostały uniwersytety islamskie. Al-Zajtunah w Tunisie i Al-Azhar w Kairze liczą ponad tysiąc lat i są najstarszymi ze wszystkich istniejących uniwersytetów na świecie. Były one tak naprawdę wzorcami dla pierwszych europejskich uniwersytetów, takich jak Sorbona, czy te w Bolonii i Heidelbergu. Nawet słynna akademicka czapka i toga zostały zapoczątkowane na uniwersytecie Al-Azhar.

Muzułmanie poczynili wielki postęp w wielu różnych dziedzinach, takich jak geografia, fizyka, chemia, matematyka, medycyna, farmakologia, architektura, językoznawstwo i astronomia. Dzięki muzułmańskim uczonym świat poznał algebrę i cyfry arabskie. To oni opracowali astrolabium, kwadrant i inne przyrządy nawigacyjne oraz mapy. Odegrały one ważną rolę w światowym postępie, zwłaszcza w okresie odkryć europejskich.

Naukowcy muzułmańscy badali dawne cywilizacje, od Grecji i Rzymu, po Chiny i Indie. Prace Arystotelesa, Ptolemeusza, Euklidesa i innych były tłumaczone na język arabski. Następnie muzułmańscy naukowcy dodali swoje własne twórcze poglądy, odkrycia i inwencje, a w końcu przekazali tę nową wiedzę Europie, przyczyniając się do jej Odrodzenia. Wiele ich rozpraw naukowych i medycznych, przetłumaczonych na łacinę, stanowiło teksty wzorcowe i encyklopedie jeszcze w XVII i XVIII wieku.

Matematyka

Warto zauważyć jak bardzo islam nakłania ludzi do badania wszechświata. Na przykład w Świętym Koranie Allah mówi:

{Niebawem My (Allah) pokażemy im (ludziom) nasze znaki na horyzontach i w nich samych, aż w końcu stanie się dla nich jasne, że to (objawienie) jest prawdą.} [41:53]

Ta zachęta do badania i poszukiwań sprawiła, że muzułmanie zainteresowali się astronomią, matematyką, chemią i innymi naukami i tak dobrze pojęli zgodność pomiędzy geometrią, matematyką i astronomią.

Muzułmanie wprowadzili symbol dla zera (słowo „cyfra" pochodzi od arabskiego „sifr"), a także zebrali liczby w system dziesiętny – pospolite 10. W dodatku wymyślili oni symbol na wyrażenie nieznanej wartości, tj. zmienne, takie jak x.

Pierwszy wielki muzułmański matematyk, Al-Chawarizmi, wynalazł przedmiot algerbrę (al-Dżabr), który później był rozwijany przez innych uczonych, w szczególności przez Umara Chajjam. Praca Al-Chawarizmi'ego, w łacińskim tłumaczeniu, wprowadziła wraz z matematyką do Europy - poprzez Hiszpanię - także cyfry arabskie. Słowo „algorytm" wywodzi się od jego nazwiska.

Muzułmańscy matematycy osiągnęli znakomite efekty także w dziedzinie geometrii, co widać w ich dziełach graficznych, a słynny Al-Biruni (który wykazał się także w dziedzinie historii naturalnej, a nawet geologii i mineralogii) ustanowił trygonometrię jako odrębną gałąź matematyki. Inni muzułmańscy matematycy poczynili znaczący postęp w teorii liczb.

Medycyna

W islamie ciało ludzkie jest wielce poważane, gdyż zostało stworzone przez Allaha (Boga). To, jak ono funkcjonuje, jak zachować je czystym i bezpiecznym, jak ustrzec je przed chorobami czy wyleczyć, było dla muzułmanów ważną kwestią.

Sam Prorok Muhammad nakłaniał ludzi, by „stosowali leki na swoje choroby", gdyż w tamtych czasach niechętnie to robili. Powiedział on także:

„Bóg nie stworzył żadnej choroby bez ustalenia na nią lekarstwa, oprócz starości. Kiedy zastosuje się odpowiednie antidotum, pacjent wyzdrowieje, za zezwoleniem Boga."

Naukowcy muzułmańscy mieli silną motywację, by badać, rozwijać i stosować prawa empiryczne. Dużą uwagę poświęcono medycynie i publicznej opiece zdrowotnej. Pierwszy szpital został wybudowany w Bagdadzie, w 706 ﷺ‬. n.e. Muzułmanie używali także wielbłądzich karawan jako przenośnych szpitali, które przemieszczały się z miejsca w miejsce.

Skoro religia tego nie zabroniła, muzułmańscy naukowcy używali ludzkich zwłok, by studiować anatomię i fizjologię i pomagali swym studentom zrozumieć jak funkcjonuje ciało ludzkie. Te badania doświadczalne umożliwiły szybki rozwój chirurgii.

Al-Razi, na Zachodzie znany jako Rhazes, słynny fizyk i naukowiec, (zm. 932) był jednym z największych fizyków okresu Średniowiecza na świecie. Kładł on nacisk na badania doświadczalne i medycynę kliniczną, oraz był niezrównanym diagnostykiem. Napisał także traktat o higienie w szpitalach. Chalaf Abul-Qasim Al-Zahrawi był słynnym chirurgiem jedenastego wieku, znanym w Europie dzięki swej pracy, Concessio (Kitab al-Tasrif).

Ibn Sina (zm. 1037), bardziej znany na Zachodzie jako Awicenna, był prawdopodobnie największym fizykiem aż do współczesnej epoki. Jego słynna książka, Al-Qanun fi al-Tibb (Kanon Medycyny) była przez 700 lat podstawowym podręcznikiem nawet w Europie. Dzieło Ibn Siny nadal jest badane i wykorzystywane na Wschodzie.

Inny znaczący wkład został wniesiony w farmakologię, m.in. dzięki Kitab al-Szifa (Księdze Uzdrowienia) autorstwa Ibn Siny, oraz w służbę zdrowia. Każde z ważniejszych miast w świecie islamskim posiadało wiele świetnych szpitali, niektóre z nich były szpitalami klinicznymi, a wiele z nich specjalizowało się w konkretnych chorobach, w tym umysłowych i emocjonalnych. Osmanie zasłynęli głównie dzięki budowie szpitali, charakteryzujących się wysokim poziomem higieny.[13]

10-Inne religie

Islam jest religią wszystkich proroków (pokój i błogosławieństwo z nimi). Muzułmanie wierzą, że każdy z nich został wysłany przez Boga (Allaha) do swojego ludu. Wszyscy oni mieli taką samą misję i przesłanie – poprowadzić ludzi ku właściwej drodze.

Trzy monoteistyczne religie objawione - islam, chrześcijaństwo i judaizm - sięgają korzeniami Abrahama. Prorocy tych religii byli jego potomkami – Mojżesz, Jezus i inni od Izaaka, a Muhammad od Izmaela (pokój z nimi wszystkimi). To Prorok Abraham (pokój z nim) założył osadę, która dziś jest miastem Mekka i wraz ze swym synem Izmaelem zbudował Kabę, w której kierunku muzułmanie z całego świata zwracają się podczas modlitwy.

Chrześcijanie i żydzi zajmują szczególne miejsce w islamie. Nazywani są oni Ludźmi Księgi (Ahl al-Kitab), gdyż oryginalna Tora i Ewangelia były Boskimi Objawieniami. Mieli oni także udział w tradycji proroczej. W państwach islamskich mniejszościom religijnym prawie zawsze okazywano tolerancję i szacunek, dzięki czemu kwitły one pod rządami islamskimi. Bóg mówi:

{... ci, którzy wierzą (w przesłanie islamu), ci, którzy wyznają judaizm, sabejczycy i chrześcijanie, ci, którzy wierzą w Boga i Dzień Ostatni i którzy czynią dobro – niech się niczego nie obawiają...} [5:69]

Organizując w Medynie państwo islamskie, Prorok Muhammad ostrzegał:

„Ktokolwiek będzie uciskać któregoś z Dhimmi (niemuzułmańskich obywateli państwa islamskiego), ja będę jego oskarżycielem w Dniu Sądu."

Ustanawiając państwo islamskie, Prorok Muhammad objął nim także arabskich żydów i chrześcijan. Oni sami, ich własności, kościoły i synagogi były chronione, mieli zagwarantowaną wolność wyznania i sami kontrolowali sprawy swoich wspólnot, stosując własne prawo cywilne i religijne, oraz własne sądy. Przez przeważającą część pierwszego stulecia państwa islamskiego, większość obywateli stanowili chrześcijanie, cieszący się pokojem i wolnością, jakiej nie mieli nawet w chrześcijańskim Rzymie czy Bizancjum.

Żydzi - na początku w Medynie, a później w każdym innym miejscu - byli zwalniani z obowiązku pozostawania wasalami plemion arabskich, stawali się obywatelami państwa, dzięki czemu zyskali pełną swobodę w praktykowaniu własnej religii. Kiedy państwo islamskie rozszerzyło się poza Arabię, żydzi z innych krajów po raz pierwszy byli traktowani jak wolni obywatele. Judaizm rozwijał się jak nigdy wcześniej, żydzi służyli nawet w

muzułmańskiej armii i organach administracyjnych, podczas gdy ich kultura rozkwitała w dziedzinach sztuki, nauki, medycyny i filozofii. Swą wiedzę przekazali oni współbraciom, przebywającym w nieprzyjaznych klimatach chrześcijańskiej Europy. Nawet żydowski mistycyzm został zapoczątkowany pod wpływem sufizmu i rozprzestrzenił się do północnej Europy.

Kiedy islam dotarł do Persji, pojęcie „Ludzie Księgi" zostało poszerzone także o zaratusztrian. Później, kiedy muzułmanie podbili część Indii i natknęli się na buddystów i hinduistów, którzy wydawali się czcić bożki, zapytano ulema (radę uczonych), która osądziła, że nawet oni mogą mieć taki sam chroniony status jak żydzi i chrześcijanie, dopóki nie zwalczają islamu i płacą Dżizjah (podatek wspólnoty).[14]

11-Pokój

„Pokój" to jedno z najczęściej wypowiadanych słów przez muzułmanów. Kiedy tylko się spotykają, wymieniają pozdrowienia, życząc sobie nawzajem pokoju: „Pokój z wami". Ale pokój nie może zapanować, jeśli nie będzie sprawiedliwości. Ponieważ koncept sprawiedliwości może być różnie postrzegany przez poszczególnych ludzi bądź społeczeństwa, muzułmanie wierzą, że prawdziwa sprawiedliwość to taka, która jest określona przez Allaha (Boga).

Islam zezwala na walkę w obronie własnej, bądź w obronie religii, jak też i pozwala na nią tym, którzy zostali wygnani ze swoich domów. Jednocześnie wymaga, by być dla wroga miłosiernymi. Ustanowił on ścisłe reguły walki, w tym zakaz krzywdzenia cywilów i niszczenia plonów, drzew i trzód. Islam wymaga także, aby zaprzestać wrogości, kiedy przeciwnik deklaruje chęć zawarcia pokoju.

Pojęcie dżihad (wysiłek w sprawie Allaha) pojawia się w Koranie. Allah mówi:

{Zwalczajcie na drodze Boga tych, którzy was zwalczają, lecz nie bądźcie najeźdźcami. Zaprawdę; Bóg nie miłuje najeźdźców!} [2:190]

Nigdy nie wolno prowadzić dżihadu, aby zmusić kogoś do przyjęcia określonej religii. Wręcz przeciwnie, toczy się go, by chronić prawo każdego człowieka do wolnego wyboru. Dlatego jeśli jest na świecie potęga, która próbuje uniemożliwić jakiejś osobie korzystania z tego prawa, dżihad może doprowadzić do zwalczania tej potęgi usiłującej powstrzymać kogoś od korzystania z wolnej woli.[15]

12-Trafność

Skoro islam jest ostatnią religią objawioną przez Allaha, posiada on pewne cechy, które czynią go wyjątkowym. Jedną z nich jest ta, iż jest on odpowiedni dla wszystkich ludzi, bez względu na czas i miejsce.

To oznacza, że islam – poddanie się Bogu – jest ogólnym założeniem, zawierającym wszelkie niezbędne wskazówki dotyczące wszystkich aspektów życia. Dlatego najlepszym sposobem na zrozumienie islamu jest spojrzenie na niego jak na coś więcej niż tylko religię – jak na kompletny sposób życia. Innymi słowy jest to system regulujący każdą dziedzinę życia, omawiający wszelkie kwestie – społeczne, ekonomiczne, edukacyjne, sądowe, zdrowotne, a nawet militarne. Jest on odpowiedni dla wszystkich ludzi i w każdym czasie, gdyż jest to ostateczna religia. Prawo islamskie pomaga człowiekowi w osiągnięciu pięciu celów. Są nimi: ochrona religii, ochrona siebie samego, ochrona własnego majątku, ochrona własnego umysłu, oraz ochrona swojego potomstwa.

Dlatego Bóg (Allah) zdecydował o dwóch głównych zakresach prawa:

1. Gdy dana dziedzina wymaga ciągłych zmian i postępu, Allah ustanowił kompletne, jednak elastyczne zasady i dał ludziom szansę na stworzenie i rozwój praw niezbędnych do zaspokojenia konkretnych potrzeb w danym okresie czasu. Przykładem jest zasada konsultacji (Szura). Allah zdecydował, że będzie to ogólna zasada dla każdego rządu; jednak jej forma i rodzaj pozostaje do decyzji ludzi, aby dokonali wyboru zgodnego ze swymi potrzebami.

2. Gdy dana dziedzina nie wymaga ani nie przyczynia się do zmiany bądź postępu, Allah ustanowił stałe i szczegółowe prawa, rządzące wszelkimi sprawami związanymi z tym specyficznym zakresem. Dlatego człowiek nie ma możliwości zmienić tego, co zostało stworzone dla dobra wszystkich ludzi. Na przykład sfera oddawania czci Bogu jest szczegółowo określona i nic z tego nie może zostać zmienione. Odnosi się to do modlitw, postu, odbywania pielgrzymki, itp. Innym przykładem są kwestie rodzinne, takie jak prawo małżeńskie, rozwodowe i spadkowe.

W celu pokazania jak islam dba o środowisko, można by przytoczyć wiele regulacji z tym związanych. Około czternastu stuleci temu Prorok Muhammad powiedział:

„Świat jest zielony i piękny, a Allah wyznaczył was w nim na Swoich zarządców. On widzi jak wy postępujecie."

Muhammad pokazał jak ważna jest fauna i flora, mówiąc: „Ktokolwiek zasadzi drzewo i dba o nie aż ono wyrośnie i zacznie rodzić owoce, ten zostanie nagrodzony za to w życiu przyszłym." Islam bardzo dba o roślinność i zwierzęta, nawet te na terytorium wroga. Abu Bakr, pierwszy Kalif - czyli następca po Muhammadzie , poinstruował swoją armię, którą wysyłał na bitwę, aby nie ścinali żadnych drzew ani nie zabijali żadnych zwierząt, chyba że w celu zjedzenia ich.

To tylko kilka przykładów na to, jak duży związek ma islam ze współczesnym światem. [16]

13-Grzech i skrucha

Grzech jest świadomym i celowym nieposłuszeństwem wobec Boga. Największym ze wszystkich grzechów jest politeizm, jednak każde zamierzone złamanie przykazań Boga jest aktem grzesznym. Bóg, Powstrzymujący, zabronił pewnych rzeczy, które przynoszą szkodę jednostce lub społeczeństwu. Przykładami grzesznych czynów są: morderstwo, napaść, kradzież, oszustwo, lichwa, cudzołóstwo, zdrada, czary, konsumpcja alkoholu, jedzenie wieprzowiny i używanie niedozwolonych substancji odurzających.

Islam odrzuca doktrynę grzechu pierworodnego. Żadna dusza nie poniesie ciężaru innej, gdyż byłaby to wielka niesprawiedliwość, a Miłosierny Bóg jest Sprawiedliwy. Każdy z nas jest odpowiedzialny przed Wszystko Widzącym Bogiem za swoje własne czyny. Jednak jeśli ktoś zachęca inną osobę do popełnienia grzechu, wtedy ukarani będą oboje. Jeden z nich zasłuży na karę za popełniony grzech, a drugi – za namawianie do niego.

Kiedy ktoś popełnia grzech, zasługuje na karę Boga. Na szczęście Bóg jest Litościwy i Wybaczający. Kieruje się nieskończoną wiedzą i sprawiedliwością. Muzułmanie nie wierzą, że Jezus, syn Marii (pokój z nimi obojgiem) umarł na krzyżu za winy ludzi. Litościwy Bóg wybacza każdemu, komu chce. Wiara w konieczność cierpienia Jezusa (pokój z nim) i jego śmierć, aby zostały nam wybaczone nasze grzechy, zaprzecza mocy i sprawiedliwości Boga. Bóg jest nieograniczony w Swej łasce.

Bóg, Odpowiadający, obiecał nam, że wybaczy nam, jeśli zwrócimy się do Niego prawdziwie skruszeni. Skrucha jest bardzo ważna. Jest to sposób na osiągnięcie zbawienia z łaski Boga. Skruchy nie można lekceważyć. Aby była szczera, musi spełniać następujące warunki:

1. Człowiek musi zauważyć i przyznać, że popełnił grzech i musi szczerze żałować;

2. Człowiek musi pokornie zwrócić się do Boga o przebaczenie grzechu;

3. Człowiek musi mieć mocne postanowienie, że nie popełni go ponownie.

4. Jeśli grzech przyczynił się do czyjejś szkody, grzesznik musi dołożyć wszelkich starań, aby tej szkodzie zadośćuczynić.

Nie oznacza to, że jeśli jakaś osoba popełni w przyszłości ten sam grzech, jego wcześniejsza skrucha jest nieważna. Koniecznym jest szczere zobowiązanie w sercu, że osoba ta nie zgrzeszy ponownie. A ponieważ nie wiemy co niesie przyszłość, drzwi do skruchy są zawsze otwarte. Bóg, Ciągle Wybaczający, jest zadowolony, gdy dzieci Adama zwracają się do Niego z prośbą o przebaczenie. Skrucha jest formą czci.

Nikt oprócz Boga nie może wybaczać grzechów. Jest zabronione muzułmanom poszukiwanie Boskiego wybaczenia za grzechy poprzez zwracanie się do kogoś innego. Jako muzułmanie wierzymy, że jest to forma politeizmu.[17]

14-Tolerancja

Islam gwarantuje każdemu człowiekowi swobodę religijną. Powinno zostać jasno powiedziane, że islam toleruje nie tylko inne wiary, ale także swoich przeciwników. Jest to jasno powiedziane w Koranie:

{Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu (waszej) religii, ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych! } [60:8]

Jest to jedna z funkcji prawa islamskiego, chroniąca uprzywilejowany status mniejszości; to dlatego niemuzułmańskie miejsca czci rozkwitały w całym świecie islamskim. Prawo islamskie pozwala także mniejszościom niemuzułmańskim na ustanawianie własnych sądów, stosujących ich własne prawo rodzinne, oraz do zarządzania swoimi własnymi sprawami.

Historia dostarcza wielu przykładów tolerancji muzułmańskiej względem innych religii. Kiedy wielki przywódca i drugi Kalif – Umar - wkroczył do Jerozolimy w 634 roku, islam zagwarantował swobodę praktyk wszystkim wspólnotom religijnym w mieście. Umar był bardzo ostrożny w dawaniu przykładu swoim ludziom, tak więc gdy odwiedził kościół, nie pomodlił się w nim, lecz wyszedł na zewnątrz, na dziedziniec, aby jego następcy nie próbowali zmieniać kościołów w meczety.

Islam uczy, że najdrożsi Allahowi i najbardziej przez Niego umiłowani są ci, którzy są najlepsi w pobożności. Dlatego wszyscy ludzie, mężczyźni i kobiety, bez względu na rasę, kolor skóry, narodowość czy przynależność etniczną, są postrzegani i traktowali jako równi w prawie i przed Allahem. Takiego konceptu tolerancji Zachód nie miał nawet w teorii aż do XVIII wieku, a w praktyce aż do XX wieku.[18]

15-Uniwersalizm

Allah mówi w Koranie: {My posłaliśmy ciebie (Muhammadzie) tylko jako miłosierdzie dla światów! } [21:107]

Dlatego islam nie ogranicza się do żadnego konkretnego narodu czy rasy, tak jak inne religie, lecz jest uniwersalny. Oznacza to, że jego przesłanie odnosi się do całej ludzkości, w każdym czasie i miejscu.

Ponieważ Prorok Muhammad był ostatnim prorokiem i wysłannikiem, jego przesłanie odnosi się do wszystkich przyszłych pokoleń. Wszyscy poprzedni prorocy, od Adama, przez Noego i Abrahama, po Mojżesza i Jezusa (pokój z nimi wszystkimi), także byli muzułmanami:

{My nie wysłaliśmy przed tobą żadnego posłańca, któremu nie dalibyśmy objawienia: „Nie ma boga, jak tylko Ja (Allah)! Przeto czcijcie Mnie!" } [21:25]

Ponieważ Koran jest ostatnim testamentem, a żadne słowo czy litera nie zostały w nim zmienione ani skażone - gdyż jest chroniony przez Allaha przed wszelkimi zmianami i zafałszowaniem - jest on ostatecznym objawieniem i żadne inne prawo go nie zniesie.

Ponadto, odnosi się on do każdego aspektu życia człowieka, także osobistego, społecznego, prawnego, ekonomicznego, politycznego czy nawet militarnego. Islam wpływa na każdą cząstkę jednostki – fizyczną, umysłową, emocjonalną i duchową.[19]

16-Kobiety w islamie

W czasie, gdy reszta świata - od Grecji i Rzymu po Indie i Chiny - postrzegała kobiety jako nie lepsze od dzieci, bądź nawet jako służące, bez żadnych praw, islam uznał równość kobiet i mężczyzn pod wieloma względami. Koran głosi:

{I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli przy nich odpocząć; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie. W tym są znaki dla ludzi, którzy się zastanawiają. } [30:21]

Prorok Muhammad powiedział:

„Najdoskonalszą wiarę spośród wiernych ma ten, który jest najlepszy i najbardziej życzliwy względem swojej żony." [Abu Dałud]

Muzułmanie wierzą, że Adam i Ewa zostali stworzeni z jednej duszy. Oboje są tak samo winni swojego grzechu, oboje stracili stan łaski, oboje także uzyskali wybaczenie od Allaha. Wiele kobiet w islamie zdobyło wielki status; zauważcie, że pierwszą osobą, jaka przyjęła islam, była Chadidża, żona Muhammada , którą on bardzo kochał i szanował. Po śmierci Chadidży, jego ukochaną żoną została Aisza, która zasłynęła jako uczona i jedno z najlepszych źródeł hadisów[20]. Wiele spośród Towarzyszek dokonało wielkich czynów i zyskało sławę, a w całej historii islamu było wiele wpływowych uczonych i sędzin oraz mistyczek.

Jeśli chodzi o edukację, kobiety i mężczyźni mają takie same prawa i obowiązki. Jasno pokazują to słowa Proroka Muhammada :

„Zdobywanie wiedzy jest obowiązkiem każdego wierzącego." [Ibn Madżah]

To dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn.

Kobieta ma być traktowana tak, jak zarządził dla niej Bóg, obdarzając ją jej prawami, do których należą: traktowanie jej jako jednostki posiadającej prawo do posiadania i dysponowania własnym majątkiem i zarobkami; zawieranie przez nią kontraktów, także po ślubie. Ma ona prawo do edukacji i pracy poza domem, jeśli tak wybierze. Ma prawo dziedziczyć po swoich rodzicach i mężu. Interesujący jest też fakt, że w islamie, w przeciwieństwie do innych religii, kobieta może być imamem, tj. przewodzić grupie kobiet we wspólnych modlitwach.

Muzułmanka ma także określone obowiązki. Wszystkie prawa i regulacje odnoszące się do modlitwy, postu, jałmużny, pielgrzymki, czynienia dobra, itp., odnoszą się także do kobiet, aczkolwiek są pewne różnice, związane głównie z kobiecą fizjologią.

Przed ślubem kobieta ma prawo wybrać sobie męża. Prawo islamskie jest bardzo restrykcyjne, jeśli chodzi o zgodę kobiety na ślub – jest to niezbędny wymóg. Pan młody daje pannie młodej dar ślubny (pieniądze), które są do jej wyłącznego użytku. Kobieta zachowuje swoje własne nazwisko, zamiast przyjmować nazwisko męża. Jako żona, kobieta ma prawo do utrzymywania przez męża, nawet jeśli jest bogata. Ma także prawo do rozwodu i opieki nad małymi dziećmi. Nie zwraca ona daru ślubnego, poza wyjątkowymi sytuacjami.

Pomimo tego, że w wielu miejscach i w różnym czasie wspólnoty muzułmańskie nie zawsze przestrzegały w praktyce wszystkich, czy nawet wielu z powyższych praw, zachowali wyobrażenie o nich przez 1400 lat, podczas gdy niemal wszystkie pozostałe większe cywilizacje nie zajmowały się tymi kwestiami, bądź zmieniały swą negatywną postawę wobec nich aż do XIX i XX wieku. Nawet współcześnie wciąż istnieją cywilizacje, w których tak się dzieje.[21]

CO MÓWIĄ O ISLAMIE?

Teraz przedstawimy pewne uwagi na temat islamu, wypowiedziane przez wybitnych współczesnych uczonych niemuzułmańskich. Prawda nie potrzebuje obrońcy, który by się za nią wstawiał, ale długotrwała, złośliwa propaganda skierowana przeciwko islamowi wprowadziła wiele zamieszania, nawet w umysłach wolnych i obiektywnych myślicieli.

Mamy nadzieję, że poniższe spostrzeżenia przyczynią się do zapoczątkowania obiektywnej oceny islamu.

A) Jean L'heureux:

„Islam ma moc pokojowego zdobywania dusz, dzięki prostocie swojej teologii, jasności swych dogmatów i zasad, oraz określonej ilości praktyk, jakich wymaga. W przeciwieństwie do chrześcijaństwa, które ulega ciągłym przemianom, islam pozostał taki sam."

Etude sur L'Islamism, str.35

B) Duncan Greenless:

„Szlachetność i ogromna tolerancja tej wiary, która uznaje wszystkie prawdziwe religie świata za pochodzące od Boga, zawsze będzie wspaniałym dziedzictwem dla ludzkości. Doprawdy, w oparciu o nie może być zbudowana doskonała światowa religia."

M.A. (Oxon.), The Gospel of Islam, Adyar 1948, str.27

C) Sir William Muir:

„Nie można kwestionować tego, że islamowi, ze swoim czystym monoteizmem i kodeksem opartym głównie na sprawiedliwości i humanitarności, udało się wynieść na wyższy poziom narody pogrążone w bałwochwalstwie i fetyszyzmie, jak te w Centralnej Afryce, oraz że pod niektórymi względami, szczególnie w kwestii wstrzemięźliwości, poważnie poprawia on moralność takich ludzi."

Mohamed and Islam, Londyn, 1895 str.246

D)W. Montgomery Watt:

„Nie jestem muzułmaninem w powszechnym tego słowa znaczeniu, choć mam nadzieję, że jestem „muzułmaninem" jako „ten, który poddaje się Bogu". Wierzę jednak, że zamieszczone w Koranie i innych wypowiedziach wyobrażenia islamu są ogromnymi zasobami Boskiej prawdy, z której ja i inni ludzie Zachodu wciąż możemy się wiele nauczyć. Islam z pewnością jest silnym pretendentem do zasilenia podstawowej struktury jednej religii przyszłości."

Islam and Christianity Today, Londyn 1983, str. IX

E) G. B. Shaw:

„Zawsze bardzo szanowałem religię Muhammada, ze względu na jej cudowną żywotność. Jest to jedyna religia, która według mnie posiada tą asymilującą zdolność do zmieniania stadium istnienia, która może odnosić się do każdego wieku.(…)"

The Genuine Islam, tom 1, nr 81936.

F) Serojini Naidu:

„Poczucie sprawiedliwości jest jednym z największych ideałów islamu, gdyż kiedy czytam Koran, znajduję z nim te dynamiczne zasady życia, nie mistyczne, lecz praktyczne zasady etyczne powszedniego zachowania, odpowiednie dla całego świata."

Wykłady w "The Ideal of Islam", zobacz Speeches and Writings of Sarojini Naidu, Madras, 1918, str. 167.

„Była to pierwsza religia, która głosiła i praktykowała demokrację; gdyż w meczecie, kiedy rozbrzmiewa wezwanie na modlitwę, a wierni zbierają się, demokracja islamu urzeczywistnia się pięć razy dziennie, gdy chłop i król klękają ramię w ramię i głoszą: „Bóg jest Wielki". Raz za razem robiła na mnie wrażenie ta niewidzialna jedność islamu, która sprawia, że człowiek instynktownie staje się bratem."

Ideals of Islam, video Speeches and Writings, Madras, 1918, str.169

G) T. W. Arnold:

„Ale ponad wszystko – i to jest najważniejsze w misyjnej historii islamu – nakazuje on coroczne zgromadzenie wiernych wszystkich narodów i języków, którzy przybywają razem z każdej części świata, aby modlić się w tym świętym miejscu, w którego kierunku zwracają się w każdej godzinie swych aktów czci wykonywanych w ich odległych domach. Żaden geniusz religijny nie wymyśliłby lepszego środka, by zaszczepić w umysłach wiernych poczucie ich wspólnego życia i braterstwa poprzez więzy wiary. Tu, w najwyższym akcie wspólnej czci, Murzyn z zachodniego wybrzeża Afryki spotyka się z Chińczykiem z Dalekiego Wschodu; wytworny i elegancki Osmanin rozpozna swego muzułmańskiego brata w niecywilizowanym mieszkańcu wyspy z najdalszego krańca Morza Malajskiego. W tym samym czasie w całym świecie mahometańskim serca wiernych unoszą się w sympatii dla ich mających więcej szczęścia braci zebranych razem w świętym mieście, gdy we własnych domach świętują Eid al-Adha czy (jak jest ono nazywane w Turcji i Egipcie) święto Bajram."

„Oprócz instytucji pielgrzymki, płacenie ustanowionej prawnie jałmużny jest innym obowiązkiem ciągle przypominającym muzułmaninowi, że „wierni są braćmi" (XLIX-10) – religijna teoria, która jest bardzo efektownie realizowana w społeczeństwie mahometańskim i bardzo często wyraża się jako akty uprzejmości w stosunku do nowych konwertytów. Niezależnie od rasy, koloru skóry czy przodków, przyjmuje się ich do bractwa wiernych i traktuje jak równych innym."

The Preaching of Islam, Londyn, 1956, str. 415-416.

H) Edmund Burke:

„Prawo mahometańskie, które obowiązuje wszystkich - od ukoronowanych władców, po najniższego poddanego - jest prawem przeplecionym najmądrzejszym, najbardziej naukowym i najświatlejszym systemem prawnym, jaki kiedykolwiek istniał na świecie."

Impeachment of Warren Hastings

I) Markiz Dufferin i Ava:

„To muzułmańskiej nauce, muzułmańskiej sztuce i muzułmańskiej literaturze Europa jest wdzięczna za wybawienie od ciemności Średniowiecza."

Speeches Delivered in India, Londyn, 1890, str. 24

J) Charles R. Watson:

„Można śmiało stwierdzić, że żadni ludzie na świecie nie sprawiają wrażenia tak nastawionych na religię, jak muzułmanie. Całe życie jest przesycone świadomością Boga."

What is this Moslem World? Londyn, 193, str. 38-39

K)De Lacy O'Leary:

„Jednak historia jasno pokazuje, że legenda o fanatycznych muzułmanach pędzących przez świat i zmuszających podbite nacje do islamu przy użyciu szabli jest najbardziej niemożliwym i absurdalnym mitem, jaki kiedykolwiek był powtarzany przez historyków."

Islam at the Crossroads, Londyn, 1923 str. 8.

A. M. L. Stoddard:

„Rozpowszechnienie się islamu jest prawdopodobnie najbardziej zadziwiającym wydarzeniem w historii ludzkości. Przybywając z kraju i od ludzi, będących wcześniej tak mało znaczącymi, islam rozprzestrzenił się w ciągu wieku na połowę kuli ziemskiej, rozbijając wielkie imperia, obalając dawno ustanowione religie, zmieniając dusze ludzkie i wznosząc całkiem nowy świat – świat islamu. Im lepiej zbadamy ten rozwój, tym bardziej niezwykły nam się wyda. Inne wielkie religie odnosiły powolne zwycięstwo, po bolesnej walce, aż w końcu zatriumfowały dzięki wsparciu wpływowych monarchów przyjmujących tę nową religię. Chrześcijaństwo miało swojego Konstantyna, buddyzm Asiokę, a zaratusztrianizm Cyrusa; każdy z nich wsparł wybrany przez siebie kult wielką siłą świeckiego autorytetu. Inaczej było z islamem. Pojawiając się w kraju pustynnym, rzadko zamieszkałym przez nomadów, wcześniej nie wyróżnionych w kronikach ludzkości, islam rozpoczął swą wielką przygodę z nieznacznym poparciem i wbrew najtrudniejszym przeciwnościom. Jednak islam zwyciężył z pozornie niezwykłą łatwością i kilka pokoleń ujrzało Płomienny Półksiężyc niosący zwycięstwo od Pireneji po Himalaje i od pustyni w Centralnej Azji po pustynię w Centralnej Afryce."

cytat z 'Islam - The Region of All Prophets', Begum Bawani Waqf, Karachi, Pakistan str. 56

L) O. Houdes:

„Dżihad nie był tak naprawdę obowiązkiem, chyba że przeciwko ludziom, którzy nie mieli objawionej religii lub którzy zagrażali istnieniu islamu… Dżihad musiał być toczony w obronie islamu w odpowiedzi na agresję… Po zakończeniu wojny, muzułmanie zawsze wykazywali wielką tolerancję wobec podbitej ludności, pozostawiając ich przy ich prawodawstwie i wierzeniach religijnych."

La Grade Encyclopaedia, 1894, tom 20, str. 1006

M) E. Alexander Powell:

„Żadna inna religia w historii nie szerzyła się tak gwałtownie jak islam… Zachód wierzył, że ten nagły wzrost religii możliwy był dzięki użyciu miecza. Ale żaden ze współczesnych uczonych nie przyjmuje tej idei, a Koran wyraźnie popiera wolność przekonań. Istnieją mocne dowody na to, że islam dawał swobodę ludziom różnych religii, tak długo, jak długo dobrze się oni zachowywali i płacili podatki. Muhammad ciągle nauczał, że muzułmanie powinni współdziałać z „Ludźmi Księgi" (żydami i chrześcijanami).

„Prawda, pomiędzy muzułmanami a chrześcijanami czy żydami często wynikały walki (czasem dlatego, że te starsze religie nalegały na bitwę), a Koran zawiera wzmianki o początkowej gwałtowności związanej z tymi walkami. Ale istnieje przemożne świadectwo, że „postępujących za Księgą" zazwyczaj dobrze traktowano, zezwalano na posiadanie świątyń i na swobodę w oddawaniu czci.

„Wielu ludzi Zachodu - przyzwyczajonych przez swe książki historyczne do wiary w to, że muzułmanie byli barbarzyńskimi poganami - ma problem ze zrozumieniem jak wielki wpływ mieli muzułmańscy uczeni na nasze życie intelektualne w zakresie nauki, medycyny, matematyki, geografii i filozofii. Krzyżacy, którzy napadli na Świętą Ziemię, by zwalczać muzułmanów, powrócili do Europy z nowym wyobrażeniem miłości, poezji, rycerskości, działań wojennych i rządu. Nasze pojęcie tego, czym powinien być uniwersytet zostało bardzo zmodyfikowane przez muzułmańskich uczonych, którzy udoskonalili pisma historyczne i którzy przywieźli do Europy wiele z greckich nauk.

„Chociaż islam wywodzi się z Arabii, dziś jedynie mały procent (7%) muzułmanów na świecie to Arabowie, a mniej niż ćwierć (20%) używa arabskiego jako swojego języka ojczystego.

„Islam bardziej niż inne religie głosi o braterstwie wszystkich ras, kolorów i narodowości wśród swych wyznawców. Sam Muhammad prawdopodobnie miał dokładnie taki sam kolor skóry jak Jezus – białą, ale mocno opaloną – lecz dziś wśród jego wyznawców są ludzie o różnych kolorach skóry: czarni z Afryki, żółci z Chin, brązowi z Malajów, biali z Turcji.

„Islam nie zezwala na kapłaństwo, a Muhammad musiał zacięcie walczyć przeciw bożkom, jego religia zniechęca też do malowania portretów. Meczety są ozdobione jedynie wzorami geometrycznymi."

(James A. Michener, “Islam – The Misunderstood Religion", z the Reader's Digest (American Edition, Maj 1955).

„Jednak w swoich podbojach muzułmanie wykazali się stopniem tolerancji, jaki zawstydza wiele narodów chrześcijańskich."

The Struggle for Power in Muslim Asia. Nowy Jork 1923, str. 48

ISLAM JEST NAJSZYBCIEJ ROZPRZESTRZENIAJĄCĄ SIĘ RELIGIĄ NA ŚWIECIE

USA TODAY:

„Muzułmanie są najszybciej przyrastającą grupą religijną na świecie…"

The population referance bureau, 17 lutego 1989, str. 4A

MIKE WALLACE:

„Religia islam rozprzestrzenia się szybciej niż jakakolwiek inna religia na świecie."

60 MINUTES

CNN:

„Druga z największych religii na świecie po chrześcijaństwie, islam, jest jednocześnie najszybciej przyrastającą religią. Na przykład w Stanach Zjednoczonych około 80% z ponad 1200 meczetów zostało wybudowanych w ostatnich 12 latach."

14 kwietnia 1997

HILLARY RODMAN CLINTON

„Islam jest najszybciej przyrastającą religią w Ameryce, przewodnictwem i filarem stabilności dla wielu naszych ludzi…"

Los Angeles Times, 31 maja 1996, str. 3, 15 grudnia 1995

Rajeev Syal i Christopher Morgan:

„Twierdzenie, że kraj ten jest państwem chrześcijańskim staje przed pierwszym wyzwaniem: liczba praktykujących muzułmanów prześciga anglikańskich chrześcijan… Jest także wiele przyciągających uwagę konwersji z chrześcijaństwa do islamu. Wśród nich są Mike Tyson – były mistrz świata w boksie; Chris Eubank – brytyjski mistrz boksu w wadze średniej, który zmienił imię na Hamdan; oraz Cat Stevens – piosenkarz, który zmienił nazwisko na Jusuf Islam… Książę Karol wywołał wiele kontrowersji na początku tego roku, kiedy potwierdził swoje stwierdzenie, że kiedy obejmie tron, nie chce bronić jedynie wiary chrześcijańskiej."

Sunday Times (Londyn, ﷻ‬.K.)

Stephen Magagnini:

„W Stanach Zjednoczonych jest obecnie 7 milionów muzułmanów – połowa z nich urodziła się w Ameryce. W ostatnich latach Amerykanie czy Afrykanie, Europejczycy, ludzie z południowej Azji, Ameryki Łacińskiej i potomkowie amerykańskich Indian opuścili ścieżki duchowe swych rodziców, by podążyć za islamem, religią obejmującą ponad miliard wiernych z niemal każdego kraju."

Bee Staff Writer, (1 Lipca 2001)

Rozdział Trzeci 3

Czy Koran jest słowem Boga?

SKĄD MUZUŁMANIE MOGĄ MIEĆ PEWNOŚĆ, ŻE KORAN JEST SŁOWEM BOGA?

Muzułmanie mają kilka powodów by wierzyć, że Koran jest słowem Boga. Oto osiem z nich:

1. Fizyczna niemoc:

Było fizyczną niemożliwością, by to Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) napisał Koran. Historia mówi, że był on analfabetą, który nie potrafił niczego napisać. Jak więc mógłby napisać księgę, taką jak Koran?

Allah mówi:

{Ty nie recytowałeś przedtem żadnej Księgi ani nie kreśliłeś jej swoją prawicą. Dlatego też zwolennicy fałszu powątpiewają.} [29: 48]

2. Uczciwość:

Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był ograniczony moralnie do mówienia prawdy na temat pochodzenia Koranu. Wiedziano, że jest on tak uczciwy i godny zaufania, że nawet jego wrogowie nazywali go al-Amin (prawdomówny, godny zaufania). Ponadto był on prześladowany, odmówił pójścia na kompromis i obstawał przy swoim przesłaniu przez okres dwudziestu trzech lat. Historycy religijni muszą wyciągnąć wniosek, że był on uczciwy.

3. Psychologia:

Koran przemawia do Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), daje mu nakazy, a nawet krytykuje go. Takie treści nie wskazują na niego, jako na autora Koranu. Z drugiej strony autor oświadcza, że jest stworzycielem niebios i ziemi.

Allah mówi na przykład:

{O Proroku! Dlaczego zakazujesz sobie tego, na co pozwolił ci Bóg, chcąc przypodobać się twoim żonom? Bóg jest przebaczający, litościwy!} [66:1]

Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powstrzymywał się od jedzenia miodu, z powodu zachowania niektórych z jego żon. Wtedy Bóg upomniał go, ponieważ zabraniał sobie czegoś, co Bóg uczynił dozwolonym.

{Zmarszczył brew i odwrócił się, bo przyszedł do niego niewidomy. Skąd możesz wiedzieć? Może on się oczyści albo pomyśli on o napomnieniu i to przypomnienie przyniesie mu korzyść.} [80:1-4]

Abdullah bin Umm Maktum, który był niewidomy, przybył do Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), gdy ten przemawiał do jednego z przywódców Kurajszyckich. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zmarszczył brwi i odwrócił się – a Bóg napomniał go z tego powodu.

Gdyby Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był kłamcą, tych wersetów nie byłoby w Koranie.[22]

Jak to możliwe, by osoba rozumna potępiła samą siebie i wspominała o swoich własnych mankamentach w księdze, jaką daje swoim naśladowcom?

W Koranie jest też rozdział zatytułowany Marjam (Maria), którego nazwa jest oznaką szacunku do Marii, matki Jezusa Chrystusa (pokój z nim). W jedynym z wersetów Koranu czytamy:

{I oto powiedzieli aniołowie: „O Mario! Zaprawdę, Bóg wybrał ciebie i uczynił cię czystą, i wybrał ciebie ponad kobietami światów."} [3: 42]

Tak uhonorowana Maria nie jest nigdzie w chrześcijańskiej Biblii. Gdyby Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był autorem Koranu, nie pominąłby wspomnieć - obok Marii – o swej matce, Aminie, swej drogiej żonie – Chadidży, czy ukochanej córce – Fatimie. Lecz nie! Tak się nie stało. Dlaczego? Ponieważ Koran nie jest jego dziełem.

4. Historia:

Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nie byłby zdolny napisać Koranu. Koran omawia szczegółowo wydarzenia historyczne, jakie nie były znane ani Prorokowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), ani ludziom mu współczesnym. A niezależne badania potwierdzają, że Koran przekazał prawdę.

Na przykład:

Biblijna wersja historii o Faraonie głosi, że udał się on w pogoń za Prorokiem Mojżeszem, pokój z nim (Wyj 14,2-29). Święty Koran wspomniał ponadto o nieznanej dotąd przepowiedni dotyczącej zachowania ciała tegoż Faraona z czasów Mojżesza:

{Lecz dzisiaj ciebie uratujemy – twoje ciało, abyś był znakiem dla tych, którzy przyjdą po tobie.} [10:92] Ciało to zostało odnalezione w grobowcu Amenhotepa II w 1898 roku. [[23].[24]]

5. Spójność: Koran rzuca sceptykom wyzwanie, aby znaleźli w nim sprzeczności, które podważą jego Boskie pochodzenie. Ale nikomu jeszcze nie udało się wskazać żadnego rzeczywistego błędu.

Allah mówi:

{Czyż oni nie zastanawiają się nad Koranem?[25] Przecież gdyby on pochodził od kogoś innego niż od Boga, z pewnością znaleźliby w nim liczne sprzeczności.} [4:82]

{To jest Księga, co do której nie ma żadnej wątpliwości – droga prosta dla bogobojnych.} [2:2]

6. Niepowtarzalność:

Wyjątkową cechą Koranu jest to, że nikt nie potrafi stworzyć księgi, która dorównywałaby mu pod względem piękna, elokwencji i mądrości. Sam Koran rzuca ludzkości wyzwanie, by stworzyli choć jeden rozdział (surę) taką jak te w nim zawarte. Nikt jednak nigdy nie potrafił sprostać temu wyzwaniu.

Allah mówi:

{A jeśli pozostajecie w wątpliwości wobec tego, co zesłaliśmy (tj. Koranu) Naszemu słudze (tj. Prorokowi Muhammadowi, pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), to przynieście surę podobną do tego i wezwijcie waszych świadków, poza Bogiem, jeśli jesteście prawdomówni! A jeśli tego nie uczynicie – a wy nigdy tego nie uczynicie – to bójcie się ognia – a paliwem jego będą ludzie i kamienie – który został przygotowany dla niewiernych. I zwiastuj radosną wieść tym, którzy uwierzyli i czynili dobre dzieła, iż dla nich będą Ogrody, gdzie w dole płyną strumyki. Ilekroć są zaopatrywani w jakiekolwiek owoce z nich, oni mówią: „To jest to, co otrzymywaliśmy kiedyś!", albowiem to, co otrzymują, jest bardzo podobne. Będą tam mieli małżonki czyste i będą tam przebywać na wieki.} [2:23-25]

{Powiedz: „Jeśliby się zebrali ludzie i dżiny, aby stworzyć coś podobnego do tego Koranu, to oni nie zdołaliby uczynić nic podobnego, nawet gdyby się wzajemnie wspomagali".} [17:88]

7. Proroctwa:

Koran przepowiedział szczegółowo przyszłe wydarzenia, które sprawdziły się, dokładnie tak, jak zostały opisane. Kto mógł być autorem takiej księgi?

Jednym z przykładów wydarzeń przepowiedzianych w Koranie jest zwycięstwo Rzymian nad Persami nie dłużej niż trzy do dziewięciu lat po tym, jak Rzymianie zostali pokonani przez Persów.

{Bizantyjczycy (Rzymianie) zostali zwyciężeni w najbliższym (Półwyspowi Arabskiemu) kraju; lecz oni, po swojej klęsce, będą zwycięzcami w ciągu bedd; (trzy do dziewięciu) lat…} [30:2-4]

Spójrzmy, co o tych walkach mówi nam historia. Książka zatytułowana History of the Byzantine State mówi, że armia rzymska została boleśnie pokonana w Antiochii w 613 roku, a w efekcie Persowie szybko posunęli się do przodu na wszystkich frontach.[26] W tym czasie ciężko było sobie wyobrazić, że Rzymianie mogliby pokonać Persów, ale Koran przepowiedział, że Rzymianie zwyciężą w ciągu trzech do dziewięciu lat. W 622 roku, dziewięć lat po klęsce Rzymian, dwie armie (Rzymska i Perska) spotkały się na ziemi armeńskiej. Rezultatem było ostateczne zwycięstwo Rzymian nad Persami, po raz pierwszy od czasów klęski Rzymian w 613 roku.[27] Proroctwo spełniło się, tak jak powiedział Bóg w Koranie.[28]

Do sprawdzającej - Ten tekst podświetlony jest już sprawdzony, żywcem skopiowany z Przewodnika, tak więc przy sprawdzaniu pomijamy…

Inne proroctwo pojawia się w Surze 111 z Koranu:

{Niech zginą obie ręce Abu Lahaba i niech on sam zginie![29] Nie zdadzą mu się na nic jego majątek i to, co zyskał. Będzie się palił w ogniu płomiennym, i jego żona – nosząca drzewo;[30] Będzie ona mieć na szyi sznur z włókien palmy.} [111:1-5]

Ta Sura głosi, że wspomniany człowiek i jego żona pozostaną (na zawsze - przyp. tłum.) niewiernymi. Zostało to wypowiedziane w czasie, kiedy nikt poza Bogiem nie mógł powiedzieć kto w przyszłości nadal pozostanie niewiernym, a kto nie. Wielu spośród najbardziej zagorzałych przeciwników z początków islamu w późniejszym okresie zostało oddanymi wiernymi. Lecz z tą parą tak się nie stało. Robili oni wszystko, by się sprzeciwiać, drwić z Koranu i obalać go. Jednak nie zastosowali tej oczywistej strategii (tj. stwierdzenia, że przyjmują islam – przyp. tłum.) Można by się spodziewać, że będą chociaż udawać, iż stali się wiernymi, tylko po to, by podważyć wiarygodność Koranu. Jednak tego nie uczynili. Co ich powstrzymało, jeśli nie moc Boga i prawda zawarta w Jego słowach?

Jest jeszcze wiele innych wersetów w Koranie oraz wypowiedzi Proroka Muhammada wspominających o przyszłych wydarzeniach, które później się sprawdziły.

8. Nauka:

Koran, który został objawiony czternaście wieków temu, wspomina o faktach dopiero ostatnio odkrytych czy udowodnionych przez naukowców. To dowodzi ponad wszelką wątpliwość, że Koran musi być słowem Boga, które objawił On Prorokowi Muhammadowi , oraz że Koran nie jest autorstwa Muhammada ani żadnego innego człowieka. Dowodzi to także, że Muhammad jest naprawdę Prorokiem wysłanym przez Boga. To nie do pojęcia, że ktoś czternaście wieków temu znał fakty, odkryte bądź udowodnione dopiero ostatnio przy użyciu zaawansowanych urządzeń i skomplikowanych metod naukowych. Oto niektóre z przykładów: [31]'[32]

A) Koran o rozwoju embrionu ludzkiego:

W świętym Koranie Bóg mówi o fazach rozwoju ludzkiego embrionu:

{Stworzyliśmy człowieka z ekstraktu gliny. Następnie umieściliśmy go - jako kroplę nasienia - w naczyniu solidnym. Następnie stworzyliśmy z kropli nasienia alaqa (zawieszoną grudkę krwi zakrzepłej o kształcie pijawki); potem stworzyliśmy z tej alaqa - mudgha (przeżutą substancję)...} [23:12-14]

Arabskie słowo alaqa ma trzy znaczenia: (1) pijawka, (2) rzecz zawieszona, (3) grudka zakrzepłej krwi.

Porównując pijawkę do embrionu w fazie alaqa, zauważamy między nimi podobieństwo[33], co widać na ryc. 1. Ponadto embrion w tej fazie uzyskuje pożywienie z krwi matki, podobnie jak pijawka, która żywi się krwią innych.[34]

Drugim znaczeniem słowa alaqa jest „rzecz zawieszona". To jest to, co widzimy na rycinie 2 i 3, zawieszenie embrionu w fazie alaqa w łonie matki.