สาเหตุที่ให้ได้มาซึ่งความสุขและความสำเร็จ

สาเหตุที่ให้ได้มาซึ่งความสุขและความสำเร็จ

أسباب الفوز والفلاح

มุหัมมัด บิน อิบรอฮีม บิน อับดุลลอฮฺ อัต-ตุวัยญิรีย์

محمد بن إبراهيم بن عبدالله التويجري

จากหนังสือ: มุคตะศ็อร อัล-ฟิกฮฺ อัล-อิสลามีย์

المصدر: كتاب مختصر الفقه الإسلامي

สาเหตุที่ให้ได้มาซึ่งความสุขและความสำเร็จ

อัลลอฮฺ สุบหานาฮุ วะตะอาลา ได้ประทานสาเหตุที่จะให้ได้มาซึ่งความสำเร็จและความสุขให้แก่มนุษย์ทุกคนทั้งที่เป็นคนจนหรือคนรวยก็ตาม สำหรับสาเหตุที่อัลลอฮฺได้ประทานให้แก่บางคนและไม่ได้ให้อีกหลายคน เช่น เงินทอง ตำแหน่ง ซึ่งสิ่งเหล่านี้มิใช่สาเหตุที่นำมาซึ่งความสุขและความสำเร็จอย่างแท้จริง ดังนั้น การศรัทธา หรือ อีมาน และการงานที่ดีเป็นเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่เป็นสาเหตุที่ให้ได้มาซึ่งความสุขและความสำเร็จทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะครอบครองในสิ่งนี้กันด้วยทุกคน

สำหรับตำแหน่งของการศรัทธาหรืออีมานคือจิตใจซึ่งมนุษย์ทุกผู้ทุกนามมีครอบครองกันทุกคน ส่วนตำแหน่งของการงานความดีคืออวัยวะของมนุษย์ซึ่งมนุษย์ทุกคนมีครอบครองด้วยกันทุกคน ใครผู้ใดก็ตามมีจิตใจที่มีการศรัทธาและปฏิบัติการงานที่ดีออกมาด้วยอวัยวะทางร่างกาย เขาผู้นั้นก็จะประสบกับความสำเร็จทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

1. ความสุขและความสำเร็จจะประสบได้ทั้งในโลกนี้และโลกหน้ากับการศรัทธาและการงานที่ดีเท่านั้น คุณค่าของมนุษย์ในมุมมองของอัลลอฮฺนั้นวัดด้วยความมากน้อยของการศรัทธาหรืออีมาน และการงานที่ดีที่ได้ปฏิบัติ อัลลอฮฺมิได้มองที่จำนวนทรัพย์สินเงินทอง สิ่งของและต่ำแหน่งการงาน

บางคนบากลุ่มมีความคิดว่า ความสุขและความสำเร็จอย่างแท้จริงจะประสบกับตำแหน่งกษัตริย์และการปกครอง ดังเช่น นัมรูด และฟิรอาวนฺ เป็นต้น และคนอีกบางส่วนคิดว่า ความสุขและความสำเร็จจะประสบกับการทำไร่ทำสวน ดังเช่น ชาวซะบะอ์ และอีกบางส่วน คิดว่าความสุขและความสำเร็จนั้นจะประสบกับอาชีพก่อสร้าง ดังเช่น ชาวษะมูด และคนอีกบางส่วนเชื่อว่า ความสุขความสำเร็จจะได้มาจากเงินทอง ดังเช่น กอรูน

อัลลอฮฺ สุบหานาฮุ วะตะอาลา ได้ส่งบรรดานบีและเราะซูล ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ไปสู่กลุ่มชนเหล่านั้นเพื่อเชิญชวนพวกเขาเหล่านั้นสู่การอิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺแต่เพียงผู้เดียวโดยไม่มีการตั้งภาคีใดๆกับพระองค์ และได้อธิบายแก่พวกเขาเหล่านั้นว่า ความสุขและความสำเร็จมิได้มีอยู่กับสิ่งเหล่านี้ หากแต่มีอยู่กับอีมานและการงานที่ดีเท่านั้น

1. อัลลอฮฺ สุบหานาฮุ วะตะอาลา ได้ตรัสว่า

وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ

ความว่า : “และผู้ใดเชื่อฟังปฏิบัติตามอัลลอฮฺและรอซูลของพระองค์ และเกรงกลัวอัลลอฮฺและยำเกรงพระองค์แล้ว ดังนั้นชนเหล่านั้นพวกเขาเป็นผู้ได้รับชัยชนะ”                  ( อันนูรฺ : 52 )

2. อัลลอฮฺ สุบหานาฮุ วะตะอาลา ได้ตรัสว่า

الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ

وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ

أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ 

ความว่า : “คือบรรดาผู้ศรัทธาต่อสิ่งเร้นลับและดำรงไว้ซึ่งการละหมาด และส่วนหนึ่งจากสิ่งที่เราได้ให้เป็นปัจจัยยังชีพแก่พวกเขาเหล่านั้น พวกเขาก็บริจาค และบรรดาผู้ที่ศรัทธาต่อสิ่งที่ถูกประทานลงมาแก่เจ้า และสิ่งที่ประทานลงมาก่อนเจ้าและวันอาคิเราะฮฺนั้นพวกเขาศรัทธามั่น ชนเหล่านี้คือ ผู้ที่(ตั้ง) อยู่บนคำแนะนำที่มาจากพระผู้เป็นเจ้าของพวกเขา และชนเหล่านี้คือผู้ที่บรรลุผลประสบแห่งความสำเร็จ" ( อัลบะเกาะรอฮฺ : 3-5 )

2. พวกชนเผ่าเหล่านั้น หลังจากที่พวกเขาได้กล่าวปฏิเสธบรรดาเราะซูลของพวกเขาและพวกเขาก็ยังอยู่ในภาวการณ์เช่นนั้นต่อไป โดยที่พวกเขาลืมตัวกับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ จนในที่สุดอัลลอฮฺได้ทำลายพวกเขาและได้ให้บรรดานบีและเราะซูลรวมถึงบรรดาผู้ตามบรราดนบีและเราะซูลเหล่านั้นรอดปลอดภัยและช่วยเหลือให้พ้นจากศัตรู

1. อัลลอฮฺ สุบหานาฮุ วะตะอาลา ได้ตรัสว่า

 فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنبِهِ ۖ فَمِنْهُم مَّنْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِ حَاصِبًا وَمِنْهُم مَّنْ أَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَمِنْهُم مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَمِنْهُم مَّنْ أَغْرَقْنَا ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ

ความว่า : “และแต่ละคนเราได้ลงโทษด้วยความผิดของเขา เช่นบางคนในหมู่พวกเขาเราได้ส่งลมพายุร้ายทำลายพวกเขา และบางคนในหมู่พวกเขาเราได้ลงโทษพวกเขาด้วยเสียงกัมปนาท และบางคนในหมู่พวกเขาเราได้ให้แผ่นดินได้สูบเขา และบางคนในหมู่พวกเขาเราได้ให้เขาได้จมน้ำตาย และอัลลอฮฺมิได้ทรงอธรรมแก่พวกเขา แต่พวกเขาต่างหากที่อธรรมต่อพวกเขาเอง” (อัลอันกะบูต : 40 )

2. อัลลอฮฺ สุบหานาฮุ วะตะอาลา ได้ตรัสว่า

فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ

وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ

ความว่า : “ดังนั้นเมื่อพระบัญชาของเราได้มาถึง เราได้ช่วยนบีศอลิหฺ และบรรดาผู้ศรัทธารวมกับพวกเขาให้รอดพ้นด้วยความเมตตาจากเรา และให้พ้นจากความอดสูของวันนั้น แท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้นเป็นผู้ทรงพลัง และผู้ทรงอำนาจ  และเสียงกัมปนาทได้คร่าบรรดาผู้อธรรม  แล้วพวกเขาได้กลายเป็นผู้นอนพังพาบตายในบ้านของพวกเขา” ( ฮูด : 66-67 )