Religion of Islam
(http://www.religionofislam.com)

Risala jest to sposób komunikowania się Boga z ludźmi. Bóg Stworzyciel nie zostawił człowieka własnemu losowi w życiu na zie- mi, bez kierownictwa (hidaja). Od początku stworzenia zsyłał On swoje wskazówki wybranym ludziom, by ci przekazywali je następ- nie wszystkim bliźnim. Ci wybrani ludzie nazywają się prorokami lub wysłannikami Bożymi. Łańcuch risali- posłannictwa, rozpoczyna- jący się od Adama i obejmujący Noego, Abrahama, Izmaela, Izaaka, Lota, Jakuba, Józefa, Mojżesza oraz Jezusa skończył się na Mahomecie (pokój z nimi wszystkimi). Przesłanie wszystkich proro- ków i wysłanników zawsze było i jest takie samo. Wszyscy oni wzy- wali ludzi swoich czasów do wiary i posłuszeństwa Bogu Jedynemu i nikomu innemu. Wysyłanie proroków w różnych epokach było konieczne, by wciąż na nowo sprowadzać błądzących ludzi na Prostą Drogę (As-Sirat al-Mustakim).

Stwórca Miłosierny wysyłał nie tylko proroków i wysłanników,
by nami kierowali; zsyłał również księgi, zawierające w sobie wska-
zówki. Księga Koranu, Objawiona Mahometowi (s) , jest ostatnią z
takich ksiąg kierujących ludzkością.

Achira oznacza życic po śmierci. Ta prawda wiary ma doniosłe
znaczenie dla sposobu doczesnego życia wiernego. Wynika z niej
bowiem, że wierny będzie za swe czyny odpowiadał przed Stwórcą w
Dniu Sądu Ostatecznego. Wiara w życie po śmierci oznacza, że wszy-
stkie nasze czyny zostaną osądzone przez Boga w Dniu Sądu Ostate-
cznego. Człowiek, który był posłuszny Bogu przez całe swe życie,
zostanie nagrodzony wiecznym szczęściem w Raju; natomiast czło-
wiek osądzony jako złoczyńca zostanie ukarany i zesłany do Piekła,
miejsca cierpień.

Ten, kto wierzy w życie po śmierci, nie powinien postępować
wbrew woli Bożej. Zawsze będzie pamiętać, że Bóg obserwuje wszy-
stkie jego czyny, a Aniołowie je zapisują. Wiele problemów świata
współczesnego przestałoby istnieć, gdyby tylko wszyscy w swoim
postępowaniu kierowali się tą prawdą wiary.

PIĘĆ FILARÓW - GŁÓWNYCH OBOWIĄZKÓW
W ISLAMIE

Islam nakłada na wiernych pięć podstawowych obowiązków,
zwanych filarami Islamu (arkan Al-Islam). Muzułmanin, który
wypełnia je sumiennie i regularnie, ze świadomością ich związku z
życiem codziennym, przybliży sposób swego życia do ideału, pożą-
danego przez Pana i Stwórcę. W ten sposób może zmieścić się w
systemie Islamu, którego celem jest ustanowienie Prawdy oraz
wykorzenienie fałszu i nieprawdy. Rzeczywiście, wykonywanie tych
obowiązków we właściwy sposób może radykalnie zmienić całą kon-
cepcję życia i nadać mu właściwy sens i cel.

1. Szahada

Pierwszym z podstawowych obowiązków jest powtarzanie w
sposób świadomy i dobrowolny, z przekonaniem o jego prawdziwoś-
ci, pierwszej formuły (kalima), znanej jako wyznanie wiary:

la ilaha ill Allah Muhammadu-ﷺ‬-rasul Allah,
czyli nie ma bóstwa oprócz Boga Jedynego,
Mahomet jest Wysłannikiem Bożym.

Wyznanie to zawiera dwie omówione już powyżej podstawowe
koncepcje tauhidu i risali. Pozostałe cztery filary Islamu są jakby
ustawione wokół tego filaru centralnego, fundamentalnego.

2. Sala

Drugi obowiązek to modlitwa, która powinna być odprawiana
pięć razy dziennie, indywidualnie lub w grupie. Stanowi ona prakty-
czny wyraz wyznawanej wiary. Została przepisana po to, by z jednej
strony utrzymać wiernego w stałym kontakcie ze swym Stwórcą, z
drugiej zaś, by ugruntować w nim przekonanie o podstawowym obo-
wiązku pracy dla ustanowienia prawdziwego porządku w spoleczcń-

2

stwie, a także dla usunięcia fałszu, zła i nieobyczajności. Modlitwa
wyrabia u wiernych samodyscyplinę, wytrwałość i posłuszeństwo
Prawdzie, czyni ich uczciwymi, prawdomównymi i odważnymi.

Pięć razy w ciągu dnia modlitwa stwarza cudowną okazję do
uregulowania i naprawy sposobu życia. Jest ona zarówno ducho-
wym, jak i cielesnym ćwiczeniem, utrzymującym wiernego w praw-
dziwym posłuszeństwie wobec swego Stwórcy.

W ciągu dnia odmawia się pięć następujących modlitw:

sałat al-fadżr -o świcie

sałat az-zuhr - wczesnym popołudniem

sałat al-asr - późnym popołudniem

sałat al-maghrib - po zachodzie słońca

sałat al-isza -wieczorem

3. Żaka

Trzeci obowiązek to składka na opiekę społeczną, obowiąz-
kowa oplata od rocznych oszczędności każdego muzułmanina.
Wynosi ona 2,5% wartości gotówki, biżuterii i cennych metali (inna
jest proporcja opłat od zwierząt i produktów rolnych). Nie jest to ani
datek na cele dobroczynne, ani też podatek - dobroczynność
bowiem zależy od dobrej woli, nie jest obowiązkowa, zaś podatki
mogą być użyte na jakiekolwiek cele państwowe. Zakę natomiast
można wykorzystać jedynie w ściśle określony sposób: na niesienie
pomocy ubogim i potrzebującym, niepełnosprawnym i samotnym,
na wykupienie jeńców i dłużników oraz na niektóre inne cele. pod-
noszące dobrobyt powszechny.

Żaka jest aktem nabożnym, a jednocześnie jest ona jedną z fun-
damentalnych zasad muzułmańskiej ekonomiki, zmierzającej do
rozwoju społeczności równych, w której każdy ma obowiązek wno-
sić swój wkład i prawo, by z niego korzystać. Zakę piąci się ze świa-
domością, że bogactwo ludzkie naprawdę należy tylko do Boga, a
człowiek nim dysponuje wyłącznie na zasadzie powiernictwa ze
strony Boga

4. Saum

Czwartym obowiązkiem jest post w Ramadanie, wypełniany
przez wiernego dla przypodobania się Stwórcy. Od brzasku do
zachodu każdego dnia przez cały okres Ramadanu, dziewiątego mie-
siąca w kalendarzu muzułmańskim, wierny powstrzymuje się od
jedzenia, picia i palenia oraz obcowania cielesnego. Jest to sposób na
osiągnięcie samoopanowania, na wyniesienie wartości moralnych i
duchowych ponad samolubstwo, zachłanność, lenistwo i inne wady.
Post jest dorocznym programem ćwiczeń, odnawiających i utrwala-
jących dążenie człowieka do wypełnienia swoich obowiązków wobec
Boga, Stwórcy i Żywiciela.

5. Hadżdż

Piąty obowiązek to pielgrzymka do Domu Bożego (Baji Altan).
Obowiązek ten, do którego okazja pojawia się co roku, nałożony
jest na tych muzułmanów, których stać na wypełnienie go przynaj-
mniej raz w życiu. Wierny ma odbyć podróż do Domu Bożego czyli
świątyni Al-Kaby w Mekce, w Arabii Saudyjskiej. Pielgrzymka sym-
bolizuje jedność ludzkości, jest corocznym zgromadzeniem całej
muzułmańskiej społeczności (umma). Hadżdż jest najszczytniej-
szym z obowiązków, uprzytamniającym muzułmaninowi, że nie
należy do nikogo innego tylko do swego Stwórcy. Pielgrzymka pod-
kreśla też równość wszystkich ludzi, niezależnie od rasy i narodowo-
ści.

KORAN

Koran (Al-Kuran) jest Świętą Księgą muzułmanów. Jest to
ostatnia Księga Wskazówek, zesłana przez Boga i przekazana
Mahometowi (s) za pośrednictwem archanioła Gabriela (Dżi-

3

W IMIĘ BOGA MIŁOSIERNEGO, LITOŚCIWEGO

ISLAM

Islam stanowi kompletny kodeks postępowania we wszystkich
dziedzinach życia, który mówi nie tylko o celu stworzenia i bytu czlo-
wieka.o pozycji wśród innych stworzeń i jego ostatecznym przezna-
czeniu, lecz, co najważniejsze, daje mu wskazówki jak wieść życie
pożyteczne, które będzie nagrodzone w życiu przyszłym.

Arabski wyraz Islam oznacza dobrowolne poddanie się. woli
Boga i posłuszeństwo wobec Jego przykazań. Arabski wyraz Allah
oznacza Boga; niektórzy muzułmanie wolą użyć tego słowa, niż
mówić Bóg.

Muzułmański sposób życia polega na całkowitym posłuszeń-
stwie Bogu. Jest to jedyny sposób na osiągnięcie pokoju w życiu
doczesnym i pozagrobowym. Dlatego też Islam znaczy również
pokój.

MUZUŁMANIN

Muzułmaninem - po arabsku muslim - jest każdy, kto świado-
mie i z własnej woli akceptuje muzułmański sposób życia, a także go
praktykuje.

PODSTAWOWE ARTYKUŁY WIARY

Są trzy podstawowe prawdy wiary muzułmańskiej
tauhid- jedyność Boga,
risala - posłannictwo,
achira - życie pozagrobowe.

Tauhid jest najważniejszą z prawd wiary. Wynika z mej. iż
wszysko na Ziemi jest dziełem jednego jedynego Stwórcy, który jest
też Opiekunem i jedynym Źródłem Wskazań. Wiara ta ma zasadni-
czy wpływ na wszystkie aspekty życia ludzkiego.

Islam traktuje życie jako integralną całość i odrzuca jego
podział na poszufladkowane elementy. Stwórca, który jest zarazem
jedynym Źródłem Wskazań, zasługuje na uwielbienie i posłuszeńs-
two wszystkich ludzi. Nie ma tu miejsca na partnerstwo, na przyda-
wanie Bogu towarzyszy. Tauhid oznacza czysty monoteizm; oznacza
to, że ani sam Bóg się nie rodził, ani też nikt z niego nie został zro-
dzony. Nie ma On ani syna, ani córki, a wszystkie istoty ludzkie są
Jego poddanymi. On jest najwyższym i wciąż czynnym Panem
Wszechświata. On jest Bogiem Jedynym.

Tauhid określa życiową drogę wiernego. Wiara ta powoduje, że
czci on tylko Stwórcę Jedynego, który widzi wszystkie czyny czło-
wieka na Ziemi. Człowiek musi starać się, by wola Boża przewodziła
we wszystkich dziedzinach jego życia i czyniąc tak, osiąga główny cel
swego życia - łaskę Bożą.

1

wciąż zaświadcza o słuszności tego posłannictwa. Ideologia Islamu,
ukształtowana w czasach Mahometa (s) , jest zdolna nawet do roz-
wiązania współczesnych problemów ludzkości. Islam jest więc
jedyną nadzieją zarówno dla współczesności, jak i dla przyszłości.
Należy go tylko wiernie praktykować.

Mahomet (s) , "błogosławieństwo dla świata" oraz "najświet-
niejszy wzór do naśladowania " według Koranu, zmarł w roku 632
ery chrześcijańskiej. Pozostawił po sobie Koran i swoją Sunnę, spi-
saną-w hadisach, jako źródło wskazówek dla wszystkich przyszłych
pokoleń.

ŚWIĘTA
Do uroczystości świątecznych podchodzi się z należytą powagą,
wynikającą z szacunku i miłości do Boga, które stanowią kamień
węgielny postępowania muzułmanina. Nie istnieje pojęcie obcho-
dzenia świąt dla samej przyjemności; niemniej jednak dają one oka-
zję do radości i szczęścia (najszczęśliwszym zaś dla muzułmanina jest
moment, gdy ujrzy, że prawo i wola Boża w całej rozciągłości zapa-
nowały w jego kraju). Najradośniej w Islamie obchodzi się dwa
święta doroczne: Id al-Fitr oraz Idal-Adha.

Idal-Fitr, Święto Zakończenia Postu, obchodzi się na zakończe-
nie Ramadanu. Tego to dnia, po miesiącu postu, wierni wyrażają
swą radość odprawiając zbiorowe modły, w miarę możliwości na
świeżym powietrzu. W ten sposób okazują Bogu wdzięczność za to,
że pozwolił im dotrzymać warunków postu, przybliżającego ich do
idealnego życia praktykujących muzułmanów. Przygotowuje się
specjalne potrawy, zwyczajowo odwiedza się krewnych i przyjaciół,
a także rozdaje się dzieciom prezenty, aby zapamiętały ten dzień
jako przyjemny i zupełnie wyjątkowy.

Id al-Adha, Święto Ofiarowania, rozpoczyna się w 10 dniu mie-
siąca Zu al-Hidżdża i trwa do 12 dnia tegoż miesiąca (Zu al-łłidżdża
jest dwunastym, ostatnim miesiącem w roku według kalendarza
muzułmańskiego). Święto to obchodzi się na pamiątkę ofiary Abra-
hama. Oto Bóg rozkazał mu poświęcić w ofierze swego własnego
syna, Izmaela (Isma'il). Abraham był gotów to uczynić. Wówczas
Bóg okazał zadowolenie i pzwolił zastąpić Izmaela jagnięciem.
Pierwszego dnia świątecznego muzułmanie odprawiają więc zbio-
rowe modły, a po nich, by uczcić Boga, składają ofiarę ze zwierząt
takich jak owce, kozy, krowy, wielbłądy i inne. Mięso zwierząt ofia-
rnych jest spożywane przez ofiarodawców i rozdzielane między kre-
wnych, sąsiadów i ubogich.

Są jeszcze inne okazje świąteczne, które należy zapamiętać:
początek Hidżry, czyli Wyjścia Proroka (s) z Mekki, Lajlat al-
Miradż czyli Noc Wniebowstąpienia, a także daty bitew, stoczonych
przez Proroka (s) w obronie wiary. W Ramadanie jest noc o wyjąt-
kowym znaczeniu, zwana Lajlat al-Kadr czyli Noc Przeznaczenia.
Przypada ona na jedną z nieparzystych nocy ostatniej dekady Rama-
danu. Koran wspomina ją jako "noc lepszą od tysiąca miesięcy".

Daty świąt muzułmańskich wyznaczane są zgodnie z kalenda-
rzem muzułmańskim, opierającym się na obserwacji zmian faz Księ-
życa. Rok księżycowy jest krótszy od słonecznego o około 10 dni.

MAŁŻEŃSTWO I ŻYCIE RODZINNE

Małżeństwo stanowi podstawę życia rodzinnego w Islamie. Jest
ono uroczystą umową zawieraną między narzeczonymi. Małżeństwa
muzułmańskie często są ustalane przez rodziców, za zgodą młodych.
Z okazji ślubu organizuje się uroczystość, w której biorą udział
krewni, przyjaciele i sąsiedzi.

Islam nie zezwala na swobodne, wspólne przebywanie dojrza-
łych chłopców i dziewcząt ani też na przedmałżeńskie obcowanie

5

bra'il). Każde słowo tej Księgi jest Słowem Bożym. Koran byt obja-
wiany stopniowo w ciągu 23 lat, w języku arabskim. Składa się ze 114
rozdziałów (sura) oraz 6236 wersetów (aja). Muzułmanie zwykle
uczą się pięknie czytać i recytować Koran, a wielu zna go nawet w
całości na pamięć. W każdym razie wierni powinni go rozumieć i
postępować zgodnie z jego naukami.

Koran nie ma równego sobie zabytku piśmiennictwa pod wzglę-
dem rzetelności zapisu i stanu, w jakim się zachował. Zdumiewający
jest fakt, że w ciągu minionych czternastu wieków w Koranie nie ule-
gła zmianie nawet jedna kropka.

Koran zajmuje się człowiekiem i ostatecznym celem jego życia.
Nauki Koranu odnoszą się do wszystkich aspektów tak życia doczes-
nego, jak i przyszłego, po śmierci. Zawiera zasady, doktryny i wska-
zówki dotyczące wszystkich dziedzin życia ludzkiego działania.

W treści Koranu występują trzy główne grupy tematyczne,
odpowiadające trzem podstawowym ideom: tauhidu, risali oraz
achiry. Powodzenie istoty ludzkiej na Ziemi i zbawienie po śmierci
zależą od postępowania zgodnego z naukami Koranu.

SUNNA

Sunna to praktyczne wzorce zachowania się, zaczerpnięte z życia
Proroka Mahometa (s) . Zawarte są one w przypowieściach (hadis),
czyli zbiorach relacji o czynach i wypowiedziach Proroka (s) oraz
czynach dokonanych za Jego przyzwoleniem. Właściwe zrozumienie
i interpretacja Koranu wymagają oczywiście znajomości hadisów.
Hadisy były drobiazgowo gromadzone przez Towarzyszy Proroka (s) ,
począwszy od Jego śmierci. Sześć zbiorów hadisów cieszy się najwięk-
szą estymą i jest uznawanych za najbardziej autentyczne (as-sahih) -
są to zbiory opracowane przez Al-Buchariego, Muslima, At-Tirmi-
ziego, Abu Dawuda. An-Nasa'iego oraz Ibn Madżę.

MAHOMET (s)

Mahomet (s) , po arabsku Muhammad, ostatni Wysłannik
Boży, urodził się w Mekce (dziś w Arabii Saudyjskiej) w roku 571
ery chrześcijańskiej. Jego ojciec, Abd Allah, zmarł przed narodze-
niem się Mahometa (s) . Matkę, Aminę, Mahomet (s) stracił, gdy
miał tylko 6 lat. W wieku 25 lat Mahomet (s) poślubił Chadidżę,
szlachetną kobietę z Mekki.

W wieku 40 lat, w roku 611 ery chrześcijańskiej, Mahomet (s)
doznał pierwszego objawienia - otrzymał pierwsze przesianie - i
wtedy właśnie zaczął głosić Słowo Boże.

Mieszkańcy Mekki w tym czasie czcili bałwany, pogańskie bóst-
wa. Mahomet (s) wezwał ich, by przyjęli Islam. Niektórzy odpowie-
dzieli na to wezwanie i stali się muzułmanami, lecz inni odrzucili je i
zwrócili się przeciwko Prorokowi (s) . Nieustraszony Mahomet (s)
nie ustawał w głoszeniu Stówa Bożego i stopniowo grupa Jego zwo-
lenników powiększała się. Zarówno Prorok (s) jak i jego zwolen-
nicy musieli stawiać czoła licznym, strasznym prześladowaniom i sil-
nej opozycji ze strony bałwochwalców.

W dwunastym roku swej misji prorockiej, w 622 roku ery chrze-
ścijańskiej, Mahomet (s) wyemigrował do Jasribu (dzisiejszej
Medyny). Mieszkańcy tego miasta uznali Go za swego przywódcę i
tam Mahomet (s) założył pierwsze państwo muzułmańskie. Od dnia
migracji - Hidżry- Mahometa (s) rozpoczyna się kalendarz muzuł-
mański.

Mahomet (s) kontynuował gromadzenie współwyznawców i
głoszenie przestania Bożego z niezrównaną cierpliwością i rozsąd-
kiem. Ostatecznie Islam został ustanowiony na całym Półwyspie
Arabskim, a później wniósł ogromny wkład do dziejów cywilizacji
świata. Bardzo szybko posłannictwo Islamu dotarło do większości
znanych wówczas części świata. Dzisiaj ponad miliard muzułmanów

4