<ul></ul><div class="ltr start"><p class="ltr center" id="p1">Чигуна ба сӯи калимаи "Ло илоҳа илло Аллоҳ" даъват намоем?</p><p class="ltr center" id="p2">[Тоҷикӣ <span dir="rtl">–</span> Tajiki <span dir="rtl">طاجيكية –</span>]</p><p class="ltr center" id="p3">Мусъабӣ Ҳамза</p><p class="ltr center" id="p4">2013 - 1435</p><b class="ltr start"><span class="rtl start" data-redactor-tag="span"></span></b><p class="rtl center" id="p5">كيف ندعو إلى شهادة "لا إله إلا الله"</p><p class="rtl center" id="p6"><span class="c3">«باللغة الطاجيكية»</span></p><p class="rtl center" id="p7">مصعب حمزة</p><p class="ltr center" id="p8">2013 - 1435</p><b class="ltr start"><span class="ltr start" data-redactor-tag="span"></span></b><p class="ltr center" id="p9">Чигуна ба сӯи калимаи <span class="c1">“Ло илоҳа илло Аллоҳ"</span> даъват намоем?</p><p class="ltr justify" id="p10">Вақтоки Худованд ва паёмбараш моро ба даъват кардан ба сӯи Худованд амр намудаанд, инчунин чигуна даъват карданро низ бароямон шарҳ додаанд.</p><p class="ltr justify" id="p11">Худованд моро роҳнамои карда мефармояд:</p><p class="rtl justify" id="p12">﴿قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِيلِيٓ أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا۠ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِيۖ وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ ١٠٨﴾ <span class="c5">[يوسف: ١٠٧]</span></p><p class="ltr justify" id="p13"><span class="c2">(Ба онҳо)</span> <span class="c3">«Бигӯ: ин роҳи ман аст. Ману пайравонам ҳамагонро бо далелу ҳуҷҷат ба сӯи Худо мехонем. Пок аст Худо ва ман аз мушрикон нестам!»</span></p><p class="ltr right" id="p14">Сураи Юсуф 108</p><p class="ltr justify" id="p15">Паёмбари Худо <span class="c2">(с)</span> низ дар бисёри аз аҳодисаш бароямон роҳи даъватро шарҳ додааст, ки яке аз ҳадисҳои машҳураш дар ин мавзӯъ бо номи "Ҳадиси Маъоз" машҳур аст.</p><p class="rtl justify" id="p16">عن ابن عباس رضى الله عنهما,<span class="c6"> أن رسول الله صلى الله عليه وسلم لما بعث معاذا إلى اليمن قال:</span> <span class="c5">[إنك تأتي قوما من أهل الكتاب, فليكن أول ما تدعوهم إليه شهادة أن لا إله الا الله -<span class="c6" data-redactor-class="c6"> وفى رواية:</span> إلى أن يوحدوا الله -, فإن هم أطاعوك لذلك فأعلمهم أن الله افترض عليهم خمس صلوات في كل يوم وليلة, فإن هم أطاعوك لذلك فأعلمهم أن الله افترض عليهم صدقة تؤخذ من أغنيائهم وترد على فقرائهم, فإن هم أطاعوك لذلك, فإياك وكرائم أموالهم, واتق دعوة المظلوم, فإنه ليس بينها وبين الله حجاب]</span>. رواه البخاري و مسلم</p><p class="ltr justify" id="p17">Аз ибни Аббос <span class="c2">(р.з)</span> ривоят аст, ки вақте Расули Худо <span class="c2">(с)</span> Маъоз ибни Ҷабалро ба ҳайси ҳоким бар Яман фиристод,<span class="c6"> ба ӯ чунин фармуд:</span> <span class="c1">“Эй Маъоз! Ту ба назди қавме мерави, ки аз аҳли китоб ҳастанд <span class="c2" data-redactor-class="c2">(Аҳли китоб яҳудиҳо ва насрониҳоро мегуянд)</span> Аввалин чизе ки онҳоро даъват менамои, даъват ба сӯи шаҳодат додан бар "Ло илоҳа илло Аллоҳ бошад"</span> <span class="c2">(даъват бар инки Худоро ягона бишносанд)</span> <span class="c1">“Дар ривояти дигар лафзи ҳадис ингуна аст:"</span> Онҳоро даъват кунед то бар ягонагии Худованд иқрор варзанд. Агар онҳо дар иқрор бар ягонагии Худованд аз шумо итоъат карданд, пас ба онҳо бигуед, ки Худованд дар як шабонарӯз <span class="c2">(24 соат)</span> бар шумо панҷ намоз фарз гардонидааст. Агар онҳо ин амрро низ пазируфтанд, Сипас ба онҳо бигуед, ки Худованд бар шумо садақаро <span class="c2">(закотро)</span> фарз гардонидааст, ки аз ағниёи <span class="c2">(бойҳо)</span> онҳо гирифта шуда бар фақирони онҳо <span class="c2">(эҳтиёҷмандон)</span> дода мешавад. Агар онҳо барои додани закот омодагии худро эълон карданд , дар ин ҳолат бар молҳои хубу беҳтарини онҳо дастдарози накунед. Ва аз дуъои мазлумону ситамдидагон битарсед, ки байни фарёди <span class="c2">(дуъои)</span> онҳо ва парвардигорашон пардае нест." <span class="c2">(Яъне Худованд дуъои мазлумро қабул мекунад)</span></p><p class="ltr right" id="p18">Бухорӣ ва Муслим</p><p class="rtl justify" id="p19">ولهما <span class="c2">(البخاري و مسلم)</span> عن سهل بن سعد رضي الله عنه: أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال يوم خيبر: <span class="c5">[لأعطين الراية غدا رجلا يحب الله ورسوله ويحبه الله ورسوله يفتح الله على يديه, فبات الناس يدوكون ليلتهم أيهم يعطاها, فلما أصبحوا غدوا على رسول الله صلى الله عليه وسلم كلهم يرجو أن يعطاها,<span class="c6" data-redactor-class="c6"> فقال:</span> أين علي بن أبي طالب؟<span class="c6"> فقيل:</span> هو يشتكي عينيه, قال فأرسلوا إليه, فأتي به, فبصق في عينيه, ودعا له, فبرأ كأن لم يكن به وجع, فأعطاه الراية,<span class="c6"> قال:</span> أنفذ على رسلك حتى تنزل بساحتهم, ثم ادعهم إلى الإسلام, وأخبرهم بما يجب عليهم من حق الله تعالى فيه, فو الله لأن يهدي الله بك رجلا واحدا خير لك من حمر النعم]</span>. البخاري و مسلم</p><p class="ltr justify" id="p20">Дар ҳадиси дигаре, ки имом Бухорӣ ва имом Муслим аз Саҳл ибни Саъд <span class="c2">(р.з)</span> ривоят кардаанд, ки Расули Худо <span class="c2">(с)</span> рӯзи ғазваи Хайбар <span class="c2">(ҷанги Хайбар)</span> фармуданд: “Фардо парчамро ба шахсе хоҳам дод ки Худо ва расулашро дӯст медорад ва Худо ва расулаш ҳам ӯро дӯст медоранд. Ва Худованд ба дасти ӯ Хайбарро фатҳ хоҳад кард. Тамоми шаб саҳобагони гироми <span class="c2">(р.з)</span> бар ин масъала ибрози назар мекарданд, ки фардо парчам ба ки дода хоҳад шуд. Бомдоди рӯзи дигар ҳама саҳобагон <span class="c2">(р.з)</span> ба назди Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ҳозир шуданд. Ҳар якеро орзуи он буд, ки парчам ба ӯ дода шавад. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> пурсиданд: Али ибни Абутолиб <span class="c2">(р.з)</span> куҷост? Гуфта шуд,<span class="c6"> ки:</span> Ӯ аз дарди чашм шикоят дорад. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> дунболи ӯ нафареро фиристод то биёяд. Ҳангоме, ки Али <span class="c2">(р.з)</span> ба назди Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ҳозир шуд, Паёмбар <span class="c2">(с)</span> луъоби даҳони муборакашро ба чашми Али <span class="c2">(р.з)</span> андохт ва барояш дуъо кард. Али <span class="c2">(р.з)</span> онгуна шифо ёфт, ки гуё аслан чашмаш дард намекард. Сипас Паёмбар <span class="c2">(с)</span> парчамро ба Али <span class="c2">(р.з)</span> супурд ва ӯро иршод намуд, ки бо ороми ва вақори комил ҳамроҳи муҷоҳидон ҳаракат кун ва ҳарвақт ки ба назди соҳаи Хайбар расиди таваққуф кун. Пеш аз ҳама онҳоро ба дини ислом фаро хон ва ҳаққи Худоро, ки бар онҳо аст барояшон баён кун. Қасам ба Худо агар шахсе ба воситаи ту мусулмон шавад, ин бароят беҳтар аст аз соҳиб шуданат бар шутурҳои сурхмуй <span class="c2">(шутури сурхмуй аз боарзиштарин молу матоъи арабҳо буд)</span>.</p><p class="ltr right" id="p21">Бухорӣ ва Муслим</p><p class="ltr justify" id="p22">Оят ва аҳодиси гузашта барои мо муҳимтарин роҳҳои даъватро баён намудааст.</p><p class="ltr justify" id="p23">Азҷумлаи бардоштҳо ин аст, ки шахси даъваткунанда дорои сифатҳои хоссе бошад.<span class="c6"> Ва аз ҷумлаи он сифатҳо:</span> илм дошта бошад, амалашро холис барои Худованд анҷом диҳад, дар роҳи даъват бо мушкилиҳо рубару мешавад, ки эҳтиёҷ ба сабру шикебои дорад, зеро ҳастанд касоне ки бе илм даъват мекунанд ва зарари онҳо бар дин мерасад. Ва касоне ҳастанд, ки холисона барои Худованд даъват намекунанд, балки барои шаъну шарафи худ даъват мекунанд то инки мардум онҳоро олим ва доъиёни роҳи Худо гӯянд, ва касоне ҳастанд, дар роҳи даъват сабр карда наметавонанд.</p><p class="ltr justify" id="p24">Инчунин вақте ба даъват машғул мешавад бояд аз ҳоли даъватшавандагон бохабар бошад: Оё даъватшавандагон мусулмонанд, ё кофиранд, ё аҳли китобанд, ё бутпарастанд, ё мулҳиданд, ё дар кадом ҳолати дини қарор доранд? То инки мувофиқи ҳолати онҳо даъваташро ба роҳ монад.</p><p class="ltr justify" id="p25">Чигунае ки дар ҳадис зикр шуд. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ба сӯи Маъоз <span class="c2">(р.з)</span> хитоб намуда гуфт: Ту ба назди қавме мерави, ки аз аҳли китоб ҳастанд <span class="c2">(Аҳли китоб яҳудиҳо ва насрониҳоро мегуянд)</span>.</p><p class="ltr justify" id="p26">Баъд азон барояш баён кард, ки муҳимтарин чизе ки онҳоро ба сӯяш даъват мекуни, ин аст ки шоҳиди диҳанд, ки Худованд ягона аст.</p><p class="ltr justify" id="p27">Аз ин фаҳмида мешавад, ки агар шахс ба ягонагии Худо имон надошта бошад, намоз хондану закот додану дигар ибодатҳо фоидае надоранд.</p><p class="ltr justify" id="p28">Ва ҳамигуна бо тартиб амрҳои муҳимро паёмбар <span class="c2">(с)</span> ки мувофиқи ҳолати аҳли Яман буд зикр кард.</p><p class="ltr justify" id="p29">Баъд аз он мавзӯъи муҳимми дигареро зикр кард, ки дуъои мазлум ва ситамдида мебошад.</p><p class="ltr justify" id="p30">Худованд дуъои мазлумро иҷобат мекунад ва дер ё зуд ҷазои золимро медиҳад.</p><p class="ltr justify" id="p31">Аммо дар ҳадиси дувум Паёмбар <span class="c2">(с)</span> баъди баён кардани тартиби даъват муҳимтарин чизеро зикр намуд, ки алоқаманд ба даъваткунанда аст.</p><p class="ltr justify" id="p32">Ва он аҷру савобе аст ки даъваткунанда ба сабаби даъваташ ба даст меорад.</p><p class="ltr justify" id="p33">Бубинед Паёмбар <span class="c2">(с)</span> чи мегуяд: <span class="c1">“Қасам ба Худо агар шахсе ба воситаи ту мусулмон шавад, ин бароят беҳтар аст аз соҳиб шуданат бар шутурҳои сурхмуй"</span> <span class="c2">(шутури сурхмуй аз боарзиштарин молу матоъи арабҳо буд)</span></p><p class="ltr justify" id="p34">Пас аҷру савобе ки даъваткунанда мегирад беҳтару болотар аст аз беҳтарин молу матоъи дунё. <span class="c2">(дар он вақт беҳтарин молу матоъ шутури сурхмуй буд, аммо ҳоло....)</span>.</p></div>