<ul></ul><div class="ltr start"><div class="ltr start"><p class="ltr center" id="p1">Усома писари Зайд <span class="c2">(р)</span></p><p class="rtl center" id="p2"><span dir="ltr"> ]</span> طاجيكية – <span dir="ltr">Tajiki</span> – <span dir="ltr">То</span><span dir="ltr">ҷ</span><span dir="ltr">икӣ</span> <span dir="ltr">[</span></p><p class="ltr center" id="p3">Ҳувайдои Абдуллоҳ</p><p class="ltr center" id="p4">2012 - 1434</p></div><b class="ltr start"><span class="rtl start"></span></b><div class="ltr start"><p class="rtl center" id="p5">أسامة بن زيد رضي الله عنهما</p><p class="rtl center" id="p6"><span class="c3">«باللغة الطاجيكية»</span></p><p class="rtl center" id="p7">هويدا عبد الله</p><p class="ltr center" id="p8">2012 - 1434</p><b class="ltr start"><span class="ltr start"></span></b><p class="ltr center" id="p9">Усома писари Зайд <span class="c2">(р)</span></p><p class="ltr center" id="p10">Паёмбар <span class="c2">(с)</span> гуфт: <span class="c3">«Худоё, Усомаро дӯст медорам»</span></p><p class="ltr justify" id="p11">Некии Усома <span class="c2">(р.з)</span> ба модараш.</p><p class="ltr justify" id="p12">Падари Усома <span class="c2">(р.з)</span> писархонди Паёмбар <span class="c2">(с)</span>, то мамнуъияти он.</p><p class="ltr justify" id="p13">Расули акрам <span class="c2">(с)</span>: <span class="c1">“Худоё, ҳардуи инҳоро дӯст дорам”</span></p><p class="ltr justify" id="p14">Ширкати Усома <span class="c2">(р)</span> дар мубориза ва ғазваҳо.</p><p class="ltr justify" id="p15">Қаҳрамониҳои Усома <span class="c2">(р)</span>.</p><p class="ltr justify" id="p16">”Касе Худо ва Расули ӯро дӯст дорад, пас бояд Усома <span class="c2">(р)</span>-ро дӯст бидорад”</p><p class="ltr justify" id="p17">Абумуҳаммад Усома писари Зайд писари Ҳориса, аз канонаи Авф буд. Ҳафт сол қабл аз ҳиҷрати Паёмбар <span class="c2">(с)</span> дар Макка ба дунё омад. Падару модараш мусалмон буданд. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> хонадони онҳоро бисёр дӯст медошт.</p><p class="ltr justify" id="p18">Падари Усома <span class="c2">(р)</span>, Зайд писари Ҳориса <span class="c2">(р.з)</span> аз ҷумлаи аввалин касоне буд, ки дини Исломро пазируфт. Ӯ ғуломи озодкардаи ҳазрати Хадиҷа <span class="c2">(р.з)</span> буд. Замоне ки Хадиҷа <span class="c2">(р.з)</span> ҳамсари Паёмбар <span class="c2">(с)</span> шуд, ӯро озод кард ва дар ихтиёри Паёмбар <span class="c2">(с)</span> гузошт. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ӯро бисёр дӯст ва гиромӣ медошт. Пас аз солҳо ва гузашти замони бисёре падару модарашро мулоқот кард. Падару модар аз ӯ хостанд, то наздашон бимонад, вале ӯ зиндагӣ кардан назди Паёмбар <span class="c2">(с)</span>-ро бар ҳамроҳ будан бо падару модар тарҷеҳ дод.</p><p class="ltr justify" id="p19">Модари Усома, умми Айман, ки бо номи Барака ёд мешуд, канизи модари Расулуллоҳ <span class="c2">(с)</span>, Омина бинти Ваҳаб буд. Ҳангоми вафоти Омина, Барака ӯро ҳамроҳӣ мекард ва ӯ бо Муҳаммад <span class="c2">(с)</span>, ки ҳангоми вафоти модараш бачаи хурдсол буд, назди падарбузургаш Абдулмуталиб ба Макка бозгашт ва то муддате парвариш ва тарбияи Паёмбар <span class="c2">(с)</span>-ро ба ӯҳда гирифт.</p><p class="ltr center" id="p20">Некии Усома <span class="c2">(р)</span> ба модараш</p><p class="ltr justify" id="p21">Муҳаммад ибни Сирин мегӯяд, ки замоне қимати нахл <span class="c2">(хурмо)</span> дар замони хилофати Усмон <span class="c2">(р.з)</span> ҳазор дирҳам буд. Дида шуд, ки Усома <span class="c2">(р.з)</span> ба мақсади дастрас кардани мағзи дарахти хурмо, нахлеро тикаву пора мекард ва мағзашро ба модараш медод. Ба ӯ гуфтанд, ки чи чизе туро ба ин ҳолат овард, дар ҳоле ки қимати як нахл ҳазор дирҳам аст? Усома <span class="c2">(р.з)</span> ҷавоб дод: <span class="c1">“Модарам аз ман мағзи дарахти хурмо хоста, ӯ аз ман ҳеҷ чизи дигаре намехоҳад. Пас чигуна барои модарам инро дастрас накунам.”</span></p><p class="ltr center" id="p22">Падари Усома <span class="c2">(р.з)</span> писархонди Паёмбар <span class="c2">(с)</span>, то мамнуъияти он.</p><p class="ltr justify" id="p23">Зайд <span class="c2">(р.з)</span>, падари Усома <span class="c2">(р.з)</span> ба Расулуллоҳ <span class="c2">(с)</span> хеле наздик ва азиз буд. Наздикӣ ва азиз будани Зайд <span class="c2">(р.з)</span> то андозае буд, ки мардум ӯро Зайд писари Муҳаммад <span class="c2">(с)</span> фарёд мезаданд, то ин ки Худованд ояти панҷи сураи <span class="c1">“Аҳзоб”–ро нозил кард,<span class="c6"> ки:</span> “Онҳоро ба исми падарҳояшон садо кунед ва ин кор боинсофтар аст назди Худованд”</span>. Расулуллоҳ <span class="c2">(с)</span> аксар вақт ҳангоми ба ягон ҷо баромадан ва ё зиёрати касе рафтан ӯро ҳамроҳи худ мебурд. Қабл аз ҷараёни ғазваи Бадр, Расулуллоҳ <span class="c2">(с)</span> ба аёдати Саъд писари Абуубода рафт ва Усома <span class="c2">(р.з)</span>–ро ҳамроҳ бурд.</p><p class="ltr center" id="p24">Расули акрам <span class="c2">(с)</span>: <span class="c1">“Худоё, ҳардуи инҳоро дӯст дорам”</span></p><p class="ltr justify" id="p25">Паёмбар <span class="c2">(с)</span> аз даврони хурдсолӣ ва ибтидои зиндагии исломӣ, Усома <span class="c2">(р.з)</span>–ро дӯст медошт ва ӯро болои зонуяш ва Ҳасан писари Алӣ <span class="c2">(р.з)</span>–ро болои зонуи дигараш мешинонд ва онҳоро ба оғӯш мегирифту мегуфт: ”Худоё ҳардуи инҳоро дӯст дорам, Худовандо ту ҳам онҳоро дӯст бидор”. Аз он чи ки дар сарчашмаҳо дармеёбем, маълум мегардад, ки Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ҳамеша Усома <span class="c2">(р.з)</span>–ро дӯст медошт ва нисбати ӯ эҳтироми хоссе дошт. Замоне ки ӯ ба ҷавонӣ расид ва ҷавони қавию нерӯманд буд, зиндагияшро дар хидмати Расули Худо <span class="c2">(с)</span> ва даъват ба дини Ислом сипарӣ мекард.</p><p class="ltr justify" id="p26">Ҳазрати Усома <span class="c2">(р.з)</span> мефармояд: Рӯзе назди Расулуллоҳ <span class="c2">(с)</span> нишаста будам, ки Алӣ ва Аббос <span class="c2">(р.з)</span> омаданд ва иҷозаи ворид шудан хостанд. Ба Расулуллоҳ <span class="c2">(с)</span> гуфтам, ки Алӣ ва Аббос <span class="c2">(р.з)</span> иҷоза мехоҳанд. Гуфт, оё медонӣ чаро ба ин ҷо омадаанд? Гуфтам, на. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> фармуд, ки ман медонам. Ба онҳо иҷоза бидеҳ ворид шаванд.<span class="c6"> Баъд аз дохил шудан гуфтанд:</span> <span class="c1">“Ай Расули Худо <span class="c2">(с)</span>, назди ту омадем, то аз ту савол кунем, ки кадом шахс назди ту маҳбубтар аст?”</span> Паёмбар <span class="c2">(с)</span> фармуд, ки Фотима духтари Муҳаммад <span class="c2">(с)</span>. Гуфтанд, мо наомадаем, ки аз хонаводаат суол кунем. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> фармуд: <span class="c1">“Маҳбубтарини мардум назди ман он касе аст, ки Худо бар ӯ неъмате дод ва ман ҳам бар ӯ неъмате додам.”</span>, яъне Усома писари Зайд <span class="c2">(р.з)</span> мебошад.</p><p class="ltr center" id="p27">Ширкати Усома <span class="c2">(р)</span> дар мубориза ва ғазваҳо</p><p class="ltr justify" id="p28">Аввалин муборизае, ки Усома <span class="c2">(р.з)</span> дар он ширкат варзид, ҷанги Уҳуд буд. Ӯ дар ин мубориза ҳамроҳи теъдоде аз бачаҳо, ки иродаи дар набард ширкат карданро доштанд, хидмати Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ҳозир шуданд. Расулуллоҳ <span class="c2">(с)</span> онҳоро ба хотири хурдсолӣ иҷоза надод. Усома <span class="c2">(р.з)</span> пас аз натиҷагирии Паёмбар <span class="c2">(с)</span> берун шуд ва аз чашмонаш ашк сарозер буд. Аммо вақте ҷанги Хандақ фаро расид, дубора барои иҷозаи ширкат дар мубориза хидмати Паёмбар <span class="c2">(с)</span> расид, дар ҳоле ки худашро баланд нишон медод. Усома <span class="c2">(р.з)</span> сари пой истода буд ва чунон вонамуд мекард, ки қадаш баланд ва синнаш зиёд аст. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ба ҳолаш нигарист ва дид, ки ӯ ширкат дар муборизаро бисёр мехоҳад, ӯро иҷоза дод, то ба набард биравад.</p><p class="ltr justify" id="p29">Усома <span class="c2">(р.з)</span> ҳангоми дохил шудани Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ба Макка ӯро ҳамроҳӣ мекард ва замони ҷанги Уҳуд, ки мусалмонон ба шикаст рӯ ба рӯ шуданд, дар канори Паёмбар <span class="c2">(с)</span> буд, ки он вақт ғайр аз теъдоди каме аз Саҳоба <span class="c2">(р.з)</span> касе дигаре дар канори Паёмбар <span class="c2">(с)</span> набуд. Вақти чанги Муъта зери парчами падараш Зайд писари Ҳориса <span class="c2">(р.з)</span> дар ҳоле ки ҳаждаҳ сол умр дошт бо душманони Ислом мубориза мекард ва дар ин ҷанг шаҳодати падарашро бо чашми худ мушоҳида кард. Баъди шаҳодати падар таҳти фармондеҳии Ҷаъфар ва ибни Равоҳаву Холид яке баъд аз дигаре меҷангид. Усома ва Билол <span class="c2">(рз)</span> ҳангоми Ҳуҷҷатулвидоъ ҳамроҳи Паёмбар <span class="c2">(с)</span> буданд ва яке аз онҳо маҳори шутури Паёмбар <span class="c2">(с)</span> –ро гирифта буд ва дигаре он Ҳазрат <span class="c2">(с)</span> –ро бо либосаш соя мекард, то он ки Паёмбар <span class="c2">(с)</span> <span class="c1">“ҷамраи ақаба”</span>-ро заданд.</p><p class="ltr center" id="p30">Қаҳрамониҳои Усома <span class="c2">(р)</span></p><p class="ltr justify" id="p31">Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ба Усома писари Зайд <span class="c2">(р.з)</span> дастур дод, ки ба аҳли Убнай дар Фалстин ва қалъае наздики Ғазза ҳамчунин минтақаи Албалқоъ ҳамла кунад. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ба ӯ фармуд, ки бирав бо номи Худо. Усома <span class="c2">(р.з)</span> ҳамроҳи парчам ва лашкараш дар маконе ба номи Ҷурф наздики Мадина рафт. Ҳама сарбозон пас аз омода шудан ба лашкар ҳамроҳ мешуданд.</p><p class="ltr justify" id="p32">Бузургони саҳоба монанди Абубакр <span class="c2">(р.з)</span>, Умар <span class="c2">(р.з)</span>, Абуубайда <span class="c2">(р.з)</span> ва Саъд писари Абивақос <span class="c2">(р.з)</span> ҳамзамон чанде дигаре аз ин бузургон дар ин ғазва фаро хонда шуданд. Бархе аз саҳобаҳо, ки аз муҳоҷирин буданд, интихоби Усома <span class="c2">(р.з)</span> – ро ҳамчун сарлашкар чандон хуб напазируфтанд ва миёни худ дар бораи интихоби Усома <span class="c2">(р.з)</span> ҳамчун сарлашкар баҳсҳоеро ҳам кардаанд.</p><p class="ltr justify" id="p33">Паёмбар <span class="c2">(с)</span> пас аз шунидани он ки байни Саҳоба <span class="c2">(р.з)</span> дар бораи интихоби Усома <span class="c2">(р.з)</span> баҳсе пайдо гашта, сахт ғамгин шуд ва болои минбар баромад.<span class="c6"> Пас аз ҳамду ситоиши Худованд гуфт:</span> <span class="c1">“Эродҳое перомуни фармондеҳии Усома <span class="c2">(р.з)</span> ба гӯши ман мерасад, ба Худо савганд он чи ки шумо дар бораи фармондеҳии ӯ эътироз доред, шумо пеш аз ин ҳам дар бораи фармондеҳии падари ӯ низ эътироз доштед. Падараш аморат ва фармондеҳии шоистае дошт. Ӯ низ дар ин ҷода бузургӣ ва шоистагӣ дорад. Дар назди ман падараш аз бузургони шумо аст.”</span> Пас аз ин Паёмбар <span class="c2">(с)</span> аз минбар поён омад ва дохили хона шуд.</p><p class="ltr justify" id="p34">Ба навиштаи таърихнигорон, он рӯз даҳуми рабиъулаввал соли ёздаҳум ҳиҷрӣ буд. Мусалмононе, ки аз лашкари Усома <span class="c2">(р.з)</span> буданд, пеши Паёмбар <span class="c2">(с)</span> омаданд ва рухсати сафар бар набардро гирифтанд. Лашкари Усома рафта шабро хобиданд ва рӯзи дигар Усома <span class="c2">(р.з)</span> хидмати Паёмбар <span class="c2">(с)</span> расид. Дар ин ҳангом, Паёмбар <span class="c2">(с)</span> бемор буд, Усома <span class="c2">(р.з)</span> аз дидани ҳоли Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ғамгин шуд ва ашк мерехт. Ӯ назди Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ба зону зад ва ӯро мебусид. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> суҳбат намекард, дастҳояшро ба тарафи осмон баланд кард ва баъд ба сари Усома <span class="c2">(р.з)</span> молид. Усома <span class="c2">(р.з)</span> фаҳмид, ки Паёмбар <span class="c2">(с)</span> барои ӯ дуъо мекунад. Баъд аз он ба маҳалли лашкараш бозгашт. Паёмбар <span class="c2">(с)</span> дувоздаҳуми рабеъулаввал аз дунё риҳлат карданд.</p><p class="ltr center" id="p35">”Касе Худо ва Расули ӯро дӯст дорад, пас бояд Усома <span class="c2">(р.з)</span> –ро дӯст бидорад”</p><p class="ltr justify" id="p36">Ҳазрати Усома <span class="c2">(р.з)</span> дар баробари он ки як сарлашкар ва муборизи бузурге ба шумор мерафт, ҳамзамон нафаре буд, ки ҳаёти худро зери таълим ва тарбияи Паёмбар <span class="c2">(с)</span> рангубор додааст. Таъсироти бисёреро низ аз ҳаёти мубораки Паёмбар <span class="c2">(с)</span> дар худ гирифт. Ӯ ҳамеша бо Паёмбар <span class="c2">(с)</span> рӯзи худро мегузаронид ва яке аз шахсиятҳое буд, ки Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ӯро дӯст медошт ва ҳатто амр мекард, то ин ки Усома <span class="c2">(р.з)</span> –ро дӯст доранд. Тавре дар ҳадиси ривоятшудаи Оиша <span class="c2">(р.з)</span> омада: <span class="c1">“Пас аз он ки Паёмбар <span class="c2">(с)</span>–ро шунидам,<span class="c6"> ки мегуфт:</span> ”</span>Касе Худо ва Расули ӯро дӯст дорад, пас бояд Усома <span class="c2">(р.з)</span> –ро дӯст бидорад”. Барои ҳеҷ нафаре иҷоза нест, ки бар Усома <span class="c2">(р.з)</span> ғазаб кунад ё нисбаташ бадбинӣ зоҳир намояд”. Мегӯянд Усома понздаҳ сол дошт, ки Паёмбар <span class="c2">(с)</span> ӯро оиладор кард.</p><p class="ltr justify" id="p37">Усома <span class="c2">(р.з)</span> дар охирҳои хилофати Муъовия <span class="c2">(р.з)</span> дунёро падруд гуфт. Тавре зикр шуда, Ӯ дар Алмиза ғарби Димишқ ба сар мебурд, пас аз он ба водии Алқуро баргашт. Баъд аз он ба Мадина омад ва дар Мадина дар маконе бо номи Ҷурф аз дунё даргузашт.</p></div></div>