ความประเสริฐของการขอดุอาอ์
หมวดหมู่
Full Description
ความประเสริฐของการขอดุอาอ์
فضل الدعاء
มุหัมมัด บิน อิบรอฮีม บิน อับดุลลอฮฺ อัต-ตุวัยญิรีย์
محمد بن إبراهيم بن عبدالله التويجري
จากหนังสือ: มุคตะศ็อร อัล-ฟิกฮฺ อัล-อิสลามีย์
المصدر: كتاب مختصر الفقه الإسلامي
ความประเสริฐของการดุอาอ์ (การวิงวอนขอพร)
ความประเสริฐของการดุอาอ์
1. อัลลอฮฺ สุบหานะฮุ วะตะอาลาได้ตรัสว่า
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ
ความว่า “และเมื่อบ่าวของข้าถามเจ้าถึงข้าแล้วก็(จงตอบเถิดว่า) แท้จริงข้านั้นอยู่ใกล้ ข้าตอบรับคำวิงวอนของผู้ที่วิงวอน เมื่อเขาวิงวอนต่อข้า ดังนั้นพวกเขาจงตอบรับข้าเถิด และจงศรัทธาต่อข้า เพื่อว่าพวกเขาจะได้อยู่ในทางที่ถูกต้อง” (อัลบะเกาะเราะฮฺ : 186)
2. จากอะบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุ อันฮุ ได้กล่าวว่า ท่านรอซูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้กล่าวว่า
«إنَّ الله يَـقُولُ: أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِي بِي، وَأَنَا مَعَهُ إذَا دَعَانِي».
ความว่า “แท้จริงอัลลอฮฺทรงตรัสว่า “ตัวฉันนี้ขึ้นอยู่กับการคาดคิดของบ่าวของข้า และฉันอยู่พร้อมกับเขาเมื่อเขาได้ขอพรจากฉัน” (บันทึกโดยอัลบุคอรีย์ หะดีษที่ 7405 และมุสลิม หะดีษที่ 2675 สำนวนหะดีษเป็นของมุสลิม)
ความประเสริฐของดุอาอ์ด้วยการขออภัยโทษจากบาปทั้งปวง ดุอาอ์เพื่อให้มั่งคงในจุดยืน และชนะเหนือศัตรู
อัลลอฮฺ สุบหานะฮุ วะตะอาลาได้กล่าวว่า
وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ147
فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
ความว่า “และคำพูดของพวกเขามิปรากฏเป็นอื่นใดนอกจากพวกเขากล่าวว่า โอ้พระเจ้าแห่งพวกข้าพระองค์ โปรดได้ทรงให้อภัยให้แก่พวกข้าด้วยเถิด ซึ่งบรรดาความผิดของพวกข้าพระองค์ และการที่พวกข้าพระองค์กระทำเกินขอบเขตในกิจการของพวกข้าพระองค์และโปรดทรงให้เท้าของพวกข้าพระองค์มั่นอยู่และโปรดทรงช่วยเหลือพวกข้าพระองค์ให้ชนะเหนือกลุ่มชนผู้ปฏิเสธศรัทธาด้วย
แล้วอัลลอฮฺก็ทรงประทานให้แก้พวกเขาซึ่งผลตอบแทนแห่งโลกนี้ ละผลตอบแทนที่ดีแห่งโลกหน้า และอัลลอฮฺทรงรักผู้กระทำดีทั้งหลาย” (อาลิอิมรอน : 147 - 148)