การตะอฺซิยะฮฺ (การแสดงความเสียใจและปลอบโยนญาติผู้ตาย)

การตะอฺซิยะฮฺ (การแสดงความเสียใจและปลอบโยนญาติผู้ตาย)

﴿التعزية﴾

الشيخ محمد بن إبراهيم التويجري

ترجمة: رشدي  كاريسا

مراجعة: صافي عثمان

มุหัมมัด บิน อิบรอฮีม อัตตุวัยญิรีย์

แปลโดย : รุสดี การีสา

ผู้ตรวจทาน : ซุฟอัม อุษมาน

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ

การตะอฺซิยะฮฺ (การแสดงความเสียใจและปลอบโยนญาติผู้ตาย)

ช่วงเวลาการตะอฺซิยะฮฺ

ส่งเสริมให้ทำการตะอฺซิยะฮฺให้กับญาติผู้ตายก่อนทำการฝังหรือหลังการฝังศพ โดยให้กล่าวกับพวกเขาดังเช่นดุอาอ์ว่า

«إنَّ لله مَا أَخَذَ، وَلَـهُ مَا أَعْطَى، وَكُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِأَجَلٍ مُسَمَّى، فَلْتَصْبِرْ وَلْتَـحْتَسِبْ». متفق عليه

ความว่า “แท้จริงแล้ว เป็นสิทธิของอัลลอฮฺ ในสิ่งที่พระองค์ได้เอาไป และสิ่งที่พระองค์มอบให้มา และทุกๆ สิ่ง ณ ที่พระองค์นั้นมีอายุที่แน่นอน ดังนั้นขอท่านจงอดทนและจงคิดว่ามันจะเป็นผลบุญที่ท่านจะได้รับเถิด” (บันทึกโดย อัล-บุคอรีย์ หมายเลข 7377 สำนวนรายงานนี้เป็นของท่าน และ มุสลิม หมายเลข 923)

หุก่มของการตะอฺซิยะฮฺ

สุนัตหรือส่งเสริมให้ตะอฺซิยะฮฺแก่ญาติของผู้ตายและไม่มีเวลาหมดวาระตายตัวสำหรับเรื่องนี้ การตะอฺซิยะฮฺให้ทำด้วยสิ่งที่คิดว่าสามารถปลอบโยนพวกเขาได้ และช่วยบรรเทาอาการโศกเศร้าของพวกเขา ในกรอบที่บทบัญญัติอนุมัติให้ทำ และให้พยายามให้กำลังใจพวกเขาเพื่อให้มีความอดทนและพอใจในกำหนดของอัลลอฮฺ พร้อมทั้งขอดุอาอ์ให้กับผู้ตายและผู้ที่ประสบกับบททดสอบแห่งความทุกข์นั้น

สถานที่ของการตะอฺซิยะฮฺ

อนุญาตให้ตะอฺซิยะฮฺได้ทุกที่ อาทิ ที่กุบูรฺ ที่ตลาด ที่มุศ็อลลา ที่มัสยิด ที่บ้าน รวมทั้งอนุญาตให้ญาติของผู้ตายชุมนุมกันที่บ้านหรือที่สถานที่ใดที่หนึ่ง เพื่อให้มิตรสหายได้มาทำตะอฺซิยะฮฺ และเมื่อตะอฺซิยะฮฺเสร็จก็ให้แยกย้ายกันกลับไป

­ ไม่อนุญาตให้บรรดาเครือญาติของผู้เสียชีวิตเจาะจงเครื่องแต่งกายเฉพาะเพื่อการตะอฺซิยะฮฺ เช่น การแต่งชุดดำ เป็นต้น เนื่องเป็นการแสดงความไม่พอใจในสิ่งที่อัลลอฮฺได้กำหนดไว้

หุก่มการตะอฺซิยะฮฺให้กับผู้ไม่ใช่มุสลิม

อนุญาตให้ทำการตะอฺซิยะฮฺหรือแสดงความเสียใจกับผู้ไม่ใช่มุสลิมได้ โดยไม่มีการขอดุอาอ์ให้ผู้ตายแต่อย่างใด ในกรณีที่ผู้ไม่ใช่มุสลิมดังกล่าวนั้นไม่ได้แสดงความเป็นศัตรูต่ออิสลามและชาวมุสลิม

­ ส่งเสริมให้คนอื่นทำอาหารมอบให้กับครอบครัวของผู้เสียชีวิต และมักรูฮฺที่จะให้ครอบครัวของผู้เสียชีวิตทำอาหารเลี้ยงผู้คนที่มาเยี่ยมและชุมนุมกันเพื่อเลี้ยงอาหาร

หุก่มการร้องไห้ให้กับผู้ตาย

อนุญาตให้มีการร้องไห้เนื่องจากการเสียชีวิตกรณีที่การร้องไห้นั้นไม่ได้ทำร่วมกับการตบตีร่างกายหรือคร่ำครวญส่งเสียงดัง การหลั่งน้ำตานั้นเป็นความเมตตาอย่างหนึ่งที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้มอบให้กับจิตใจของบ่าวที่มีความเมตตาของพระองค์ และห้ามทำการฉีกเสื้อผ้า ทำร้ายร่างกาย และส่งเสียงดังเป็นต้น เนื่องจากผู้ตายจะถูกทรมานในหลุมฝังศพหากมีการส่งเสียงร้องไห้คร่ำครวญให้กับเขาจากการสั่งเสียของเขาเอง

1. عن عبدالله بن جعفر رضي الله عنهما أن النبي صلى الله عليه وسلم  أَمْهَلَ آلَ جَعْفَرٍ ثَلاثاً أَنْ يَأْتِيَـهُـمْ، ثُمَّ أَتَاهُـمْ فَقَالَ: «لا تَبْكُوا عَلَى أَخِي بَـعْدَ اليَومِ»، ثم قال: «ادْعُوا لِي بَنِي أَخِي» فَجِيءَ بِنَا كَأَنَّا أَفْرُخٌ فقال: «ادْعُوا لِي الحَلَّاقَ» فأمره فحلق رؤوسنا. أخرجه أبو داود والنسائي

ความว่า จากอับดุลลอฮฺ บิน ญะฟัร เราะฎิยัลลอฮุอันฮุมา แท้จริงท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้ปล่อยเวลาให้ครอบครัวของญะฟัรเป็นเวลาสามคืน(ให้พวกเขาร้องไห้และโศกเศร้า)เพื่อไปหาพวกเขา เมื่อครบสามคืนท่านก็ไปหาพวกเขา แล้วกล่าวว่า “พวกท่านอย่าได้ร้องไห้ให้กับน้องชายของฉัน(หมายถึงญะฟัรฺ)อีกหลังจากวันนี้ไป” แล้วท่านก็กล่าวว่า “พวกท่านจงเรียกลูกๆ ของน้องชายฉันมา” แล้วพวกเราก็มาหาท่านในสภาพที่เหมือนกับลูกนกที่เพิ่งมีขน แล้วท่านก็กล่าวว่า “พวกท่านจงเรียกคนโกนผมมาให้ฉัน”แล้วท่านก็สั่งให้ช่างทำการโกนหัวพวกเรา” (หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดย อบู ดาวูด หมายเลข 4192 สำนวนรายงานนี้เป็นของท่าน และ อัน-นะสาอีย์ หมายเลข 5227)

2. وعن عمر بن الخطاب رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «المَيِّتُ يُـعَذَّبُ فِي قَبْرِهِ بِمَا نِيحَ عَلَيْـهِ». متفق عليه

ความว่า จากท่าน อุมัร บิน อัล-ค็อฏฏอบ จากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า “แท้จริงผู้ตายนั้นจะถูกทรมานในสุสานของเขา เนื่องจากการนิยาหะฮฺหรือการคร่ำครวญร่ำไห้รำพันให้กับเขา” (บันทึกโดย อัล-บุคอรีย์ หมายเลข 1292 สำนวนรายงานนี้เป็นของท่าน และ มุสลิม หมายเลข 927)