×
ئه‌م بابه‌ته‌ باسی كاركردن ده‌كات؛ چونكه‌ سه‌رچاوه‌یه‌كی گرنگ و بایه‌خداره‌، كه‌ ژیان و به‌خته‌وه‌ری و كامه‌رانی مرۆڤی پێوه‌ به‌ستراوه‌ته‌وه‌.

    باسی هاندان بۆ په‌یداكردنی ڕزق و ڕۆزیی به‌ كاركردن

    باب الحث عَلَى الأكل من عمل يده

    < كوردي >

    پشتیوان سابیر عه‌زیز

    بشتیوان صابر عه‌زیز

    —™

    باسی هاندان بۆ په‌یداكردنی ڕزق و ڕۆزیی به‌ كاركردن

    ئایه‌تی قورئانی پیرۆز:

    خوای گه‌وره‌ ده‌فه‌رموێت: ] فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [ [ الجمعة : 10 ] .

    واتا: جا کاتێك که‌ نوێژی هه‌ینی ته‌واو بوو ئیتر بڵاو ببنه‌وه‌ به‌سه‌ر زه‌وی دا وه‌ داوای ڕزق و ڕۆزیی خوا بکه‌ن زۆر یادی خوا بکه‌ن بۆ ئه‌وه‌ی ڕزگار و سه‌رفراز ببن.

    فه‌رمووده‌ی پێغه‌مبه‌رﷺ‬ :

    عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) يَقُولُ: {لَأَنْ يَغْدُوَ أَحَدُكُمْ فَيَحْطِبَ عَلَى ظَهْرِهِ، فَيَتَصَدَّقَ بِهِ وَيَسْتَغْنِيَ بِهِ مِنَ النَّاسِ، خَيْرٌ لَهُ مِنْ أَنْ يَسْأَلَ رَجُلًا، أَعْطَاهُ أَوْ مَنَعَهُ ذَلِكَ، فَإِنَّ الْيَدَ الْعُلْيَا أَفْضَلُ مِنَ الْيَدِ السُّفْلَى، وَابْدَأْ بِمَنْ تَعُولُ}. [متفقٌ عَلَيْهِ].

    واتا: (أبو هريرة) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) فه‌رموویه‌تی: (ئه‌گه‌ر كه‌سێكتان به‌یانی زوو بچێت بۆ دارهێنان به‌كۆڵی خۆی و بیكات به‌خێر و خۆی دور بگرێت له‌داواكردن له‌خه‌ڵكی چاكتره‌ له‌وه‌ی داوا له‌كه‌سێك بكات، یان ده‌یداتێ، یان نایداتێ، چونكه‌ به‌ڕاستی ده‌ستی سه‌ره‌وه‌ی به‌خشنده‌ چاكتره‌ له‌ده‌ستی خواره‌وه‌ی داواكار، به‌وه‌ش ده‌ست پێبكه‌ كه‌به‌خێوكردنی له‌سه‌رته‌).

    ڕاڤه‌ وروونكردنه‌وه‌:

    یه‌كه‌م: دیاره‌ (كار) ئه‌و سه‌رچاوه‌ گرنگ و بایه‌خداره‌یه‌، كه‌ ژیان و به‌خته‌وه‌ری و كامه‌رانی مرۆڤی پێوه‌ به‌ستراوه‌ته‌وه‌.

    دووه‌م: (كرێكار) ئه‌و مرۆڤه‌یه‌ له‌ ئیسلامدا كه‌ ئه‌و كاره‌ی بۆی دانراوه‌، یاخود به‌ خۆی هه‌ڵیبژاردوه‌ به‌ ڕێك و پێكی كاره‌كه‌ی ده‌كات له‌ چوار چێوه‌ی ئیسلامدا.

    سێهه‌م: كرێكاری كردن عه‌یب نیه، به‌ڵكو پێغه‌مبه‌ری خوا موژده‌ی پێداوه‌، له‌به‌ر ئه‌وه‌ی‌ ده‌ستی سه‌ره‌وه‌ی به‌خشنده‌ چاكتره‌ له‌ده‌ستی خواره‌وه‌ی داواكار. ‌

    چواره‌م: ده‌بێت موسڵمان هه‌وڵ بدات به‌ده‌ستی خۆی ڕزق ڕۆزی حه‌ڵاڵ په‌یدا بكات.

    پێنجه‌م: نابێت موسڵمان خۆی زه‌لیل بكات و چاوی له‌ ده‌ستی خه‌ڵكی بێت.

    له‌ كۆتاییدا داواكارم له‌ خوای گه‌وره‌ یارمه‌تیمان بدات بۆ په‌یدا كردنی ڕزق و ڕۆزی حه‌ڵاڵ.