ความประเสริฐของการพิพากษา

ความประเสริฐของการพิพากษา

﴿فضل القضاء﴾

มุหัมมัด บิน อิบรอฮีม อัตตุวัยญิรีย์

แปลโดย : ยูซุฟ อบูบักรฺ

ผู้ตรวจทาน : อัสรัน นิยมเดชา

الشيخ محمد بن إبراهيم التويجري

ترجمة: يوسف  أبو بكر

مراجعة: عصران إبراهيم

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ

ความประเสริฐของการพิพากษา

การตัดสินข้อพิพาทที่เกิดขึ้นระหว่างมนุษย์นับเป็นความประเสริฐอย่างใหญ่หลวงสำหรับผู้ที่สามารถกระทำได้และมั่นใจว่าตนจะไม่กระทำในสิ่งที่อยุติธรรม มันยังเป็นการแสดงถึงความใกล้ชิดต่ออัลลอฮฺมากอีกประการหนึ่ง  เพราะเป็นการสร้างความสมานฉันท์ให้แก่มนุษยชาติ  ให้ความยุติธรรมแก่ผู้ที่ถูกอธรรม  ขจัดผู้อธรรม  ใช้ในเรื่องของความดีงาม  ห้ามปรามเรื่องความชั่วช้า  กำหนดบทลงโทษ  มอบสิทธิต่างๆ ให้แก่เจ้าของ  เป็นหน้าที่ของบรรดานบี อะลัยฮิมุศศอลาตุวัสลาม

ด้วยการงานที่ยิ่งใหญ่ทรงเกียรตินี้ อัลลอฮฺจึงทรงตอบแทนผลบุญให้ถึงแม้ว่าจะตัดสินผิดพลาด  ในกรณีที่ผู้พิพากษาวินิจฉัยปัญหาผิดพลาดเขาก็จะรอดพ้นจากความผิด  หากวินิจฉัยปัญหาถูกต้องเขาจะได้รับผลบุญสองเท่า  ผลบุญจากการวินิจฉัยปัญหาและผลบุญจากการวินิจฉัยปัญหาได้ถูกต้อง  และหากว่าเขาวินิจฉัยปัญหาผิดพลาดเขาจะได้รับหนึ่งผลบุญคือผลบุญจากการวินิจฉัยและเขาจะไม่มีความผิดอันใด

عن عبدالله بن مسعود رضي الله عنه قال: قال رسول الله ﷺ: «لا حَسَدَ إلَّا فِي اثْنَتَيْنِ: رَجُلٌ آتَاهُ الله مَالاً فَسَلَّطَهُ عَلَى هَلَكَتِـهِ فِي الحَقِّ، وَرَجُلٌ آتاهُ الله حِكْمَةً، فَهُوَ يَـقْضِي بِـهَا وَيُـعَلِّـمُهَا». متفق عليه

ความหมาย  จากอับดุลลอฮฺ  บิน  มัสอูด  เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ กล่าวว่า  ท่านรอสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะสัลลัม  กล่าวว่า  “ไม่อนุญาตให้มีการอิจฉาริษยายกเว้นในสองกรณี บุคคลที่อัลลอฮฺประทานทรัพย์สินให้แก่เขา แล้วเขาได้ใช้จ่ายมันไปในทางที่ถูกต้อง  และบุคคลที่อัลลอฮฺประทานความรู้ให้แก่เขา แล้วเขาได้นำมันไปใช้และนำไปสอน”  (บันทึกโดยอัลบุคอรียฺ หมายเลขหะดีษ 73  และมุสลิม หมายเลขหะดีษ 816  สำนวนหะดีษเป็นของท่าน)

عن عبدالله بن عمرو رضي الله عنهما قال: قال رسول الله ﷺ: «إنَّ المُقْسِطِينَ عِنْدَ الله عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ عَنْ يَـمِينِ الرَّحْـمَنِ عَزَّ وَجَلَّ وَكِلْتَا يَدَيْـهِ يَـمِينٌ، الَّذِينَ يَـعْدِلُونَ فِي حُكْمِهِـمْ وَأَهْلِيهِـمْ وَمَا وَلُوا». أخرجه مسلم

ความหมาย  จากอับดุลลอฮฺ  บิน  อัมรู  เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุมา กล่าวว่า  ท่านรอสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะสัลลัม  กล่าวว่า  “แท้จริงบรรดาผู้ที่มีความยุติธรรม ณ ที่พระองค์อัลลอฮฺจะอยู่บนมิมบัร (แท่นธรรมเทศนา)  ที่ทำจากรัศมีทางพระหัตถ์ด้านขวาของพระองค์อัซซาวะญัลลา  และพระหัตถ์ทั้งสองของพระองค์ทรงมีความดีงาม  บรรดาผู้ซึ่งมีความยุติธรรมในการตัดสินพวกเขาและผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครอง”  (บันทึกโดยมุสลิม หมายเลขหะดีษ 1827)

عن أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي ﷺ قال: «سَبْعَةٌ يُظِلُّـهُـمُ الله تَعَالَى فِي ظِلِّـهِ يَوْمَ لا ظِلَّ إلا ظِلُّـهُ: إمَامٌ عَدْلٌ، وَشَابٌ نَشَأَ فِي عِبَادَةِ الله، وَرَجُلٌ قَلْبُـهُ مُعَلَّقٌ فِي المَسَاجِدِ، وَرَجُلانِ تَـحَابَّا فِي الله، اجْتَـمَعَا عَلَيْـهِ وَتَفَرَّقَا عَلَيْـهِ، وَرَجُلٌ دَعَتْـهُ امْرَأَةٌ ذَاتُ مَنْصِبٍ وَجَـمَالٍ فَقَالَ: إنِّي أَخَافُ الله، وَرَجُلٌ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ فَأَخْفَاهَا حَتَّى لا تَعْلَـمَ شِمَالُـهُ مَا تُنْفِقُ يَـمِينُـهُ، وَرَجُلٌ ذَكَرَ الله خَالِياً فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ». متفق عليه

ความหมาย  จากอบูฮุรอยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ จากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะสัลลัม  กล่าวว่า  “บุคคลเจ็ดจำพวก ที่จะอยู่ในร่มเงาของอัลลอฮฺตะอะลาในวันที่ไม่มีร่มเงาอันใด นอกจากร่มเงาของพระองค์  หนึ่ง.. ผู้นำที่มีความยุติธรรม  สอง..คนหนุ่มที่เติบโตขึ้นมาท่ามกลางการภักดีต่ออัลลอฮฺ  สาม..บุคคลที่หัวใจของเขาผูกพันอยู่กับมัสยิด  สี่..บุคคลสองคนที่รักกันเพื่ออัลลอฮฺทั้งสองจะรวมกันเพื่อพระองค์และจะแยกกันเพื่อพระองค์  ห้า..บุคคลที่ผู้หญิงมียศตำแหน่งและมีความสวยงามเชิญชวนไปทำสิ่งไม่ดี  เขากล่าวว่าแท้จริงฉันเกรงกลัวอัลลอฮฺ  หก..บุคคลที่ได้บริจาคทานอย่างลับกระทั่งมือซ้ายไม่รู้ในสิ่งที่มือขวาบริจาค  เจ็ด..บุคคลที่รำลึกถึงอัลลอฮฺโดยลำพังจากนั้นเขาก็ร้องไห้”  (บันทึกโดยอัลบุคอรียฺ หมายเลขหะดีษ 1423  สำนวนหะดีษเป็นของท่าน  และมุสลิม หมายเลขหะดีษ  1031)

عن عمرو بن العاص رضي الله عنه أنه سمع رسول الله ﷺ يقول: «إذَا حَكَمَ الحَاكِمُ فَاجْتَـهَدَ ثُمَّ أَصَابَ، فَلَـهُ أَجْرَانِ، وَإذَا حَكَمَ فَاجْتَـهَدَ، ثُمَّ أَخْطَأَ، فَلَـهُ أَجْرٌ».  متفق عليه

ความหมาย  จากอัมรู บิน อัลอาศ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ เขาได้ยินท่านรอสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะสัลลัม  กล่าวว่า  “เมื่อผู้ปกครองต้องการจะตัดสิน ดังนั้นเขาได้วินิจฉัย ปรากฏว่าถูกต้องเขาจะได้รับผลบุญสองเท่า และเมื่อเขาต้องการจะตัดสินดังนั้นเขาได้วินิจฉัยปรากฏว่าผิดพลาดเขาจะได้รับหนึ่งผลบุญ”  (บันทึกโดยอัลบุคอรียฺ หมายเลขหะดีษ 7352  และมุสลิม หมายเลขหะดีษ  1716)