การถือศีลอดสิบวันแรกซุลหิจญะฮฺไม่ใช่บิดอะฮฺ

ความประเสริฐของสิบวันแรกของเดือนซุลหิจญะฮฺ

] ไทย – Thai – تايلاندي [

อับดุลอะซีซ บิน อับดุลลอฮฺ บิน บาซ

แปลโดย : อุษมาน อิดรีส

ตรวจทานโดย : ซุฟอัม อุษมาน

ที่มา : www.binbaz.org.sa

2011 - 1432

﴿ صيام عشر ذي الحجة ليس بدعة ﴾

« باللغة التايلاندية »

الشيخ عبد العزيز بن عبد الله بن باز رحمه الله

ترجمة: عثمان إدريس

مراجعة: صافي عثمان

المصدر: الموقع الرسمي لفضيلة الشيخ www.binbaz.org.sa

2011 - 1432

ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงเมตตา ปรานียิ่งเสมอ

การถือศีลอดสิบวันแรกซุลหิจญะฮฺไม่ใช่บิดอะฮฺ

คำถาม: ท่านมีความเห็นอย่างไรต่อทัศนะที่ว่าการถือศีลอดสิบวันแรกของเดือนซุลหิจญะฮฺเป็นบิดอะฮฺ?

ท่านตอบว่า: ผู้ที่พูดเช่นนั้นเป็นผู้ที่ไม่รู้และจำเป็นต้องได้รับการแนะนำและสอนให้รู้ เพราะท่านเราะซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมได้กระตุ้นให้ปฏิบัติอะมัลศอลิหฺ (การงานที่ดี) ในบรรดาวันดังกล่าว และการถือศีลอดก็เป็นหนึ่งในบรรดาอะมัลศอลิหฺ เนื่องจากคำพูดของท่านนบีศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมที่ว่า

«مَا مِنْ أَيَّامٍ العَمَلُ الصَّالِحُ فِيهِنَّ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ مِنْ هَذِهِ الأَيَّامِ العَشْرِ»، فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَلَا الجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «وَلَا الجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، إِلَّا رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ مِنْ ذَلِكَ بِشَيْءٍ»

[رواه البخاري في الجمعة باب فضل العمل في أيام التشريق برقم 969، والترمذي في الصوم باب ما جاء في العمل في أيام العشر برقم 757 واللفظ له]

ความว่า “ไม่มีวันใดๆ ที่การปฏิบัติอะมัลศอลิหฺในวันดังกล่าวจะเป็นที่โปรดปรานของอัลลอฮฺมากกว่าการปฏิบัติอะมัลศอลิหฺในสิบวันแรกของเดือนซุลหิจญะฮฺ" บรรดาเศาะหาบะฮฺจึงถามว่า “โอ้ท่านเราะซูลุลลอฮฺ แม้กระทั่งการออกไปญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺ (ก็เทียบไม่ได้) กระนั้นหรือ? ท่านตอบว่า “แม้กระทั่งการออกไปญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺ (ก็เทียบไม่ได้) นอกจากว่าชายคนนั้นพาตัวเองไปญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺพร้อมกับทรัพย์สินของตน แล้วเขาก็ไม่ได้นำสิ่งใดๆกลับมาอีกเลย (หมายถึงเสียชีวิตในหนทางของอัลลอฮฺ" รายงานโดยอัล-บุคอรีย์ในหนังสือเศาะฮีหฺของท่าน (บันทึกโดยอัล-บุคอรีย์, เรื่องความประเสริฐของการปฏิบัติอิบาดะฮฺในบรรดาวันตัชรีก, หมายเลข 969, อัต-ติรมิซีย์, เรื่องรายงานเกี่ยวกับการปฏิบัติอิบาดะฮฺในสิบวันแรกของเดือนซุลหิจญะฮฺ หมายเลข 757 และสำนวนเป็นของอัต-ติรมิซีย์)

ถึงแม้(อาจจะอนุมาน)ว่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมไม่ได้ถือศีลอดในบรรดาวันเหล่านั้นก็ตาม แต่แท้จริงแล้วได้มีรายงานว่าท่านได้ถือศีลอดในบรรดาวันเหล่านั้นด้วย และมีรายงานเช่นเดียวกันว่าท่านไม่ได้ถือศีลอดในบรรดาวันเหล่านั้น แต่แกนหลักของเราคือคำพูดของท่าน คำพูดย่อมยิ่งใหญ่กว่าการกระทำ และเมื่อใดที่คำพูดและการกระทำมารวมกันก็จะเกิดเป็นสุนนะฮฺที่เน้นให้ปฏิบัติ ดังนั้นคำพูดจึงมีความหมายในตัวของมันเอง การกระทำก็มีความหมายในตัวของมันเอง และการยอมรับก็มีความหมายในตัวของมันเองเช่นกัน ดังนั้นเมื่อใดที่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมได้กล่าววาจา หรือกระทำ หรือยอมรับ ก็หมายความว่าทั้งหมดนั้นล้วนเป็นสุนนะฮฺ แต่คำพูดจะยิ่งใหญ่และมีน้ำหนักมากที่สุด รองลงมาคือการกระทำของท่าน และตามด้วยการยอมรับของท่าน

และท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมได้กล่าวไว้ว่า “ไม่มีวันใดๆ ที่การปฏิบัติอะมัลศอลิหฺในวันดังกล่าวจะเป็นที่โปรดปรานของอัลลอฮฺมากกว่าการปฏิบัติอะมัลศอลิหฺในสิบวันแรกของเดือนซุลหิจญะฮฺ" ดังนั้น เมื่อผู้ใดถือศีลอด หรือบริจาคทานในบรรดาวันดังกล่าวก็ถือว่าเขาได้กระทำความดีที่ยิ่งใหญ่ และบรรดาวันเหล่านั้นยังมีบัญญัติให้กล่าวตักบีรฺ(อัลลอฮุอักบัรฺ) ตะหฺมีด(อัลหัมดุลิลลาฮฺ) และตะฮฺลีล(ลาอิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ) ด้วย ดังที่ท่านเราะซูลุลลอฮฺได้กล่าวไว้ว่า

«مَا مِنْ أَيَّامٍ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ، وَلَا أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنَ الْعَمَلِ فِيهِنَّ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ الْعَشْرِ، فَأَكْثِرُوا فِيهِنَّ مِنَ التَّهْلِيلِ، وَالتَّكْبِيرِ، وَالتَّحْمِيدِ»

ความว่า “ไม่มีวันใดๆ ที่ยิ่งใหญ่ ณ อัลลอฮฺ และชอบให้ปฏิบัติอิบาดะฮฺในบรรดาวันดังกล่าวมากกว่าการปฏิบัติอิบาดะฮฺในสิบวันแรกของเดือนซุลหิจญะฮฺ ดังนั้น พวกเจ้าจงทำการตะฮฺลีล ตักบีรฺ และตะหฺมีดให้มากๆ ในบรรดาวันดังกล่าว" (บันทึกโดยอะหฺมัด หมายเลข 5446)

ขออัลลอฮฺโปรดประทานเตาฟีกแก่ทุกคน

ที่มา http://www.binbaz.org.sa/mat/631