بیان مفاهیم بدعت و چگونگی پیدایش آن در جوامع اسلامی و احکام و مسایل مرتبط با آن است. پس از دوران طلایی صدر اسلام، عواملی چند باعث پیدایش نوآوری‌های غیر شرعی و نادرست در دین شد که مهم‌ترینِ این عوامل عبارت‌اند از: فاصله زمانی با رسول خدا و اصحاب ایشان، ناآگاهی نسبت به زبان عربی، پیروی از هوی و هوس، تحزّب مذهبی مناسبات مرادی و مریدی. این عوامل ابتدا موجب بدعتگذاری در عقاید و سپس در امور تعبدی شدند. بدعت به ویژه در میان علمای اسلامی دارای اشعاباتی شد، از جمله: بدعت حسنه و سیئه. موضوع اعصلی این کتاب پرداختن به اینگونه مسایل – به ویژه بدعت حسنه و سیئه – است. این موضوع، به صورت ویژه‌ای مورد ارزیابی انتقادی قرار گرفته و دلایل طرفداران این تقسیم، به چالش کشیده شده است. نویسنده، کتاب را در پنج فصل تنظیم نموده است: در فصل نخست مفهوم بدعت مورد بحث قرار گرفته و در فصل بعد، بدعت در نصوص شرعی به تفصیل پیگیری شده است. فصل سوم روایاتی از اهل سنت و شیعه امامیه را در ذمّ بدعت نقل کرده و در فصل چهارم، علل پیدایش و گسترش بدعت را در جوامع اسلامی شرح می‌دهد. در فصل پایانی، تقسیمات بدعت به اعتبارِ دلیل، شمول و تحسین و تقبیح ذکر شده و توضیحاتی درباره هریک ارائه می‌شود.