Tarjih: Het Juiste Standpunt Uitkiezen Zonder dat men hier bevoegd voor is: een gevaarlijke ziekte

Tarjih: Het Juiste Standpunt Uitkiezen
Zonder dat men hier bevoegd voor is: een gevaarlijke ziekte

الترجيح: اختيار الموقف الصحيح

[nederlands - dutch-الهولندية]

Soelayman Aboe Abdoerrahmaan Ashaafi`ie

سليمان أبو عبد الرحمان الشافعي

—™

Reviser's name: Yassien Abo Abdillah

مراجعة: ياسين أبو عبد الله

2015- 1436

Tarjih: Het Juiste Standpunt Uitkiezen
Zonder dat men hier bevoegd voor is: een gevaarlijke ziekte

In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de meest Genadevolle

Het is een ziekte geworden dat jongeren in deze tijd een site openen, en vervolgens een standpunt plaatsen die volgens hen juist is, en simpelweg Tarjīh (uit twee of meerdere bewijzen kiezen die elkaar lijken tegen te spreken) doen. Vervolgens roepen zij dit uit tot de waarheid zonder dat één van hen de middelen tot Tarjīh bezit.

Als zij zich echter zouden beperken tot het vermelden van een opinie, en vervolgens niet zeiden dat deze opinie de juiste is, of dat die andere standpunt niet juist is, dan hadden zij zich beperkt tot het doorgeven van de woorden van de geleerden en hadden zij hun grenzen niet overtreden.

Op het moment dat zij zichzelf echter toestaan om op een site, in een boek, of lessen meerdere standpunten te vermelden, en vervolgens te zeggen wat juist is, dan hebben zij de positie ingenomen van iemand die de graad van Ijtihād bereikt heeft. En ik kan op dit moment geen beter voorbeeld aanhalen dan Imam Mālik die zei:

“Ik gaf geen juridische uitspraken totdat zeventig geleerden getuigden dat ik hier toe bevoegd voor was.”

(Al-Faqīh wal Mutafaqqih van Al-Khatīb al-Baghdādī 1041 en Hilyatul Awliyā van Abū Nu‘aym 6/316)

Volgens Ibn al-Jawzī moeten zulke mensen door de leiders weerhouden worden. En hij vergelijkt hen met:

“Iemand die reizigers de weg wilt tonen en zelf geen kennis heeft over de weg, of zoals een blinde die de richting van de gebedsrichting aan de mensen wilt tonen, of zoals iemand die mensen wilt verzorgen en geen kennis heeft over medische studies.” (Al-Tahqīqāt ‘alā Matn al-Waraqāt: 1/634)

En dat is nu het geval! Je ziet vele jongeren sites openen, en nemen de mooiste namen tot slogan, maar als je met gedegen fundamenten van de kennis naar hen kijkt, zal je al zeer snel vaststellen dat zij geen kaas van de kennis hebben gegeten, en de verantwoordelijkheid die zij op hun schouders namen niet volbrachten, en zich niet aan de voorwaarden hielden die de geleerden stelden. Als je simpelweg kijkt naar de voorwaarden van een persoon die Tarjīh (kiezen uit twee of meerdere bewijzen die elkaar ogenschijnlijk tegenspreken, die volgens jou het meest juiste standpunt is) wilt doen, dan zal je niets anders doen dan jouw hoofd onder de grond steken. Muhammad ibn Sirīn zei:

“Deze kennis is geloof, let dus op van wie je jouw kennis neemt.” (Fath al-Bārī 1/12)

Inderdaad, zijn er mensen die geschikter zijn om kennis te nemen dan de mensen van de eerste generaties, zoals de metgezellen, de opvolgers, de vier grote en edele Imams die het hoogtepunt van Ijtihād bereikten? Mensen verstoppen zich graag achter slogans, toch is het niet de naam die telt, maar zijn het de daden die achter deze slogan verborgen gaan!

Ik zou graag even enkele voorwaarden vermelden waaraan iemand die de juiste standpunt wilt vermelden aan moet voldoen. Imam Al-Juwaynī zegt in al-Waraqāt, een boek dat door vele geleerden, ongeacht hun Madhhab of overtuiging geprezen en uitgelegd werd:

“En de voorwaarden van de Muftī – iemand die religieuze uitspraken doet, waaronder de juiste opinie doorgeven ook onder valt – aan moet voldoen zijn: hij moet de basis en vertakkingen van de Islamitische rechtsleer kennen, alsook de verschillen hierin en de (standpunt) van de verschillende madhāhib [wetscholen]. Hij moet alle middelen voor Ijtihād volledig bezitten, hij moet op de hoogte zijn van datgene dat nodig is om regels af te leiden, zoals grammatica en taal, het kennen van de overleveraars en de uitleg van de juridische verzen en datgene wat hierover gezegd werd.”

Qatāda zei:

“De neus van iemand die de verschillen onder de geleerden niet kent heeft de kennis van jurisprudentie (fiqh) niet geroken.” (Al-Jāmi‘ van Ibn ‘Abdul Barr: 2/814 en al-Muwāfaqāt van al-Shātibī: 5/122)

Iemand die religieuze uitspraken doet wordt door de geleerden in vier groepen onderverdeeld:

(1) De geleerde die kennis bezit over het Boek en de Sunnah en uitspraken van de metgezellen en hier zelf kennis uit kan afleiden waarvoor hij zich baseert op zijn eigen fundamenten om de bewijzen te benaderen, zoals de vier Imams.

(2) De geleerde die Ijtihād doet binnen een Madhhab en hierin gevolgd kan worden, en op de hoogte is van de religieuze uitspraken binnen de Madhhab, en die in staat is om nieuwe kwesties (die vroeger niet bestonden) te benaderen via de fundamenten van zijn Madhhab. En die zijn Madhhab soms tegengaat als hij bewijzen vindt die volgens hem sterker zijn, omdat hij de instrumenten van de Ijtihād bezit.

(3) De geleerde binnen een Madhhab die Ijtihād doet binnen zijn Madhhab maar hier niet buiten treedt omdat hij de middelen tot Ijtihād over alle madhāhib [wetscholen] niet bezit.

(4) Geleerden die geen Ijtihād binnen hun Madhhab kunnen doen, en de opinies gewoon doorgeven zoals deze zijn, en die het bewijs hiervoor kennen. Dat is een onderverdeling van sommige geleerden, zoals dit onder andere terug te vinden is in het werk I‘lām al-Muwaqqi‘īn. Vervolgens zegt de auteur van dit werk:

“En degene die hier niet toe behoort – en toch uitspraken doet – behoort tot degene die zich voordoet als iemand die iets bezit, maar uiteindelijk niets bezit!” (‘lām al-Muwaqqi‘īn 6/128)

Ik zeg dus: de jongeren op het internet die nu uitspraken doen in de naam van de Sunnah en de kennis, op hun forums en anderen uitnodigen tot wat volgens hen de juiste standpunt is, bezitten zij deze instrumenten? En hier komt bij dat éénieder die Tarjīh wilt doen niet enkel een Faqīh (jurist) moet zijn, maar ook een Muhaddith (geleerde van Profetische overleveringen)!

Al-Khatīb Al-Baghdādī schreef een werk genaamd Nasīhat Ahlil Hadīth, en hierin zegt hij:

“En de tongen van de tegenpartij bekritiseerden de Muhaddithūn (geleerden van profetische overleveringen) al zéér snel omdat zij onwetend waren over usūl al-fiqh (fundamenten die men nodig heeft om de Fiqh te begrijpen, die terug te vinden is in de bewijzen van Quran en Sunnah) ... en als een Hadithgeleerde bekend staat als iemand die begrip heeft van Fiqh, dan zullen de tongen stoppen met praten, en zullen de harten en ogen hem verheerlijken.” Ibn al-Madinī zegt: “De betekenis van de overleveringen begrijpen is de helft van de kennis, en de andere helft is het kennen van de overleveraars.” (Nasīhat Ahlil Hadīth 1/22-23)

De personen die zelf willen uitkiezen welke Fiqh (manier waarop het bewijs begrepen moet worden) juist is, bezitten zij deze instrumenten? Hebben zij kennis over de verschillen omtrent dit bepaalde onderwerp? Hebben zij de moeite gedaan om de bewijzen te vergaren?

www.islamhouse.com

Islam voor iedereen !